Object
Title: Analiza biomechaniki systemów kotwiczenia protez szkieletowych stosowanych w przypadkach skrzydłowych braków uzębienia w żuchwie
Abstract:
Protezy bezklamrowe są rozwiązaniem protetycznym nie tylko o walorach estetycznych, ale również korzystnym z biomechanicznego punktu wiedzenia. Częstym rodzajem braków zębowych uzupełnianych protezami bezklamrowymi są obustronne braki skrzydłowe w żuchwie. Cel Celem pracy jest analiza biomechanicznych warunków funkcjonowania różnych systemów bezklamrowego kotwiczenia protez, przeprowadzona pod kątem wyboru funkcjonalnie optymalnego rozwiązania konstrukcyjnego dla protez szkieletowych stosowanych w przypadkach obustronnych braków skrzydłowych żuchwy. Związku z tym zakłada się, że przeprowadzone badania pozwolą uzyskać odpowiedź na ważne dla praktyki klinicznej następujące pytania szczegółowe tj. czy przy stosowaniu łączników bezklamrowych konieczne jest blokowanie filarowych zębów naturalnych, oraz, które ze stosowanych elementów stabilizacyjno– podpierających pozwalają na uzyskanie najkorzystniejszego efektu klinicznego w użytkowaniu zębowych protez skrzydłowych żuchwy. Materiał i metoda W prowadzonych badaniach podstawą oceny różnych rozwiązań konstrukcyjnych uzupełnień protetycznych była analiza stanu wytężenia elementów konstrukcji, a zwłaszcza przestrzennego rozkadu wytężenia najbardziej narażonych tkanek podłoża śluzówkowo–kostnego oraz zębów filarowych. Modelowanie stanu 2 wytężenia i funkcjonowania uzupełnień protetycznych wymaga uwzględnienia nieliniowości układu mechan ; iczno-biologicznego. Nieliniowość wiąże się zarówno z tkankami żywymi pacjenta, jak również ze strukturą i zasadą funkcjonowania uzupełnień protetycznych. W modelach własnych MES uwzględniono trzy typy nieliniowości: geometryczną, materialową oraz nieliniowość związaną ze zmianą warunków brzegowych. Do obliczeń wykorzystano komputer klasy PC z procesorem Intel Pentium IV 3 GHz oraz program Strand 7 firmy G+D Computing jako cyfrowe środowisko dla wygenerowania numerycznego modelu podłoża protetycznego z obustronnymi brakami skrzydłowymi tj. brakami w zakresie zębów trzonowych z zachowaniem przedniobocznego łuku zębowego do drugich zębów przedtrzonowych włącznie. Projektowanie modelu metodą elementów skończonych składało sie z następujących etapów: 1) wykorzystanie numerycznych modeli belkowych jako uproszczonych modeli matematycznych, 2) wykonanie indywidualnych modeli zębów przedtrzonowych uzyskanych przez trójwymiarową analizą (skanowanie) korzeni zębów przedtrzonowych usuniętych ze wskazań ortodontycznych, 3) zuniwersalizowanie matematycznych modeli korzeni zębów filarowych w ksztalcie podwójnie ściętych stożków w celu uzyskania trójwymiarowego modelu elementów skończonych podłoża protetycznego, 4) wykonanie analizy na osiowo symetrycznych trójwymiarowych modelach uzupełnień protetycznych oraz analizy na dwuwymiarowych modelach będących ich osiowymi przekrojami. Uzupełnienie ; protetyczne składało się z uzupełnień stałych tj. koron protetycznych na stałe mocowanych do filarowych zębów własnych pacjenta wykonanych ze stopu chromowo–kobaltowego. Razem z koroną na wspólnym szkielecie metalowym, znajdowała się część łącznika zakotwiczającego protezą ruchomą tj. patryce zasuw i zatrzasków. Druga część łącznika tj. matryca, dokładnie pasująca do patrycy umieszczona była w protezie skrzydłowej, wykonanej również ze stopu chromowo–kobaltowego. Analizę wykonywano na modelach numerycznych uzupełnień bezklamrowych skrzydłowych protez szkieletowych żuchwy. W następujących wariantach: z zastosowaniem zatrzasków, zasuw z użyciem lub bez użycia zblokowania koron protetycznych oraz z zastosowaniem elementów podpierających w formie cierni i interlocków®. ; Analizowane modele to: model A – pojedyncze korony z zasuwami walcowatymi połączone z protezą szkieletową, model B – pojedyńcze korony z zatrzaskami bocznymi połączone z protezą szkieletową, model C – korony zespolone z zasuwami walcowatymi połączone z protezą szkieletową, model D – korony zespolone z zatrzaskami bocznymi połączone z protezą szkieletową, model E – korony zespolone z zasuwami walcowatymi oraz interlockami® umieszczonymi między koronami, połączone z proteza szkieletową, model F – korony zespolone z zatrzaskami bocznymi oraz interlockami® umieszczonymi między koronami, połączone z protezą szkieletową. ; Wyniki W celu dokonania szczegółowej analizy wariantowych rozwiązań konstrukcyjnych protez skrzydłowych konieczne było określenie modelowego układu odniesienia tj. wielkości naprężeń w 3 ozębnej zębów filarowych i naprężeń w tkankach podłoża śluzówkowo-kostnego. Po zdefiniowaniu modelowego układu odniesienia przeprowadzono analizę obciążeń ozębnej zębów filarowych i podłoża śluzówkowo-kostnego dla różnych wariantów rozwiązań konstrukcyjnych uzupełnień protetycznych wg modelu od A do F. Analiza modelu pojedynczych koron z podparciami oraz z zasuwami walcowatymi – model A. Analizowano osiowy przekrój trójwymiarowego modelu składający się z 6975 płaskich elementów trójkątnych i czworokątnych połączonych ze sobą 27340 węzłami. Obciążenie okluzyjne na podłożu śluzówkowo–kostnym wykazuje wzrost wartości siły w kierunku odśrodkowym, przy czym średnie obciążenie (0,0668 MPa) jest około dwukrotnie mniejsze od obciążenia porównawczego (0,1317 MPa) tj. w modelowym układzie odniesienia. Obciążenie okluzyjne ozębnej zębów przedtrzonowych zależy od ich lokalizacji w stosunku do luki po zębach utraconych i wynosi średnio dla pierwszych zębów przedtrzonowych – 0,0762 MPa co stanowi siłę dwukrotnie mniejszą od stwierdzonej w modelowym układzie odniesienia, natomiast dla drugich zębów przedtrzonowych ma średnią wartość obciążenia 0,1628 MPa. Analiza kierunku obciążeń zilustrowana porównaniem od ; cinków AB i BC w poszczególnych zębach filarowych wskazuje na przewagę kierunku wyważającego w stronę luki zębowej. Analiza modelu pojedynczych koron z podparciami oraz z zatrzaskami bocznymi – model B. Analizowano osiowy przekrój trójwymiarowego modelu składający się z 6975 płaskich elementów trójkątnych i czworokątnych połączonych ze sobą 27340 węzłami. Obciążenie okluzyjne przekazywane na podłoże śluzówkowo–kostne ma nierównomierny przebieg, zwiększając się odśrodkowo. Wartości średnie (0,1469 MPa) przewyższają obciążenie modelowego układu odniesienia (0,1317 MPa). Pierwsze zęby przedtrzonowe nie są obciążone, natomiast w położeniu drugich zębów przedtrzonowych obciążenia okluzyjne są około dwukrotnie mniejsze od modelowego układu odniesienia, z przewagą wartości odcinka BC co wskazuje kierunek wyważania w kierunku odśrodkowym, w stronę braku zębowego Analiza modelu koron zblokowanych z podparciami oraz z zasuwami walcowatymi – model C. Analizowano osiowy przekrój trójwymiarowego modelu składający się z 6982 płaskich elementów trójkątnych i czworokątnych połączonych ze sobą 27368 węzłami. Podłoże śluzówkowo kostne jest obciążone równomiernie i ma wartość (średnia – 0,0394 MPa) około trzykrotnie mniejszą niż w przypadku modelowego układu odniesienia (średnia – 0,1317 MPa). Obciążenia okluzyjne przekazywane na poszczególne zęby filarowe mają zbliżone wartości (pierwsze zęby pr ; zedtrzonowe średnia – 0,1438 MPa, drugie zęby przedtrzonowe średnia – 0,1462 MPa) i nie przekraczają wartości obciążenia uzyskanego w modelowym układzie odniesienia (średnia – 0,1784 MPa). Pierwsze zęby przedtrzonowe mają kierunek wyważania w stronę przyśrodkową, natomiast drugie zęby przedtrzonowe kierunek w stronę odśrodkową.
Place of publishing:
Level of degree:
Degree discipline:
Degree grantor:
Promoter:
Date issued:
Identifier:
Call number:
Language:
Access rights:
Object collections:
Last modified:
Jun 26, 2023
In our library since:
Nov 21, 2012
Number of object content hits:
1 778
Number of object content views in PDF format
19
All available object's versions:
http://dl.cm-uj.krakow.pl:8080/publication/979
Show description in RDF format:
Show description in OAI-PMH format:
| Edition name | Date |
|---|---|
| ZB-107313 | Jun 26, 2023 |
Objects
Similar
Witek, Paweł
