Object
Title: Ocena wyników leczenia uszkodzeń ścięgien stożka rotatorów barku po zastosowaniu artroskopowej rekonstrukcji jedno–i dwurzędowego kotwiczenia, w zależności od rodzaju i stopnia uszkodzenia
Abstract:
Uszkodzenia stożka rotatorów (SR) są najczęstszą przyczyną dolegliwości bólowych i ograniczeń ruchomościbarku. Zamierzeniem leczenia chirurgicznego techniką artroskopową jest uzyskanie możliwie najbardziej wytrzymałego połączenia ścięgna z kością, respektującego jednocześnie biologiczne aspekty gojenia się obu struktur. Technika kotwiczenia jednorzędowego jest prostsza i przez zastosowanie mniejszej liczby implantów mniej czasochłonna. Jej zwolennicy uważają, iż pozwala na osiągnięcie dobrego wyniku leczenia przez wystarczająco silne zespolenie osiągane bez dużej ilości materiału szewnego. Metoda kotwiczenia dwurzędowego jest bardziej wymagająca technicznie, jednakże jak wykazano badaniami biomechanicznymi, pozwala odtworzyć powierzchnię przyczepu SR w sposób zbliżony do anatomicznego. Wiąże się to ze zwiększeniem liczby zastosowanych implantów, co pozostawia odpowiednio większą ilość materiału obcego w rekonstruowanej tkance, oraz podnosi koszty leczenia. Zamierzonym celem pracy było porównanie wyników artroskopowej rekonstrukcji uszkodzeń ścięgien stożka rotatorów barku, w zależności od rodzaju zastosowanej techniki – jedno, lub dwurzędowego mocowania ścięgien do kości ramiennej, a przede wszystkim udzielenie odpowiedzi na następujące pytania: Jaki był najczęstszy typ uszkodzenia stożka rotatorów leczony artroskopowo? Jakie były wyniki artroskopowego leczenia uszkodzeń stożka ; rotatorów w zależności od typu uszkodzenia i rodzaju zastosowanej metody operacyjnej - jedno lub dwurzędowej stabilizacji? Jaki wpływ miał rodzaj przeprowadzonej rekonstrukcji ścięgien na możliwości rehabilitacji i wcześniejszy powrót sprawności operowanej kończyny? Jaki wpływ wywiera wiek chorego na wyniki pooperacyjne w zależności od zastosowanej techniki leczenia? Ocenie poddano grupę 184 chorych w wieku od 27 do 79 lat o średniej i odchyleniu standardowym 58,2 ± 9,3, u których wykonano artroskopową rekonstrukcję stożka rotatorów. Wśród badanych było 99 mężczyzn w wieku od 27 do 77 lat o średniej i odchyleniu standardowym 57,0 ± 9,4 i 85 kobiet w wieku od 38 do 79 lat o średniej i odchyleniu standardowym 60,0 ± 9,2. Kobiety były istotnie starsze od mężczyzn. Wszystkich leczonych podzielono na dwie grupy w zależności od zastosowanej metody operacyjnej: Grupa JR - chorzy operowani techniką kotwiczenia jednorzędowego Grupa DR - chorzy operowani techniką kotwiczenia dwurzędowego. Wyniki leczenia uszkodzeń SR oceniono w 3,6 i 12 miesiącu po operacji, a do ich oceny wykorzystano skalę Constanta, test Joba, test Neera, porównanie zakresu zgięcia do przodu operowanejkończyny, oraz badanieUSG. Na podstawie uzyskanych wyników możliwym stało się sformułowanie następujących wniosków: W obu badanych grupach, najczęstszym typem uszkodzenia było izolowane, pełnościenne oderwanie przyczepu ; ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego. W grupie chorych leczonych techniką DR zaobserwowano lepsze wyniki w skali Constanta. Lepsze wyniki uzyskano w grupie z izolowanym uszkodzeniem ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego, niż w uszkodzeniach ścięgna mięśnia podgrzebieniowego. W grupie DR stwierdzono ponad dwukrotnie mniej ponownych uszkodzeń w badaniach USG, przeprowadzonych rok po leczeniu operacyjnym. Osiąganie przez chorych z grupy DR wyższych wyników w skali Constanta w 3 i 6 miesiącu po operacji, świadczyło o niższym poziomie dolegliwości bólowych i większym zakresie ruchomości czynnej w tym okresie. Podobnie, znamienny statystycznie, lepszy zakres zgięcia ramienia do przodu w 12 miesiącu po operacji, świadczy o szybszej i efektywniejszej rehabilitacji po zastosowaniu tej metody leczenia. Chorzy w wieku powyżej 65 lat w obu grupach - JR i DR, uzyskiwali gorsze wyniki w zakresie ruchomości ramienia. Częściej występowały u nich objawy bólowe w trakcie wykonywania testów klinicznych w rok po leczeniu operacyjnym. ; Pomimo to, znaczne zmniejszenie dolegliwości bólowych oraz poprawa w zakresie ruchomości operowanej kończyny, powodowały satysfakcjonujący wynik w skali Constanta również u tych chorych.
Place of publishing:
Level of degree:
Degree discipline:
Degree grantor:
Promoter:
Date issued:
Identifier:
Call number:
Language:
Access rights:
Object collections:
Last modified:
Mar 14, 2023
In our library since:
Nov 21, 2012
Number of object content hits:
32
Number of object content views in PDF format
0
All available object's versions:
http://dl.cm-uj.krakow.pl:8080/publication/831
Show description in RDF format:
Show description in OAI-PMH format:
| Edition name | Date |
|---|---|
| ZB-113847 | Mar 14, 2023 |
Objects
Similar
Brzóska, Roman
