Cel badania: Celem badania była ocena wpływu STN DBS na motorykę żołądka, stężenie greliny w osoczu i masę ciała chorych oraz ocena nasilenia i częstości występowania zaburzeń przewodu pokarmowego przed STN DBS oraz po przeprowadzeniu obustronnej STN DBS u chorych w zaawansowanym okresie chP. Materiał i metody: Badaniem objęto 43 osoby z rozpoznaniem idiopatycznej chP leczonych w Klinice Neurochirurgii i Neurotraumatologii Szpitala Uniwersyteckiego w Krakowie. Wszyscy chorzy byli w zaawansowanym okresie chP i zostali zakwalifikowani do leczenia chirurgicznego STN DBS. Badania wykonywano przed STN DBS oraz trzy miesiące po STN DBS. Stan neurologiczny i stopień nasilenia choroby oceniano w skali UPDRS oraz w skali Hoehn i Yahr. Aktywność mioelektryczną żołądka przed posiłkiem i po nim oceniano za pomocą elektrogastrografii (EGG). Stężenie greliny w osoczu oznaczano na czczo oraz 30, 60, 120 i 180 min. po przyjęciu standardowego posiłku. Częstość występowania i nasilenie objawów klinicznych zaburzeń przewodu pokarmowego oceniano na podstawie własnej skali oceny objawów autonomicznych. Wnioski: STN DBS jest skuteczną metodą leczenia zaburzeń pozaruchowych chP, obejmujących zaburzenia przewodu pokarmowego. STN DBS znacząco wpływa na zmniejszenie zaburzeń motoryki żołądka oraz nasilenie objawów zaburzeń funkcji przewodu pokarmowego obejmujących zaparcia, trudności w defekacji i dys ; fagie. Po STN DBS wykazano zwiększenie stężenia greliny w osoczu przed przyjęciem posiłku i po jego przyjęciu, normalizację krzywej stężenia greliny po posiłku oraz zwiększenie masy ciała chorych.
Rada Dyscypliny Nauki medyczne
Apr 8, 2024
Jan 19, 2022
1
0
http://dl.cm-uj.krakow.pl:8080/publication/4432
Edition name | Date |
---|---|
ZB-132261 | Apr 8, 2024 |
Pietraszko, Wojciech
Dec-Ćwiek, Małgorzata
Malec-Litwinowicz, Michalina
Sułkowski, Maciej
Chlebanowska, Paula
Załęcki, Tomasz