Wstęp Prowadzone w ostatnim okresie badania eksperymentalne dowodzą, że obestatyna wykazuje działanie ochronne i lecznicze w obrębie niektórych narządów, takich jak żołądek, nerki, czy mózg. W trzustce wykazano, że wcześniejsze podawanie obestatyny hamuje rozwój ostrego obrzękowego zapalenia trzustki wywołanego ceruleiną, zwiększa przeżywalność komórek beta trzustki oraz wysp trzustkowych. Dotychczas nie badano wpływu podawania obestatyny na rozwój i przebieg martwiczo-krwotocznego ostrego zapalenia trzustki (OZT) w modelach eksperymentalnych. Ponadto udowodniono ochronny wpływ obestatyny podawanej przed rozwojem ostrego ceruleinowego zapalenia trzustki (CZT), jednak dotychczas nie przeprowadzono badań nad wpływem podawania tego peptydu w przebiegu CZT. Cel pracy Celem pracy była ocena wpływu podawania obestatyny na powstawanie OZT w modelu niedokrwienno-reperfuzyjnym (ang. Ischemia-Reperfusion – I/R), jak też i na jego przebieg (gojenie) w dwóch modelach eksperymentalnych. Badania zostały przeprowadzone w trzech etapach. Celem pierwszego etapu badań było sprawdzenie, czy ochronne działanie obestatyny na trzustkę ma charakter uniwersalny i czy występuje w modelu I/R OZT. Celem kolejnego etapu badań było zbadanie, czy podawanie obestatyny po wywołaniu OZT wpływa na jego przebieg. Ostatnim celem badań było sprawdzenie, jaki był wpływ podawania obestatyny na zdolności regeneracyjn ; e komórek trzustki i rozwój lokalnego oraz ogólnego procesu zapalnego. Metody badawcze W pierwszym etapie badań OZT było wywołane I z następową R trzustki. Obestatyna (4, 8, 16 nmol/kg/dawkę) była podawana dootrzewnowo (ang. Intraperitoneal – i. p.) dwukrotnie: 0,5 h przed I, a następnie 3 godziny od pierwszego podania obestatyny. Wpływ obestatyny na przebieg OZT był oceniany po okresie 6-godzinnej R i uwzględniał ocenę histologiczną, czynnościową i biochemiczną. Druga część badań polegała na wywołaniu OZT w mechanizmie ostrego I z następową R i podawaniu obestatyny (8 nmol/kg/dawkę i. p.) dwa razy na dzień, począwszy od 24-tej godziny od wywołania zapalenia trzustki. Wpływ obestatyny na przebieg martwiczo-krwotocznego OZT był oceniany w okresie między 2 a 14 dniem i obejmował również ocenę histologiczną, czynnościową i biochemiczną zmian w trzustce. W trzecim etapie badań OZT było wywołane 5-krotnym podaniem ceruleiny w odstępach 1-godzinnych w dawce 50 μg/kg/dawkę i. p. Obestatynę podawano dwa razy na dzień w dawce 8 nmol/kg/dawkę i. p., pierwszą dawkę podając 24 godziny od ostatniego podania ceruleiny. Wyniki i wnioski Obwodowe podawanie obestatyny hamowało rozwój OZT w modelu martwiczo-krwotocznym. Wyniki te wskazują na uniwersalny charakter ochronnego wpływu tego peptydu na trzustkę bez względu na pierwotną przyczynę OZT. Ponadto leczenie egzogenną obestatyną łagodziło prz ; ebieg martwiczo-krwotocznego OZT oraz przyspieszało gojenie trzustki. Mechanizmy odpowiadające za powyższe obserwacje mają najprawdopodobniej charakter wieloczynnikowy i wynikają w pewniej mierze z przeciwzapalnych właściwości obestatyny. Dodatkowo zaobserwowano, że podawanie jej szczurom z obrzękowym, wywołanym podawaniem ceruleiny OZT, hamowała jego przebieg i przyspieszała gojenie zmian zapalnych w trzustce.
Ceranowicz, Piotr ; Bonior, Joanna
Jun 26, 2023
Jul 7, 2016
104
94
http://dl.cm-uj.krakow.pl:8080/publication/4096
Edition name | Date |
---|---|
ZB-124958 | Jun 26, 2023 |
Bukowczan, Jakub
Cieszkowski, Jakub
Dembiński, Marcin
Maraj, Małgorzata
Giszterowicz, Dawid
Chmiel, Izabela
Sendur, Paweł