Celem pracy była równoczesna ocena wpływu terapii resynchronizującej na czynność autonomicznego układu nerwowego, zaburzenia snu, sztywność tętnic, poziom depresji, a także ocena ich wzajemnych zależności oraz analiza wszystkich tych parametrów w zależności od klinicznej odpowiedzi na CRT. Badaniem objęto 55 osób ze stabilną przez co najmniej 3 ostatnie miesiące przewlekłą niewydolnością serca, będących w III-IV klasie NYHA, mimo optymalnej farmakoterapii, z rytmem zatokowym w trakcie badania, frakcją wyrzutową lewej komory (LVEF) ≤ 35% i szerokimi zespołami QRS ≥ 120 ms. W całej grupie zaobserwowano istotny wzrost wrażliwości baroreceptorów tętniczych (BRS) w pozycji leżącej oraz powrót ich zdolności do modulacji w odpowiedzi na pionizację. Znamiennej redukcji uległy wartości wskaźnika bezdechów i spłyceń oddychania oraz wskaźników bezdechów o typie centralnym i mieszanym. Zaobserwowano zmianę dominacji centralnego bezdechu sennego na obturacyjny bezdech senny. Odnotowano korzystny wpływ CRT na subiektywne cechy snu i poziom depresji. Nie wykazano istotnych zmian w zakresie sztywności tętnic. Stwierdzono negatywne korelacje między zmianami wartości parametrów polisomnograficznych, parametrów subiektywnej oceny snu i nasilenia depresji a zmianami w zakresie LVEF i BRS. Poprawa kliniczna zdefiniowana jako redukcja klasy NYHA o przynajmniej jeden stopień korespondowała z poprawą ; parametrów polisomnograficznych i subiektywnych parametrówoceniających jakość snu, senność dzienną, poziom depresji oraz z poprawą w zakresie czynności autonomicznego układu nerwowego i sztywności tętnic.
Mar 16, 2023
Feb 1, 2016
13
0
http://dl.cm-uj.krakow.pl:8080/publication/4038
Edition name | Date |
---|---|
ZB-123739 | Mar 16, 2023 |
Przybyła, Anna
Wiliński, Jerzy
Kusiak, Aleksander
Sondej, Tomasz
Kloch-Badełek, Małgorzata
Kisiel, Roksana