Object
Title: Odpowiedź układu krzepnięcia i fibrynolizy na wysiłek fizyczny u chorych ze stenozą aortalną
Abstract:
Najczęstsza postać stenozy aortalnej (AS) w populacji dorosłych związana jest z występowaniem zwapnień na płatkach zastawki. Wczesne etapy rozwoju zmian na zastawce aortalnej są podobne do tych obserwowanych w miażdżycy. Dotychczasowe dane wskazują, że w AS obserwuje się stan prozakrzepowy cechujący się nasiloną generacją trombiny i aktywacją płytek krwi, wykazujący związek z ogólnoustrojowym stanem zapalnym. Pomimo intensywnych badań nie udało się dotychczas znaleźć skutecznego leczenia wpływającego na progresję wady. Wystąpienie u chorych z AS objawów w postaci duszności wysiłkowej, dławicy piersiowej lub zawrotów głowy i omdleń wymagają pilnego leczenia kardiochirurgicznego, a opóźnienie zabiegu pogarsza rokowanie. Postępowanie u chorych bezobjawowych budzi kontrowersje. Liczne toczące się w ostatnim dziesięcioleciu badania mają na celu określenie czynników, które pozwolą ustalić optymalne postepowanie w tej grupie chorych. Praca Natorskiej i wsp. z 2013 roku pokazała, ze u chorych z objawowa AS występuje upośledzenie fibrynolizy. Wysiłek fizyczny aktywuje zarówno układ krzepnięcia, jak i fibrynoliz.. Obserwowany korzystny efekt aktywności fizycznej wśród pacjentów z chorobami sercowo-naczyniowymi po części wynika z powysiłkowego wzmożenia potencjału fibrynolitycznego osocza. W dostępnym piśmiennictwie nie znaleziono prac na temat reakcji układu hemostatycznego na wysiłek fi ; zyczny w AS. Celem pracy była ocena wpływu wysiłku fizycznego na uk.ad krzepnięcia i fibrynolizy u chorych z AS. Badanie objęło 33 chorych z bezobjawową umiarkowaną i ciężką AS oraz 33 osoby z grupy kontrolnej. Głównymi kryteriami wykluczającymi z udziału w badaniu były: dławica piersiowa, omdlenia i zawroty głowy, frakcja wyrzutowa lewej komory (EF) < 50%, niewydolno.. serca, migotanie przedsionków, przebyty zawal serca, incydent niedokrwienia ośrodkowego układu nerwowego, choroba zakrzepowo-zatorowa, leczenie antagonistami witaminy K, ciężka choroba wspo.istniej.ca, cukrzyca wymagaj.ca insulinoterapii oraz ostra choroba infekcyjna. U wszystkich badanych przy przyjęciu oznaczano: elektrolity, lipidogram, stżeenie glukozy, kreatyniny, aminotransferazy alaninowej, aminotransferazy asparaginowej, hormonu tyreotropowego, wskaźników krzepnięcia (czas częściowej tromboplastyny po aktywacji, czas protrombinowy, międzynarodowy współczynnik znormalizowany, stężenie fibrynogenu) oraz białka C-reaktywnego w surowicy krwi. U wszystkich badanych wykonano echokardiografię spoczynkową oraz obciążeniową na ergometrze rowerowym. Dokonano również pomiaru błony środkowej i wewnętrznej oraz wskaźnika kostka-ramię w celu wykluczenia miażdżycy. Markery generacji trombiny (fragmenty 1+2 protrombiny [F1+2], maksymalny poziom generacji trombiny [Cmax], wolny TFPI ), aktywacji płytek krwi (rozpuszczaln ; y ligand CD40L [sCD40L]), fibrynolizy (PAI-1, ƒż2-antyplazmina, plazminogen, antygen i aktywność TAFI, czas lizy skrzepu fibrynowego [CLT]), oraz, oponinę T oznaczano w spoczynku, na szczycie wysiłku oraz 1 i 24 godziny po jego zakończeniu. Pomiar Cmax oznaczano metodą automatycznie kalibrowanego trombogramu, w której to metodzie po dodaniu do ubogopłytkowego osocza syntetycznego substratu fluorogennego, oddziałującego z trombiną, analizuje się aktywności trombiny w oparciu o nasilenie fluorescencji. Pomiar CLT zmodyfikowaną metodą Lismana i wsp. polega na ocenie efektywności lizy pod wpływem tkankowego aktywatora plazminogenu (t-PA) po dodaniu do osocza czynnika tkankowego i fosfolipidów. Ostatecznie analizie poddano 32 chorych z AS oraz 32 osoby z grupy kontrolnej. Jeden pacjent z grupy AS oraz jedna badana z grupy kontrolnej zostali wyłączeni – odpowiednio, z powodu podwyższonej wartości leukocytozy oraz niedoczynności tarczycy świeżo rozpoznanej. Obie grupy nie różniły się pod względem danych demograficznych i klinicznych. W grupie AS obserwowano nieco mniejsze (o 4,6%) wartości hematokrytu, stężenie hemoglobiny mniejsze o 6,1% oraz liczbę płytek krwi mniejszą o 10,5%. Lipidogram, glukoza, kreatynina, parametry krzepnięcia oraz wskaźniki zapalne nie różniły się między grupami. Średnie wartości parametrów określających ciężkość AS wynosiły: maksymalna prędkość przepływu krwi ; przez zastawkę (Vmax) – 3,6±0,59 m/s, maksymalny gradient ciśnień przezzastawkowych (PPG) - 59,4±19,8 mmHg, średni gradient ciśnień przezzastawkowych (MPG) - 35,4±14,1 mmHg, powierzchnia ujścia zastawkowego (AVA) - 1,08±0,23 cm2 oraz wskaźnik pola powierzchni ciała (AVA/BSA) - 0,58±0,1 cm2/m2. Zastawka dwupłatkowa występowała u 12 (37,5%) pacjentów z AS. Czas trwania echokardiograficznej próby obciążeniowej był krótszy w grupie AS (9,0±1,9 min vs 10,8±2,7 min; p=0,008), a związane z nim maksymalne obciążenie (81,3±21,1 W) było mniejsze (p=0,002). Podczas obciążenia wysiłkiem objawy charakterystyczne dla AS wystąpiły u 10 pacjentów (21%), w tym niewielka duszność u 7 osób (21,8%) i ból dławicowy u 3 osób (9,3%). Stężenie troponiny T nie różniło się między grupami podczas badania ani nie zmieniało się w czasie badania. Najczęstszą przyczyną zakończenia próby obciążeniowej w grupie AS było zmęczenie, które zgłosiło 22 pacjentów (68,7%), kolejno ból kończyn dolnych u 10badanych (31,25%). W grupie kontrolnej u 5 badanych (15.6%) duszność była powodem zakończenia próby obciążeniowej. W grupie AS na szczycie obciążenia obserwowano wzrost wartości PPG do 75,3±26,1 mmHg, MPG do 45,3±15,9 mmHg oraz EF do 73±6,5%. Nie obserwowano różnicy między grupami w powysiłkowym wzroście EF. Wyjściowo poziomy Cmax, F1+2 oraz wolnego TFPI były w badanych grupach zbliżone. W grupie AS maksymalny pozio ; m generacji trombiny Cmax na szczycie obciążenia wzrósł o 25% (p<0,001) i był większy niż w grupie kontrolnej, a po 24 godzinach był najwyższy, w porównaniu do wyjściowego (p<0,001) oraz tego na szczycie obciążenia (p=0,002). Odmiennie niż grupie kontrolnej, gdzie po wysiłku stopniowo obniżał się., Stężenie w osoczu sCD40L, było podobne w obydwu grupach, a wysiłek nie miał istotnego na nie wpływu. Wyjściowo CLT był dłuższy o 13% u chorych z AS (p=0,006). CLT w grupie AS nie zmienił się na szczycie obciążenia, a w grupie kontrolnej uległ skróceniu (różnica między grupami 28%, p<0,001). Godzinę po wysiłku w grupie AS CLT skrócił się do poziomu zbliżonego do grupy kontrolnej, po czym ponownie wzrósł i po 24 godzinach wartości CLT była 15% wyższa niż w grupie kontrolnej(p<0,001).Wysiłek nie wpłynął na poziom D-dimerów w badanych grupach. Stężenie antygenu TAFI nie zmieniało się w czasie badania. Natomiast aktywność TAFI była przez cały okres obserwacji wyższa w grupie AS w porównaniu do kontroli (dla wszystkich punktów analiz p<0,001). Na szczycie wysiłku w AS nie zmieniła się, po 1 godzinie nastąpiło jej obniżenie (p<0,001), a po 24 godzinach od obciążenia aktywność TAFI ponownie wzrosła (p<0,001) i była wyższa niż początkowa (p=0,003), czego nie obserwowano w grupie kontrolnej. W grupie AS stwierdzono korelację tylko między wyjściową długością CLT a wyjściową aktywnością TAFI (r= ; 0,69; p<0,001). Natomiast w grupie kontrolnej korelacja ta występowała we wszystkich punktach analiz: wyjściowo (r=0,65; p<0,001), na szczycie obciążenia (r= 0,54; p=0,001), 1 godzinę po ( r=0,42; p=0,015) oraz 24 godziny po wysiłku ( r=0,50; p=0,003). Dla antygenu TAFI istniała słaba zależność od Vmax (r=0,36; p=0,042).Stężenie tPA, plazminogenu oraz antygenu PAI-1 w oznaczeniach początkowych w obu grupach było podobne. Pod wpływem wysiłku nie obserwowano zmiany stężenia antygenu PAI-1 oraz tPA u chorych z AS. Zarówno w grupie AS i grupie kontrolnej stężenie plazminogenu nie zmieniło się istotnych istotnie podczas obserwacji. Wyjściowe stężenie α2-antyplazminy było w grupie AS wyższe (p=0,024), a wysiłek nie wpłynął na zmianę jej stężenie w tej grupie. Początkowe stężenia TM w obu grupach były bardzo zbliżone. W AS stężenie TM utrzymywało się cały czas na podobnym poziomie, na szczycie wysiłku i do końca obserwacji było wyższe niż w grupie kontrolnej, gdzie na szczycie obciążenia stężenie TM obniżyło się (p<0,001), po godzinie od wysiłku zaczęło rosnąć, i po 24 godzinach zbliżyło się do wartości wyjściowych (p=0.002). W grupie AS stwierdzono korelację między wyjściową długością CLT a wyjściowym stężeniem plazminogenu (r=-0,55; p=0,001), stężeniem α2- antyplazminy (r =0,47; p=0,007), stężeniem TM (r=0,55; p=0,001).Prezentowane badanie wskazuje, że odpowiedź układu krzepnięcia i ; fibrynolizy na wysiłek u bezobjawowych chorych z umiarkowaną i ciężką AS jest odmienna niż u dobrze dobranych osób bez tej wady. Charakteryzuje ją przedłużony wzrost poziom generacji trombiny w osoczu oraz obniżenie potencjału fibrynolitycznego. Wystymulowany wysiłkiem niekorzystny prozakrzepowy profil osocza u chorych z umiarkowana i ciężką AS może ułatwiać odkładanie się włóknika w obrębie płatków zastawki aortalnej, a tym samym wpływać na progresję wady.
Place of publishing:
Level of degree:
Degree discipline:
Degree grantor:
Promoter:
Date issued:
Identifier:
Call number:
Language:
Access rights:
Object collections:
Last modified:
Mar 15, 2023
In our library since:
Mar 5, 2015
Number of object content hits:
5
Number of object content views in PDF format
0
All available object's versions:
http://dl.cm-uj.krakow.pl:8080/publication/3958
Show description in RDF format:
Show description in OAI-PMH format:
| Edition name | Date |
|---|---|
| ZB-122315 | Mar 15, 2023 |
Objects
Similar
Kolasa-Trela, Renata
Mazur, Piotr
Siudut, Jakub
Stąpór, Maciej
Wiewiórka, Łukasz
Tokarek, Tomasz
Rola przezskórnej balonowej walwuloplastyki zastawki aortalnej w leczeniu ciężkiej stenozy aortalnej
Daniec, Marzena
Wiktorowicz, Agata
