Obiekt
Tytuł: Określenie stopnia wytrzymałości zębów leczonych metodą ekstruzji i następowo rekonstruowanych protetycznie w laboratoryjnym modelu eksperymentalnym
Abstrakt:
Ekstruzja ortodontyczna umożliwia odbudowę uszkodzonego zęba i zachowanie jego aparatu zawieszeniowego z wszystkimi tego korzyściami. W miarę ortodontycznego wydłużania korony klinicznej zęba uzyskiwany jest zrąb tkanek naddziąsłowych, ale pogorszeniu ulega proporcja długości korony do korzenia.Celem pracy było określenie stopnia wytrzymałości zębów leczonych metodą ekstruzji i następowo rekonstruowanych protetycznie w laboratoryjnym modelu eksperymentalnym. Celem uzupełniającym było opracowanie protokołu diagnostyczno-terapeutycznego ortodontycznego wydłużania korony klinicznej zęba przed następowym rekonstrukcyjnym leczeniem protetycznym.Materiał badawczy stanowiło 60 zębów siecznych podzielonych na grupy badawcze prezentujące najczęściej spotykane sytuacje kliniczne, w których konieczna jest ekstruzja przed odbudową protetyczną oraz różny zakres ekstruzji. Badany zakres ekstruzji w grupach wynosił 0, 2, 4 i 6 mm. Grupę kontrolną stanowiła grupa zębów zdrowych. Specjalnie opracowany dla celów badawczych model obejmował próbki laboratoryjne poddane testom wytrzymałościowym. Wynikiem badań była siła, przy której doszło do zniszczenia próbki [kN], przemieszczenie [mm] oraz energia zniszczenia [J]. Porównań średnich w grupach dokonano za pomocą analizy wariancji (ANOVA) a różnice w poszczególnych parach grupoceniano za pomocą testu post hoc Student-Newman-Keuls’a.Obniżenie wartoś ; ci średnich sił niszczących w grupach badawczych względem kontrolnej wynosiło kolejno: 31,5%, 45,5%, 55,3% i 66%. Obniżenie wartości średnich energii zniszczenia w grupach badawczych względem kontrolnej wynosiło kolejno: 23,3%, 41,2%, 48,5% i 66,8%. Analizą regresji stwierdzono związek o charakterze prostolinijnym pomiędzy zmniejszającymi się wymiarami szyjki klinicznej zęba a siłą niszczącą, jak również pomiędzy tymi wymiarami a energią zniszczenia.Stopniowe zmniejszanie się parametrów wytrzymałościowych dotyczy grupy zębów rekonstruowanych protetycznie oraz grup ekstrudowanych o 2 mm i 4 mm. W czwartej grupie badawczej zaobserwowano gwałtowne zmniejszenie parametrów wytrzymałościowych oraz coraz większą ilość kumulujących się naprężeń wewnętrznych próbki jeszcze przed momentem przekroczenia jej wytrzymałości. Stopień stożkowatości kształtu korzenia wpływa na utratę parametrów mechanicznych w wyniku ekstruzji.Podsumowując, badanie wykazało odwrotną zależność pomiędzy stopniem osiągniętej ekstruzji zęba a jego względną zmianą wytrzymałości mechanicznej. Parametrami decydującymi o wytrzymałości zęba ekstrudowanego i odbudowanego protetycznie są: pozostała długość korzenia zęba oraz stosunek osiągniętej długości korony do długości korzenia. Opracowano równanie pozwalające na predykcję sukcesu ekstruzji dla celów protetycznych: , gdzie A to długość przyszłej korony protetycznej, B ; to długość pozostałego korzenia zęba a C to wielkość poddziąsłowego ubytku tkanek twardych. Wynik równania (x) większy od 1 wskazuje na: utratę 2/3 wytrzymałości mechanicznej zęba oraz na niekorzystne rokowanie dla rekonstrukcji protetycznej.
Miejsce wydania:
Stopień studiów:
Dyscyplina:
Instytucja nadająca tytuł:
Promotor:
Data wydania:
Identyfikator:
Sygnatura:
Język:
Prawa dostępu:
Kolekcje, do których przypisany jest obiekt:
Data ostatniej modyfikacji:
17 mar 2023
Data dodania obiektu:
5 mar 2013
Liczba wyświetleń treści obiektu:
26
Liczba wyświetleń treści obiektu w formacie PDF
0
Wszystkie dostępne wersje tego obiektu:
http://dl.cm-uj.krakow.pl:8080/publication/3411
Wyświetl opis w formacie RDF:
Wyświetl opis w formacie OAI-PMH:
| Nazwa wydania | Data |
|---|---|
| ZB-116784 | 17 mar 2023 |
Obiekty
Podobne
Hille-Padalis, Anna
Grzech-Leśniak, Kinga
Gurda-Duda, Anna
Kulig, Piotr
Zajdel, Wojciech J.
Grzymała-Lubańska, Joanna
Marcinowska, Agnieszka
Kańtoch, Anna Magdalena
