Object
Title: Ocena zastosowania przeciwciał monoklonalnych dla ujednolicenia metod oznaczania przeciwciał przeciwfosfolipidowych
Abstract:
Przeciwciała antyfosfolipidowe skierowane są przeciwko białkom (przede wszystkim B2-glikoproteinie I oraz protrombinie) związanym w kompleksy z ujemnie naładowanymi fosfolipidami. Współistnienie przeciwciał antyfosfolipidowych {LA i/lub aCL i/lub aB2GPI) z charakterystycznymi objawami klinicznymi (zakrzepica lub powikłania położnicze) to kryteria pozwalające na rozpoznanie zespołu antyfosfolipidowego. Przeciwciała antyfosfolipidowe wykrywa się dwiema niezależnymi metodami: koagulometryczną (LA) i immunoenzymatyczną (aCL i aB2GPI). Zgodnie z wytycznymi opublikowanymi w 2006 roku, aPL stanowią kryterium klasyfikacyjne dla APS jeśli są oznaczone wystandaryzowanymi metodami, tzn. opartymi o uznane kalibratory (standardy Sapporo) dla aCL i aB2GP1, a w przypadku LA - zgodnie z zaleceniami Komitetu Standaryzacyjnego ISTH. Przedstawiona praca miała na celu wykazanie przydatności zastosowania przeciwciał monoklonalnych (23H9 i 28F4 dla LA, oraz HCAL i EY2C9 dla aCL i aB2GPI) dla ujednolicenia metod oznaczania przeciwciał antyfosfolipidowych. Zachowanie się mysich przeciwciał monoklonalnych przeciwko ludzkiej B2-glikoproteinie I (23H9) i ludzkiej protrombinie (28F4) wykazujących własności antykoagulantu toczniowego oceniono w 24 próbkach osocza ludzkiego, do których dodano w/w przeciwciała. Stwierdzono, że efekt LA zależny od obecności B2GPI jest znacznie wyraźniejszy w ; testach krzepnięcia zależnych od fosfolipidów (PIT LA, DVV test, dPT) w porównaniu z LA związanym z obecnością przeciwciał przeciwko protrombinie. Testem przesiewowym, najbardziej czułym wobec LA okazał się PIT LA, nieco słabszym test krzepnięcia aktywowany jadem żmii Russela (DVV). Mysie, humanizowane przeciwciała przeciwko ludzkiej B2GPI (HCAL i EY2C9; tzw. standardy Sapporo) zostały wykorzystane jako kalibratory referencyjne obok standardów własnych (surowice pacjenta o wysokim mianie przeciwciał) do wyznaczenia punku odcięcia dla wartości dodatnich w grupie osób zdrowych, dla aCL i aB2GPI, raz do oceny powtarzalności własnej metody oznaczania aCL. Zarówno dla aCL jak i dla aB2GPI stwierdzono zgodność wartości 99 percentyla obliczonego dla wyników odczytanych wobec standardu własnego i przeciwciał monoklonalnych. Nie zaobserwowano także większych rozbieżności w interpretacji wyników, jako dodatnie i ujemne, co miało istotne znaczenie dla postawienia właściwego rozpoznania. Ocena zmienności wewnątrz serii dla aCL była dobra; współczynnik zmienności dla obydwu klas nie przekroczył zalecanej wartości 20 %. Wartość CV dla zmienności pomiędzy seriami była wyższa {dla obydwu klas), ale zaobserwowano, iż była ona niższa jeśli użyto jako standardu przeciwciał monoklonalnych. W pracy oceniono także, w oparciu o dane kliniczne dla 336 pacjentów z chorobami autoimm ; unologicznymi, ryzyko wystąpienia powikłań klinicznych. Stwierdzono, że i dla zakrzepicy i dla powikłań położniczych największe ryzyko związane jest z obecnością przeciwciał aB2GPI w klasie IgG. Nieco mniejsze z obecnością LA i aCL IgG. Wyniki badań potwierdzają konieczność dalszych prób ujednolicenia metod oznaczania aCL i aB2GPI. Wskazują także na konieczność stosowania w codziennej praktyce referencyjnych kalibratorów i materiałów kontrolnych, którymi mogłyby być przeciwciała monoklonalne.
Place of publishing:
Level of degree:
Degree discipline:
Degree grantor:
Promoter:
Date issued:
Identifier:
Call number:
Language:
Access rights:
Object collections:
Last modified:
Jun 26, 2023
In our library since:
Nov 21, 2012
Number of object content hits:
879
Number of object content views in PDF format
132
All available object's versions:
http://dl.cm-uj.krakow.pl:8080/publication/1155
Show description in RDF format:
Show description in OAI-PMH format:
| Edition name | Date |
|---|---|
| ZB-106041 | Jun 26, 2023 |
Objects
Similar
Iwaniec, Teresa
