Celem pracy było określenie częstości występowania ASC i AGC i ich znaczenia klinicznego oraz opracowanie standardów postępowania u kobiet z tymi nieprawidłowościami. Spośród przebadanych 5000 kobiet ASC stwierdzono w 4,96%, a AGC w 0,7%. U wszystkich kobiet przez okres 3 lat, co 3 miesiące wykonywano kontrolne badania cytologiczne. Określono wpływ zakażenia HPV, flory pochwy, czynników hormonalnych na występowanie i zachowanie się ASC i AGC, oraz cechy cytopatologiczne będące predyktorem zmian przednowotworowych i raka. W naszym badaniu w 23,7% w ASC, a w 48,6% w AGC w trakcie obserwacji wykryto istotne klinicznie nieprawidłowości. Wyodrębnienie w grupie AGC podgrupy endometrialnej a w ASC podgrupy ASC-H jest zasadne ze względu na obserwowane w tych podgrupach zmiany wymagające leczenia chirurgicznego. Wyodrębnienie w ocenie cytologicznej zmian o charakterze ASC i AGC z uwzględnieniem ich cech cytopatologicznych i współistnienia infekcji HPV wysokoonkogennych pozwala na wyróżnienie zmian ASC i AGC nieistotnych klinicznie od tych, które wymagają szybkiego wdrożenia dalszego postępowania diagnostyczno-terapeutycznego. W grupie kobiet z ASC najlepszą strategią postępowania będzie wykonanie powtórnego badania cytologicznego z dokładna ocena cech cytopatologicznych i/lub badanie kolposkopowe, z AGC zalecamy wykonanie badania kolposkopowego, a z AGC endometrialnymi każdorazowo dodat ; kowo wyłyżeczkowania kanału szyjki i jamy macicy. Jako badanie równoważne zarówno w grupie ASC jak i AGC można zastosować test Hybrid Capture 2 w kierunku obecności DNA wysokoonkogennych podtypów HPV.
Jun 26, 2023
Nov 21, 2012
4 489
711
http://dl.cm-uj.krakow.pl:8080/publication/1080
Edition name | Date |
---|---|
ZB-104292 | Jun 26, 2023 |
Ludwin, Inga
Bereza, Krzysztof
Konieczny, Paweł
Kolawa, Wojciech
Wręczycka-Cegielny, Patrycja
Sitarz, Katarzyna
Adamus, Tomasz
Nocuń, Agnieszka