Metadata language
Title:
Author:
Subject:
astma oskrzelowa ; astma steroidozależna ; glikokortykosteroidy ; receptor glikokortykosteroidowy
Abstract:
Wprowadzenie: Uzyskanie zadowalającej kontroli w astmie ciężkiej i trudnej wiąże się często z przewlekłym stosowaniem wysokich dawek glikokortykosteroidów (GCS) doustnych. Celem pracy było zbadanie, czy w astmie steroidozależnej dochodzi do obniżenia wrażliwości limfocytów krwi na GCS i zmian w ekspresji izoform receptora glikokortykosteroidowego (GR). Oceniono również ilości krążących limfocytów Treg CD4/CD25high. Metody: Do badania włączono 25 chorych na astmę ciężką i/lub trudną, 15 chorych na astmę przewlekłą umiarkowaną i 11 zdrowych ochotników. Wśród chorych na astmę ciężką wyodrębniono grupę pacjentów z astmą steroidozależną (n=14). Zbadano wpływ deksametazonu (DEX) na aktywację i proliferację limfocytów in vitro, oraz spontaniczną i wywołaną przez GCS apoptozę. Poziom ekspresji izoform α i β GR oznaczono w komórkach jednojądrzastych krwi za pomocą qPCR. Subpopulacje limfocytów oznaczono za pomocą cytometrii przepływowej. Wyniki: Nie stwierdzono różnic w ekspresji izoform receptora GR, a wysoka wartość GRα/GRβ (ok. 250) wskazuje na marginalny udział izoformy β w całej puli GR. U chorych na astmę steroidozależną nie wykazano zwiększonej aktywacji lub proliferacji limfocytów, ani słabszego wpływu DEX w testach in vitro. W tej grupie wykazano tylko częściowe hamowanie ekspresji CD40L limfocytów (p<0,05). U chorych na astmę steroidozależną stwierdzono podwyższone ilości apop ; totycznych limfocytów T w hodowlach z DEX. W tej grupie stwierdzono także najwyższe odsetki Treg CD4/CD25high we krwi obwodowej (p<0,01). Wnioski: Upośledzona wrażliwość na GCS w astmie ciężkiej i trudnej nie wynika z zaburzeń ekspresji izoform receptora GR, ani z nieprawidłowej reaktywności limfocytów T. Podwyższona ekspresja CD40L może być jedną z przyczyn gorszej odpowiedzi na GCS in vivo. Indukcja obwodowej puli Treg CD4/CD25high w astmie ciężkiej steroidozależnej nie jest zaburzona i może stanowić jeden z najważniejszych mechanizmów prowadzących do uzyskania zadowalającej kontroli choroby.