Obiekt
Tytuł: Zaburzenia funkcji i perfuzji lewej komory oceniane metodami tkankowej echokardiografii i rezonansu magnetycznego w nadciśnieniu tętniczym
Abstrakt:
Nadciśnienie tętnicze jest niezależnym czynnikiem ryzyka chorób sercowo-naczyniowych a jego wykrywanie, skuteczna kontrola, zapobieganie i leczenie powikłań należy do najważniejszych celów współczesnej medycyny. Pomimo rosnącej świadomości i wiedzy wśród lekarzy a także samych chorych, nakładów finansowych oraz postępu medycyny pozostaje ono nadal niedostatecznie wykrywane i leczone. Biorąc pod uwagę występowanie nadciśnienia tętniczego u ok. 30 % dorosłych Polaków oraz jego skuteczne leczenie tylko u 12.5 % skala problemu jest ogromna. Serce jest narządem szczególnie narażonym na działanie przewlekle podwyższonego ciśnienia tętniczego krwi. U chorych z nadciśnieniem tętniczym pomimo zachowanej funkcji skurczowej lewej komory i braku zwężeń w tętnicach wieńcowych, stwierdza się ograniczoną tolerancję wysiłku fizycznego. Jedną z przyczyn odpowiedzialnych za ograniczona tolerancję wysiłku fizycznego są zaburzenia funkcji rozkurczowej spowodowane przez przerost, włóknienie i niedokrwienie. Drugą przyczyną mogą być zmiany na poziomie mikrokrążenia wieńcowego prowadzące do zmniejszenia rezerwy wieńcowej. Udział tych czynników w zaburzeniach funkcji rozkurczowej i perfuzji mięśnia sercowego w spoczynku i przy obciążeniu może się zmieniać. Przepływ wieńcowy odbywa się głównie w rozkurczu, stąd zaburzenia funkcji rozkurczowej mogą wpływać na jego wartość w spoczynku oraz podczas wysiłk ; u. Z drugiej strony wiadomo, że niedokrwienie jest jedną z przyczyn upośledzenia funkcji skurczowej i rozkurczowej. Dotychczasowe doniesienia sugerują związek pomiędzy tymi dwoma czynnikami. Podstawową metodą oceny przerostu i przebudowy lewej komory oraz funkcji skurczowej i rozkurczowej u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym jest spoczynkowe badanie echokardiograficzne. Tkankowa echokardiografia dopplerowska daje możliwości dokładniejszej oceny ilościowej parametrów funkcji skurczowej i rozkurczowej. Niewielkie zaburzenia funkcji skurczowej i rozkurczowej obecne w spoczynku mogą nasilać się w trakcie obciążenia. Próba dobutaminowa daje możliwość oceny zaburzeń funkcji skurczowej i rozkurczowej podczas obciążenia lekiem, które symuluje wysiłek fizyczny. Zastosowanie badania rezonansu magnetycznego w spoczynku i po podaniu adenozyny daje możliwość nieinwazyjnej oceny rezerwy perfuzji miokardium. Wykluczenie zwężeń w tętnicach wieńcowych nasierdziowych pozwala odnieść stwierdzone zaburzenia perfuzjii miokardium do funkcji mikrokrążenia. Celem badania było: 1. Ocena funkcji skurczowej i rozkurczowej lewej komory w spoczynku u chorych z nadciśnieniem tętniczym za pomocą parametrów klasycznych i tkankowej echokardiografii dopplerowskiej. 2. Ocena parametrów funkcji skurczowej i rozkurczowej w czasie próby dobutaminowej. 3. Ocena perfuzji miokardium w badaniu rezonansu magnetycznego ; w spoczynku i po podaniu adenozyny i określenie wskaźnika rezerwy perfuzji miokardium. 4. Ocena zależności pomiędzy parametrami funkcji skurczowej i rozkurczowej a parametrami perfuzji miokardium. Badaniem objęto 85 osób w średnim wieku 56,7 ± 7,0 lat w tym 61 (72%) kobiet i 24 (28%) mężczyzn z pierwotnym nadciśnieniem tętniczym 1 i 2 stopnia wg PTNT/ESH, z wysiłkowymi dolegliwościami stenokardialnymi, u których badanie koronarograficzne wykazało prawidłowy obraz tętnic wieńcowych. U wszystkich chorych wykonano spoczynkowe badanie echokardiograficzne i próbę dobutaminową a u 80 z nich oceniono perfuzję miokardium w badaniu rezonansu magnetycznego. W badanej grupie stwierdzono prawidłowe parametry morfologiczne, frakcję wyrzutową i frakcję skracania lewej komory niezależnie od obecności przerostu lewej komory i od płci. Na podstawie analizy napływu mitralnego po zastosowaniu kryteriów ESC zaburzenia funkcji rozkurczowej stwierdzono u 41(47%) chorych. U żadnego pacjenta nie obserwowano restrykcyjnego czy pseudonormalnego profilu napełniania lewej komory., U 41 pacjentów (47%) stwierdzono co najmniej 1 zaburzony parametr napływu mitralnego, przy czym najczęściej występującym był wydłużony czas deceleracji fali E występujący u 35 (41%) osób. Mierząc prędkość ruchu pierścienia mitralnego za pomocą Dopplera tkankowego stwierdzono wyższe prędkości skurczowe i rozkurczowe dla pierścien ; ia bocznego. W czasie podawania niskiej dawki dobutaminy obserwowano wzrost prędkości skurczowych i rozkurczowych – wczesno i późnorozkurczowej dla pierścienia przegrodowego i bocznego. Podczas podawania maksymalnej dawki dobutaminy obserwowano dalszy wzrost prędkości skurczowych i póżnorozkurczowych, natomiast nie stwierdzono wzrostu prędkości wczesnorozkurczowej pierścienia bocznego a nawet niewielki spadek prędkości wczesnorozkurczowej pierścienia przegrodowego. Nie obserwowano zależności ww. parametrów od płci, przerostu lewej komory, wskaźnika rezerwy perfuzji miokardium, z wyjątkiem prędkości wczesnorozkurczowej pierścienia przegrodowego podczas podawania maksymalnej dawki dobutaminy (M IVS E), która była znamiennie niższa u osób z przerostem lewej komory i obniżonym MPRI. Stwierdzono również dodatnią korelację M IVS E z E/A i ujemną z czasem deceleracji E i IVRT. W badaniu rezonansu magnetycznego stwierdzono wzrost wskaźnika perfuzji miokardium po podaniu adenozyny. Obliczony wskaźnik rezerwy perfuzji miokardium (MPRI) wynosił srednio 1,84. Wartość MPRI < 2 świadczącą o obniżonej rezerwie perfuzji miokardium stwierdzono u 59 (74%) chorych. Nie stwierdzono zależności parametrów perfuzji miokardium od płci, obecności przerostu lewej komory i typu jej przebudowy czy zaburzeń funkcji rozkurczowej. U 24 chorych (28 %) podczas próby dobutaminowej obserwowano dynamiczny gradien ; t śródkomorowy >1 m/sek (min 8, max- 130 mmHg, średni – 49,3 mmHg). Jego obecność była związana z mniejszymi wymiarami lewej komory i wyższymi prędkościami skurczowymi pierścienia mitralnego w odpowiedzi na dobutaminę. Wnioski: W badanej grupie pacjentów z nadciśnieniem tętniczym u około połowy pacjentów stwierdzono łagodne zaburzenia funkcji rozkurczowej. Funkcja skurczowa oceniana za pomocą parametrów klasycznych jak i dopplera tkankowego była prawidłowa. Stwierdzany w całej grupie badanej nieznamienny spadek prędkości wczesnoroskurczowej przegrodowego pierścienia mitralnego podczas maksymalnej dawki dobutaminy może świadczyć o wcześniejszych i bardziej nasilonych zaburzeniach funkcji rozkurczowej w obrębie przegrody międzykomorowej. Znamiennie niższe wartości tego parametru u osób z przerostem i z obniżoną rezerwą perfuzji miokardium mogą świadczyć o wpływie przerostu lewej komory i zmniejszonej rezerwy perfuzji miokardium na funkcją rozkurczową lewej komory przy obciążeniu.
Miejsce wydania:
Stopień studiów:
Dyscyplina:
Instytucja nadająca tytuł:
Promotor:
Data wydania:
Identyfikator:
Sygnatura:
Język:
Prawa dostępu:
Kolekcje, do których przypisany jest obiekt:
Data ostatniej modyfikacji:
20 lip 2022
Data dodania obiektu:
21 lis 2012
Liczba wyświetleń treści obiektu:
24
Liczba wyświetleń treści obiektu w formacie PDF
0
Wszystkie dostępne wersje tego obiektu:
http://dl.cm-uj.krakow.pl:8080/publication/971
Wyświetl opis w formacie RDF:
Wyświetl opis w formacie OAI-PMH:
| Nazwa wydania | Data |
|---|---|
| ZB-107303 | 20 lip 2022 |
Obiekty
Podobne
Kwiecień-Sobstel, Agnieszka
Golińska-Grzybała, Karolina
Klecha, Artur
Łuszczak, Joanna
Brzozowska-Czarnek, Agata
Baron, Tomasz
Loster, Magdalena
Dziewięcka, Ewa Maria
