Celem pracy była analiza długoterminowych rezultatów interwencji kryzysowej, a więc próba ustalenia, czy osoby korzystające z interwencji kryzysowej rozwiązały problemy kryzysowe oraz czy osiągnęły korzystną zmianę w radzeniu sobie zmniejszającą ryzyko wystąpienia kolejnego kryzysu. Badano wpływ cech wydarzenia krytycznego, czynników osobowościowych i interwencji kryzysowej na owe spodziewane długoterminowe rezultaty. Badaniami katamnestycznymi objęto grupę złożoną ze 191 osób, korzystających 6-48 miesięcy wcześniej z interwencji. Uzyskane wyniki upoważniają do przyjęcia, że interwencja kryzysowa istotnie wpłynęła na rozwiązanie kryzysu oraz poprawę radzenia sobie z sytuacjami stresowymi przez osoby, które skorzystały z tej formy pomocy. Predyktorem rozwiązania kryzysu okazało się zadowolenie z interwencji. Z kolei dla poprawy radzenia sobie istotny był rodzaj otrzymanej w ramach interwencji pomocy. Kluczowymi składnikami interwencji okazały się: odreagowanie, pomoc w zrozumieniu siebie i zmianie, dostarczenie informacji o sposobach rozwiązań problemów, pomoc w ich rozwiązaniu oraz udzielenie porady prawnej. Stwierdzono także istnienie znaczących związków pomiędzy wystąpieniem obu badanych rezultatów a czynnikami osobowościowymi: unikowym stylem radzenia sobie (poszukiwaniem kontaktów społecznych) i poczuciem koherencji. Ustalono także, że badane rezultaty nie tylko utrzymywał ; y się w miarę upływu czasu od interwencji, ale nawet ulegały poprawie.
26 cze 2023
21 lis 2012
6 200
1086
http://dl.cm-uj.krakow.pl:8080/publication/969
Nazwa wydania | Data |
---|---|
ZB-107278 | 26 cze 2023 |
Pogwizd, Magdalena
Cyranka, Katarzyna
Wolfshaut-Wolak, Renata
Bała, Małgorzata
Skowron, Wioletta