Obiekt
Tytuł: Ocena wpływu ligandów czynników transkrypcyjnych PPAR na komórki czerniaka
Abstrakt:
Receptory aktywowane przez proliferatory peroksysomów (PPAR) należą do nadrodziny receptorów jądrowych będących zarazem czynnikami transkrypcyjnymi, regulującymi ekspresję genów poprzez oddziaływanie bezpośrednio z DNA. Obecnie znane są trzy rodzaje receptorów PPAR: PPAR, PPARδ/β i PPARγ. Mimo dużego podobieństwa w budowie białka, pewne różnice sekwencji aminokwasów sprawiają, że ligandy wiążą się z różnym powinowactwem do poszczególnych typów receptorów, niektóre zaś wiążą się specyficznie tylko do jednego z nich. Spośród syntetycznych ligandów receptorów jądrowych, swoistymi, silnymi agonistami dla PPAR są fibraty. Są one lekami obniżającymi stężenie triglicerydów w osoczu, oraz korygującymi poziom lipoprotein. Należy tu m.in. fenofibrat. Dla PPARδ/β selektywne ligandy to m.in. L-165041, GW-501516 i karbacyklina. Syntetyczne ligandy dla PPARγ to leki zwiększające wrażliwość tkanek na insulinę, z grupy tiazolidinedionów (glitazony) np. ciglitazon. Zmniejszają one poziom glukozy w osoczu u człowieka, a także zmniejszają ilość krążących wolnych kwasów tłuszczowych. W ostatnich latach pojawiło się wiele interesujących doniesień o antynowotworowej funkcji ligandów receptorów PPAR. Czerniak jest nadal jednym z nowotworów, nie w pełni scharakteryzowanych na poziomie molekularnym. Z dotychczas opublikowanych doniesień wynika, że zmiany poziomu i aktywności czynników transkrypc ; yjnych: MITF, NFkB, AP-1, Notch, CREB, Ets-1, β-katenina/LEF/TCF, STAT, RAR i RXR pełnią istotną rolę w rozwoju czerniaka. Wymienione czynniki transkrypcyjne wpływają na zdolność komórek do proliferacji, potencjał migracyjny i tworzenie przerzutów. Receptory retinoidów, RAR i RXR, są koreceptorami czynników transkrypcyjnych PPAR. W przeciwieństwie do receptorów retinoidów, które są dość dobrze scharakteryzowane w literaturze, zarówno w skórze, melanocytach jak i w czerniaku, rola receptorów jądrowych PPAR w progresji czerniaka jest poznana w znacznie mniejszym stopniu, a wyniki opublikowanych prac są często sprzeczne. Celem pracy było wyjaśnienie czy ligandy receptorów PPAR wpływają na procesy proliferacji, apoptozy i ekspresję wybranych białek, istotnych w progresji czerniaka złośliwego, jego migracji i angiogenezie. W ramach weryfikacji założonej hipotezy o antynowotworowym działaniu receptorów PPAR, sprawdzono ekspresję mRNA i białka dla trzech receptorów PPAR α, β/δ, γ w liniach komórkowych czerniaka, pochodzących z różnych stadiów rozwojowych: analizowano wpływ badanych ligandów na aktywność transkrypcyjną PPAR i zdolność wiązania się aktywnych czynników do sekwencji odpowiedzi na receptor PPAR, tzw. PPRE. Zbadano ponadto wpływ syntetycznych ligandów poszczególnych receptorów PPAR na procesy proliferacji komórek czerniaka oraz ekspresję białek regulujących cykl komór ; kowy, takich jak: p21, cyklina D1, c-Myc, NFkB. Sprawdzono także, wpływ ligandów PPAR na wydzielanie białek istotnych z punktu widzenia wzrostu potencjału nowotworowego: VEGF, MMP-2 i 9, MIA. Przebadano również potencjał ligandów PPAR do indukcji procesu programowanej śmierci komórki - apoptozy. Materiał do badań stanowiły cztery linie komórkowe pochodzące z różnych stadiów rozwojowych czerniaka: WM35 - z ogniska pierwotnego o poziomej fazie wzrostu (RGP), WM9 - z ogniska przerzutowego do węzłów chłonnych, WM239A - z ogniska przerzutowego do skóry i A375P - z litego guza złośliwego z płuc. Badania realizowano posługując się powszechnie uznanymi technikami analitycznymi w tym metodami biochemii klasycznej (spektrofotometria, spektrofluorymetria, techniki wirowania, elektroforeza białek w warunkach natywnych i w denaturujących, elektroforeza DNA, zymografia, western-blot, chromatografia), biologii komórki (hodowle komórkowe w monowarstwie in vitro, techniki barwienia i analiz mikroskopowych) i biologii molekularnej (izolacja RNA i DNA, RT-PCR, elektroforeza produktów PCR, lipotransfekcje komórek z użyciem specyficznych wektorów, badania aktywności transkrypcyjnej, testy opóźniania w żelu). W wyniku przeprowadzonych badań stwierdzono że, komórki czerniaka eksprymują wszystkie trzy formy aktywnych receptorów PPAR. Wykazano, że zastosowane ligandy receptorów PPAR w użytych ; stężeniach (ciglitazon - 5, 10, 15 μM, fenofibrat - 5, 10, 15 μM, karbacyklina - 0.1, 1.0, 5.0 μM, naturalnego ligandu - kwasu linolowego - 15, 20, 30 μM oraz dla liganda receptora RXR kwasu 9-cis-retinowego - 0.1, 0.3, 1.0 μM) hamują proliferację komórek czerniaka poprzez zmniejszenie ekspresji białek cyklu komórkowego (cyklina D1, c-Myc) lub zwiększenie ekspresji inhibitorów (p21). Jednak charakter tych zmian jest odwracalny w zastosowanym układzie. Żaden z receptorów PPAR nie indukował apoptozy w badanych liniach. Wykazano również, że ligandy receptorów PPAR zmniejszają potencjał nowotworowy komórek czerniaka (spadek ekspresji białek MMP-2 i -9, VEGF, MIA i NFκB). Świadczy to o ważnej funkcji wszystkich form receptorów PPAR w kontroli proliferacji zarówno poprzez bezpośredni wpływ na wybrane białka cyklu komórkowego, jak również drogą antagonizmu w działaniu do NFκB. Wyniki z przedstawianej pracy pozwalają uznać receptor PPARα, jako ten który może odgrywać główną rolę w procesie kontroli rozrostu czerniaka. Świadczą o tym, zarówno zmiana tempa proliferacji komórek, wydzielania MMPs, VEGF oraz, co ważne, białka MIA i NFκB, na skutek aktywacji tego receptora przez swoisty ligand. Białko MIA jak i NFκB są markerami prognostycznymi rozrostu czerniaków in vivo. Receptor PPARγ, pomimo wpływu na procesy proliferacji komórek czerniaka, nie okazał się być uniwersalnym „kont ; rolerem” wybranych mechanizmów istotnych z punktu widzenia rozrostu nowotworowego.Wykazano także dla badanych linii komórkowych czerniaka, że receptor PPARβ/δ, którego funkcja w obrazie literaturowym bardziej wskazuje na udział w nowotworzeniu niż w przeciwdziałaniu tym mechanizmom, tu odgrywa rolę „kontrolera proliferacji” .Receptor PPARδ/β i jego ligand – karbacyklina bierze udział w zmniejszeniu potencjału rozrostowego komórek czerniaka. Uzyskane wyniki są uzupełnieniem literaturowego obrazu, funkcji tych receptorów w jeszcze nie dość dobrze poznanym nowotworze, jakim jest czerniak. Są też dobrym punktem wyjścia do dalszych badań in vivo nad rolą PPAR w biologii tego tak trudnego w leczeniu nowotworu – jakim jest czerniak.
Miejsce wydania:
Stopień studiów:
Dyscyplina:
onkologia ; biologia molekularna
Instytucja nadająca tytuł:
Promotor:
Data wydania:
Identyfikator:
Sygnatura:
Język:
Prawa dostępu:
Kolekcje, do których przypisany jest obiekt:
Data ostatniej modyfikacji:
10 mar 2023
Data dodania obiektu:
21 lis 2012
Liczba wyświetleń treści obiektu:
6
Liczba wyświetleń treści obiektu w formacie PDF
0
Wszystkie dostępne wersje tego obiektu:
http://dl.cm-uj.krakow.pl:8080/publication/933
Wyświetl opis w formacie RDF:
Wyświetl opis w formacie OAI-PMH:
| Nazwa wydania | Data |
|---|---|
| ZB-110918 | 10 mar 2023 |
Obiekty
Podobne
Placha, Wojciech
Lisowska, Adriana
Ostrowska, Barbara
Wierzbicka-Tutka, Iga
Jachymczyk, Agnieszka
Spałkowska, Magdalena
Jurkowska, Halina
Szuścik, Iwona
