Metadata language
Title:
Ocena skuteczności metod farmakologicznej indukcji porodu w zaawansowanej ciąży obumarłej
Author:
Subject:
ciąża obumarła ; indukcja porodu ; mizoprostol ; oksytocyna
Abstract:
Wewnątrzmaciczne obumarcie płodu występuje z częstością od 1,0 do 7,7 na 1000 porodów. Obumarcie płodu może nastąpić z przyczyn matczynych, płodowych i łożyskowych. Wśród metod farmakologicznej indukcji porodu ciąży obumarłej w drugim i trzecim trymestrze ciąży obecnie preferuje się stosowanie oksytocyny, prostaglandyn i ich analogów w różnych postaciach. Celem badania była ocena skuteczności wybranych metod farmakologicznej indukcji porodu w zaawansowanej ciąży obumarłej: oksytocyny, mizoprostolu oraz mizoprostolu z następowym podaniem oksytocyny. Badanie miało charakter prospektywny i objęło 90 kobiet ciężarnych hospitalizowanych w Klinice Ginekologii i Położnictwa Septycznego CMUJ w Krakowie. Zakwalifikowano pacjentki z ultrasonograficznym rozpoznaniem ciąży obumarłej: powyżej ukończonego 22 tygodnia ciąży lub gdy szacowana masa płodu w badaniu USG przekraczała 500g. Wykazano, że oksytocyna stosowana we wlewie kroplowym w schemacie wzrastających dawek (do 25U/l) oraz mizoprostol podawany dopochwowo w dawce 100μg co 4 godziny są równie skuteczne. Podawanie wyłącznie mizoprostolu pozwala na uzyskanie po 24 godz. 93% udanych indukcji porodu, a po 48 godz. 97%. Podobnie oksytocyna pozwala na 93% skuteczność po 24 godz. i 100% po 48 godz. Zastosowanie mizoprostolu w dawce 100 μg i następowo wlewu kroplowego z oksytocyną jest najmniej efektywne i jest skuteczne w 76,7% indukcji po ; 24 godz. i w 96,7% po 48 godz. Ilość przebytych porodów, rozwarcie szyjki macicy, stan pęcherza płodowego oraz zaawansowanie ciąży są czynnikami wpływającymi na czas indukcji porodu.