Obiekt
Tytuł: Zmiany chorobowe w jamie ustnej a stężenie w ślinie wybranych cytokin u pacjentów z chorobą Leśniowskiego-Crohna
Abstrakt:
Choroba Leśniowskiego-Crohna (ChLC) jest przewlekłym schorzeniem, w którym zmiany zapalne obejmują wszystkie warstwy ściany przewodu pokarmowego i mogą być zlokalizowane w każdym miejscu od jamy ustnej po odbyt. ChLC charakteryzuje się okresami zaostrzenia objawów i remisji. Objawy w obrębie jamy ustnej mogą na wiele lat wyprzedzać ChLC przewodu pokarmowego, współwystępować od początku schorzenia lub też po raz pierwszy pojawić się po wielu latach jej trwania. Pierwszą ich klasyfikację wprowadził Malins w 1991 r. Celem niniejszej pracy było zbadanie u chorych na ChLC zarówno w okresie zaostrzenia, jak i remisji objawów klinicznych: częstości i rodzaju zmian w zakresie błony śluzowej jamy ustnej i stanu uzębienia na podstawie badania klinicznego, wydzielania śliny i zachowania się w niej wybranych cytokin IL-1beta, IL-6, IL-10, TNF-alfa oraz określenia zależności rodzaju i stężenia cytokin w ślinie od aktywności zmian zapalnych w przebiegu ChLC. Badania przeprowadzono u 69 chorych, których podzielano na dwie grupy: 37 pacjentów z ChLC w wieku 20-48 lat i 32 chorych w wieku 18-45 lat (grupa kontrolna). Badano stan ogólny chorych, wskaźnik masy ciała BMI, morfologię krwi, parametry biochemiczne krwi. Chorych na ChLC podzielono wg wskaźnika CDAI na grupę z zaostrzeniem (CDAI >150 pkt) i z remisją objawów. Przeprowadzono badanie stomatologiczne, w tym wywiad, ocenę wsk ; aźnika PUW, zwracano uwagę na obecność zmian patologicznych w obrębie jamy ustnej, badano wydzielanie niestymulowanej mieszanej śliny i stężenie w niej IL-1beta, IL-6, IL-10 i TNF-alfa metodą ELISA. Wyniki analizowano metodami statystycznymi przy pomocy testów parametrycznych i nieparametrycznych oraz przeprowadzono korelację danych. W aktywnej ChLC stwierdzono we krwi istotnie wyższe w porównaniu z grupą kontrolną wartości: leukocytozy, płytek krwi, CRP, fibrynogenu, niższe: erytrocytów, hemoglobiny, hematokrytu, albumin. Wskaźniki biochemiczne typowe dla przewlekłego procesu zapalnego (CRP, fibrynogen, albumina), parametry morfologii krwi i płytek krwi istotnie różniły od tych w grupie chorych z remisją objawów klinicznych. Wskaźnik PUW nie różnił się w badanych grupach. Nie potwierdzono większej skłonności do próchnicy u pacjentów z ChLC. Zmiany swoiste w obrębie jamy ustnej u chorych na ChLC wg klasyfikacji Malinsa i wsp. występowały u 2 (5%) chorych w postaci rozlanego obrzęku warg i policzka, u 1 (3%) „brukowanie” błony śluzowej. Zmiany nieswoiste występowały częściej: niegojące się owrzodzenie w jamie ustnej u 3 (8%), głębokie afty u 3 (8%), zapalenie dziąseł u 4 (11%), bruzdowate pęknięcie wargi w linii środkowej u 4 (11%), zapalenie kątów ust u 5 (13,5%), zapalenie języka u 1 (3%), bladość śluzówki u 12 (32%) chorych. Objętość wydzielonej śliny u chorych na ChLC ; wynosiła 0,40 + 0,16 ml/min i była podobna w okresie zaostrzenia i remisji choroby i zbliżona do grupy kontrolnej (0,36 + 0,14). Stężenie IL-6 w ślinie chorych było wyższe niż w grupie kontrolnej (12,09 + 9,33 i 4,41 + 4,79 pg/ml; p=0,034). Stężenie IL-6 u chorych z zaostrzeniem ChLC w porównaniu do remisji objawów było istotnie wyższe (13,85 + 9,26 vs 7,23 + 7,16 pg/ml, p =0,047). Stężenie IL-10 w ślinie chorych było niższe (9,35 + 13,81 pg/ml) od grupy kontrolnej (23,70 + 16,50 pg/ml; p=0,007). IL-10 w zaostrzeniu i remisji objawów nie różniła się (p=0,159). Stężenie IL-10 w zaostrzeniu objawów i w okresie remisji były istotnie niższe w porównaniu do grupy kontrolnej. Stężenie TNF-alfa w ślinie chorych było wyższe (30,56 + 21,28 pg/ml) niż w grupie kontrolnej (6,80 + 1,80 pg/ml; p=0,018). Wykazano dodatnią korelację pomiędzy obecnością zmian w jamie ustnej u chorych na ChLC a: stężeniem hemoglobiny, wartością hematokrytu i płytek krwi, stężeniem CRP, fibrynogenu i albumin w surowicy oraz wartościami BMI. Nie wykazano związku między wskaźnikiem aktywności ChLC a występowaniem zmian w jamie ustnej. Wyniki wskazują na ścisłą zależność pomiędzy podwyższonym stężeniem IL-6 w ślinie a występowaniem zmian w jamie ustnej chorych. Korelacja pomiędzy zmianami w jamie ustnej a stężeniem w ślinie TNF-alfa nie była jednoznaczna, jakkolwiek testy Pearsona i tau-Kendalla potwierdziły istot ; ność statystyczną. Nie wykazano korelacji pomiędzy wydzielaniem śliny i wskaźnikiem PUW a obecnością zmian w jamie ustnej u chorych na ChLC. Przeprowadzone badania u chorych na ChLC, zarówno w okresie zaostrzenia, jak i remisji objawów klinicznych, upoważniły do wysunięcia następujących wniosków: 1) Zmiany swoiste w obrębie jamy ustnej u chorych na ChLC stwierdzono u 5% chorych. Zmiany nieswoiste występowały znacznie częściej, nawet u 32% badanych. 2) Nie potwierdzono większej skłonności do próchnicy u chorych na ChLC. Wskaźnik PUW u chorych i w grupie kontrolnej nie różnił się istotnie. 3) Nie wykazano różnicy w wydzielaniu śliny u chorych na ChLC w porównaniu z grupą kontrolną. Również wydzielanie śliny w okresie zaostrzenia i remisji objawów chorobowych było podobne. 4) Stężenie w ślinie cytokin prozapalnych IL-6 i TNF-alfa było istotnie wyższe u chorych na ChLC w porównaniu do grupy kontrolnej. Stężenie IL-6 było wyższe w okresie zaostrzenia objawów w porównaniu do okresu remisji. W ślinie chorych stężenie IL-1beta było podobne, a IL-10 istotnie niższe w porównaniu do grupy kontrolnej. 5) Wykazano korelację pomiędzy obecnością zmian patologicznych w jamie ustnej u chorych na ChLC a: stężeniem hemoglobiny, wartością hematokrytu i płytek krwi, stężeniem CRP, fibrynogenu i albumin w surowicy chorych, wartościami BMI, podwyższonym stężeniem cytokiny IL-6 i TNF-alfa w ślinie. ; Nie wykazano zależności pomiędzy występowaniem zmian w obrębie jamy ustnej a wskaźnikiem PUW, wskaźnikiem aktywności ChLC (CDAI), wydzielaniem śliny i stężeniem w niej IL-1beta i IL-10. 6) Konieczna jest poprawa świadomości utrzymania higieny jamy ustnej u chorych na ChLC. Dane z wywiadów wskazują na duże zaniedbania. 7) Występowanie przewlekłych zmian chorobowych w obrębie jamy ustnej, szczególnie aft, owrzodzeń i zmian rozrostowych nie poddających się leczeniu miejscowemu, wskazuje na potrzebę uwzględnienia w diagnostyce różnicowej innych chorób układowych, do których należy ChLC.
Miejsce wydania:
Stopień studiów:
Dyscyplina:
Instytucja nadająca tytuł:
Promotor:
Data wydania:
Identyfikator:
Sygnatura:
Język:
Prawa dostępu:
Kolekcje, do których przypisany jest obiekt:
Data ostatniej modyfikacji:
16 mar 2023
Data dodania obiektu:
21 lis 2012
Liczba wyświetleń treści obiektu:
1
Liczba wyświetleń treści obiektu w formacie PDF
0
Wszystkie dostępne wersje tego obiektu:
http://dl.cm-uj.krakow.pl:8080/publication/838
Wyświetl opis w formacie RDF:
Wyświetl opis w formacie OAI-PMH:
| Nazwa wydania | Data |
|---|---|
| ZB-113855 | 16 mar 2023 |
Obiekty
Podobne
Szczeklik, Katarzyna
Herman, Roma Beata
Brzozowski, Bartosz
Występowanie antygenu HLA-G i wybranych wskaźników zapalnych u chorych na nieswoiste zapalenia jelit
Rozpondek, Piotr
Holko, Przemysław
Wasilewska, Agata
Kaczmarczyk, Olga
Waligóra, Joanna
