Przedmiotem pracy jest przedstawienie rozwoju kontaktów między chirurgią polską i włoską od XVI wieku do II wojny światowej. Na przestrzeni stuleci relacje te przybierały różne formy. Chirurdzy obu krajów mogli wymieniać myśli i korzystać z wzajemnych doświadczeń dzięki osobistym wizytom, uczestnictwie w kongresach oraz poprzez publikacje naukowe. Nie bez znaczenia pozostaje fakt, iż wielu polskich medyków zdobywało wykształcenie na włoskich uniwersytetach. Do najważniejszych chirurgów polskich wykształconych we Włoszech należeli Wojciech Oczko i Rafał Czerwiakowski. W pracy pokazana została droga jaką do Polski trafiały osiągnięcia najwybitniejszych chirurgów włoskich: Bassiniego, Bottiniego, Porro i Puttiego. Przypomniane zostały postacie Postempskiego, włoskiego chirurga polskiego pochodzenia oraz Gigliego, położnika współpracującego z Mikuliczem, którego wynalazek do przecinania kości udowej zmodyfikował Obaliński. Osobne rozdziały zostały poświęcone działom chirurgii: antyseptyce i leczeniu ran, chirurgii przewodu pokarmowego, chirurgii przepuklin, chirurgii tarczycy, ortopedii, ginekologii, neurochirurgii, urologii, torakochirurgii oraz laryngologii. Przytoczone zostały wrażenia polskich chirurgów zwiedzających włoskie kliniki w okresie międzywojennym oraz doświadczenia chirurgów polskich 2. Korpusu. Jednocześnie odnotowane zostały ślady jakie medycyna włoska oraz polska ; pozostawiły w nazewnictwie chirurgicznym.
26 cze 2023
21 lis 2012
1 664
303
http://dl.cm-uj.krakow.pl:8080/publication/819
Nazwa wydania | Data |
---|---|
ZB-113596 | 26 cze 2023 |
Komorowski, Andrzej Lech
Szmidt,Jacek Nawrot,Ireneusz
Krawczyk,Marek
Krasnodębski,Ireneusz W. Lech,Gustaw Szczygieł,Bruno