Metadata language
Title:
Author:
Subject:
okolica okołowierzchołkowa ; unerwienie ; zmiany zapalne ; mikroanaliza RTG
Abstract:
W skład tkanek okołowierzchołkowych zęba, stanowiących część jego aparatu zawieszeniowego, wchodzi ozębna, więzadła, cement i kość wyrostka zębodołowego. Przez otwór wierzchołkowy zęba do miazgi wnikają naczynia krwionośne, naczynia limfatyczne oraz włókna nerwowe. Wszystkie struktury znajdujące się w tej okolicy mogą zostać włączone w przebieg procesów zapalnych. Zmiany te mogą szerzyć się zarówno z miazgi zęba do tkanek okołowierzchołkowych, jak i w kierunku przeciwnym (np. z okolicy przyzębia brzeżnego sięgając do wierzchołka zęba). Procesy patologiczne przebiegające w okolicy przyszczytowej zębów nie pozostają również bez wpływu na ich tkanki twarde i miazgę. Celem pracy było: 1. Określenie typu histologicznego włókien nerwowych, jak również ich rozmieszczenia, w tkankach okołowierzchołkowych w zębach zdrowych oraz w trakcie ostrego i przewlekłego procesu zapalnego. Zaobserwowanie ewentualnego pojawiania się i wzrostu nowych włókien nerwowych w miejscu reakcji zapalnej. 2. Zbadanie w oparciu o SEM oraz mikroanalizę RTG składu pierwiastkowego tkanek twardych zęba zdrowego oraz zębów objętych procesem zapalnym. Poprzez porównanie dokonanie oceny zmiany stopnia mineralizacji tych tkanek oraz ewentualnych zmian morfologii zęba tej okolicy. 3. Stwierdzenie w obrazach SEM, w kanałach zębów obecności naczyń, komórek miazgi oraz stanu tych elementów. W przebiegu okołowierzchołkowyc ; h procesów zapalnych w zakresie zębów ludzkich dochodzi do wzrostu poziomów fluoru, fosforu oraz kadmu w porównaniu z grupą kontrolną, a obniżenia poziomów tlenu, sodu i wapnia. Jednocześnie poziomy siarki, żelaza, cynku oraz strontu początkowo nieznacznie obniżyły się w przebiegu zapaleń ostrych a następnie gwałtownie wzrosły podczas toczącego się procesu przewlekłego. Zawartość magnezu i potasu pozostała praktycznie na tym samym poziomie W zębach bez cech zapalenia okołowierzchołkowego (grupa kontrolna) wykazano nieznaczną obecność komórek zapalnych. W przebiegu zapalenia ostrego doszło do wzrostu ilości zarówno granulocytów, jak i makrofagów w zakresie miazgi zęba oraz okolicy okołowierzchołkowej, a w przebiegu zapalenia przewlekłego wykazano zwiększoną ilość limfocytów – zarówno typu T jak i B oraz makrofagów. Wykazano przewagę liczebną limfocytów typu T nad limfocytami typu B. Wykazano zmianę rozmieszczenia komórek prozapalnych w zależności od typu zmiany W grupie kontrolnej uwidoczniono bogate unerwienie okolicy okołowierzchołkowej w postaci mieszaniny dużych i małych, rozgałęzionych pęczków włókien nerwowych zmierzających do otworu wierzchołkowego zęba. W grupie zębów z toczącym się okołowierzchołkowym procesem zapalnym o typie ostrym dochodzi do zwiększenia się ilości włókien nerwowych PGP (+) SP(+), CGRP(+) oraz NPY(+), które tworzyły coraz gęstsze sieci. W grupie zębó ; w z toczącym się okołowierzchołkowym procesem zapalnym o typie przewlekłym doszło do dalszego wzrostu ilości włókien nerwowych. W przypadku zmian zapalnych (ziarniniaków oraz początkowych stadiów torbieli okołowierzchołkowej) dochodziło do zmiany lokalizacji wszystkich włókien nerwowych – włókna w dużej ilości i tworzące gęste sieci znajdowały się na obwodzie zmiany a we wnętrzu przeważały liczne komórki reakcji zapalnej.