Akromegalia jest rzadką, przewlekłą chorobą, spowodowaną nadmiernym wydzielaniem hormonu wzrostu (GH) najczęściej przez gruczolak przysadki. Celem pracy była ocena czynników rokowniczych wpływających na wyniki leczenia i obecność innych chorób w akromegalii. Badaniem objęto chorych leczonych w Klinice Endokrynologii SU w Krakowie (113 chorych: 30 mężczyzn, 83 kobiety, wiek: 1 8-88 r.ż.). Średnia wieku chorych: 46,5±14,9 lat. Makrogruczolak przysadki był przyczyną choroby u 77% chorych, mikrogruczolak u 23%. Zastosowane leczenie: operacja u 85 chorych, radioterapia po operacji u 14, tylko radioterapia u 5, leczenie analogiem somatostatyny po nieskutecznej operacji u 49, leczenie wyłącznie analogiem somatostatyny u 23. Porównano grupę skutecznie i nieskutecznie zoperowaną stwierdzając znamiennie statystyczną różnicę między wyjściowym stężeniem GH (p<0,05), GH w 120 min. OGTT (p<0,05), IGF-1 (p<0,001) i największym wymiarem guza (p<0,05). Stwierdzono znamienną statystycznie (p<0,05) różnicę w stężeniu GH przed włączeniem oktreotydu LAR między grupą, która uzyskała i nie uzyskała kontroli choroby. Roczne leczenie oktreotydem LAR doprowadziło do znamiennego zmniejszenia stężenia GH (p<0,005) i IGF-1 (p<0,05) w surowicy krwi. Wykazano, że istotnym statystycznie czynnikiem wpływającym na rozwój współistniejących chorób jest czas trwania aktywnej akromegalii, tj. czas ekspozycji na ; wysokie stężenia GH i IGF-1. Prawidłowa kontrola akromegalii pozwala na zmniejszenie rozwoju dodatkowych schorzeń. Wczesna diagnoza ma podstawowe znaczenie w akromegalii.
Mar 9, 2023
Nov 21, 2012
9
0
http://dl.cm-uj.krakow.pl:8080/publication/766
Edition name | Date |
---|---|
ZB-111775 | Mar 9, 2023 |
Krzentowska-Korek, Anna
Ceranowicz, Dagmara
Stopyra-Pach, Katarzyna
Milewicz, Tomasz
Sokołowski, Grzegorz