Praca dotyczy zależności między stężeniem IGF-1 a wydolnością serca u chorych z pierwszym zawałem serca STEMI leczonych pierwotną angioplastyką wieńcową w obserwacji trzymiesięcznej. Badano 50 chorych z zawałem STEMI leczonych PCI, w tym 34 mężczyzn i 16 kobiet, w wieku 34-72 lat (średnio 56,3±10,8 roku). Oceniano wydolność serca wg klasyfikacji Killipa w ostrym zawale serca i wg klasyfikacji NYHA po 3 miesiącach od zawału. Echokardiograficznie oceniano funkcję serca i LVMI. Wydolność wysiłkową badano w teście spiroergometrycznym. Stwierdzono, że stężenie IGF-1 w I dobie zawału serca po leczeniu PCI wzrasta istotnie i jest wyższe w 12 godz. po PCI w porównaniu do stężenia IGF-1 w 3 godz. po PCI. Nie było zależności między stężeniami IGF-1 i IGFBP-3 a stężeniami CK, CK-MB i TnI. Wykazano dodatnią korelację między IGF-1 a TAPSE w pierwszych dniach zawału. Stwierdzono korelację dodatnią między IGF-1 a LVMI oraz między IGF-1 a VO2peak i VO2(AT) po 3 miesiącach od zawału. Wykazano istotny wpływ rodzaju tętnicy dozawałowej na wydolność serca. Stwierdzono, że wzrost stężenia IGF-1 o 70 jednostek w I dobie zawału serca leczonego PCI wiąże się z poprawą wydolności serca o jedną klasę NYHA po 3 miesiącach od zawału, a zwiększenie stężenia NTproBNP o 2500 jednostek powoduje pogorszenie wydolności serca o jedną klasę NYHA. Podsumowując: u chorych z pierwszym zawałem serca STEMI leczonych P ; CI stężenia IGF-1 zwiększały się znamiennie pomiędzy 3 a 12 godz. po PCI; IGF-1 jest ściśle związane u tych chorych z późniejszą wydolnością serca i tolerancją wysiłku po 3 miesiącach od zawału.
Uniwersytet Jagielloński – Collegium Medicum
26 cze 2023
21 lis 2012
971
234
http://dl.cm-uj.krakow.pl:8080/publication/757
Nazwa wydania | Data |
---|---|
ZB-111537 | 26 cze 2023 |
Stopyra-Pach, Katarzyna
Krzentowska-Korek, Anna
Ceranowicz, Dagmara
Kleczyński, Paweł
Giszterowicz, Dawid
Misztal, Marcin
Milewicz, Tomasz
Zorkun, Cafer Sadik