Opracowaną w Katedrze Chemii Nieorganicznej i Analitycznej metodę chromatograficzno-densytometryczną wykorzystano do jakościowego i ilościowego oznaczenia pefloksacyny oraz produktów jej fotodegradacji. Zbadano stabilność pefloksacyny poddanej naświetlaniu bez udziału jonów metali oraz w obecności jonów metali. Badania prowadzono w roztworach obojętnych, kwasowych i zasadowych oraz w fazie stałej. Wykazano, że jony wybranych metali tj. Al (III), Cu (II), Zn (II) i Fe (III) nasilają lub spowalniają proces fotodegradacji pefloksacyny w różnym stopniu, zależnym od rodzaju jonu, odczynu środowiska i czasu naświetlania. Zarówno w roztworach jak i w fazie stałej rozkład pefloksacyny zachodzi zgodnie z kinetyką dla reakcji pierwszego rzędu. Najszybciej rozkład pefloksacyny przebiega w środowisku zasadowym - kOH- = 11,515·10-3[h-1], wolniej w kwasowym - kH+ = 8,981·10-3[h-1] i w środowisku obojętnym - k H+/ OH- = 4,60·10-3[h-1], a najwolniej w fazie stałej - k=18,424·10-4[h-1]. Obliczone wartości t0,1 i t0,5 pozwoliły stwierdzić, że najszybciej fotodegradacja pefloksacyny przebiega w obecności jonów Al (III) w środowisku obojętnym oraz w obecności jonów Al (III) i Zn (II) w środowisku kwasowym. Fotodegradację spowalniają jony Cu (II) i Fe (III) podczas naświetlania roztworów obojętnych i kwasowych, i wszystkie jony metali objęte badaniem w roztworach zasadowych. Określono tożsamość p ; roduktów fotodegradacji pefloksacyny. W zależności od środowiska reakcji powstają różne produkty rozkładu, będące wynikiem reakcji takich jak utlenianie, redukcja, alkilacja, metylacja, acylacja i defluoracja.
17 mar 2023
21 lis 2012
24
0
http://dl.cm-uj.krakow.pl:8080/publication/752
Edition name | Date |
---|---|
ZB-111525 | 17 mar 2023 |
Szczepańczyk, Justyna
Hubicka, Urszula
Żuromska-Witek, Barbara