Rak j elita grubego (CRC) jest istotnym problemem zdrowotnym na świecie. Wyniki leczenia są niezadowalające. Przeciwciała anty-EGFR w połączeniu z dwulekową chemioterapią są skuteczne w chorobie zaawansowanej. Mutacje KRAS i BRAF definiują subpopulację pacjentów o gorszym rokowaniu i są negatywnymi czynnikami predykcyjnymi dla terapii anty-EGFR. Dostępna jest terapia celowana na mutację BRAF V600E, a nowe leki ukierunkowane na mutację KRAS G12C znajdują się na etapie zaawansowanych badań klinicznych. Ostatnio, lokalizacja guza pierwotnego w bliższej lub dalszej części jelita została zidentyfikowana, jako czynnik wpływający na charakterystykę molekularną, kliniczną, jak i wyniki leczenia chorych na CRC. Konieczne jest lepsze zrozumienie populacyjnych cech klinicznych i wzorców kształtujących terapię - zarówno w oparciu o przeciwciała anty-EGFR, jaki inne nowoczesne terapie systemowe. Dane z praktyki klinicznej mogą zapewnić wgląd w te problemy. Przeprowadzono retrospektywne badanie przekrojowe oceniające charakterystykę kliniczną przypadków przerzutowego raka jelita grubego ocenianych pod kątem obecności mutacji RAS i BRAF w jednym laboratorium. W 7604 ocenianych przypadkach częstość występowania BRAF V600E wynosiła 6,77% i była związana z płcią żeńską, guzem pierwotnym zlokalizowanym w prawej okrężnicy, wysokim stopniem złośliwości, śluzowatą, sygnetowatokomórkową i częściowo n ; euroendokrynną histologią, inwazją naczyń i nerwów. Częstość występowania KRAS G12C wynosiła 3,11% i była wykrywana w preparatach pochodzących z guza pierwotnego zlokalizowanego w lewej okrężnicy oraz z przerzutów do mózgu. W 38,5% przypadków nie wykryto mutacji żadnej mutacji w obrębie genów KRAS, NRAS, BRAF, co potencjalnie identyfikuje populację chorych kwalifikujących się do leczenia anty-EGFR. Przeprowadzono również wieloośrodkowe retrospektywne badanie kliniczne pacjentów leczonych przeciwciałami anty-EGFR - cetuksymabem lub panitumumabem w skojarzeniu z chemioterapią FOLFOX lub FOLFIRI, koncentrując się na wpływie lokalizacji guza pierwotnego na efekty terapii, Obiektywna odpowiedź wystąpiła u 68,3%, mediana głębokości odpowiedzi wyniosła -47,9%, a mediana PFS wynosiła 11,4 miesiąca. U 15% analizowanych pacjentów stwierdzano raki wychodzące z proksymalnej części jelita, co było skorelowane z niższym BMI w momencie rozpoznania, histologią śluzową i przerzutami do otrzewnej. Prawostronna lokalizacja guza pierwotnego wiązała się również z gorszymi wynikami leczenia systemowego pod względem współczynnika odpowiedzi: 59,4% vs. 74,22% (iloraz szans 0,51, 95% CI 0,33-0,78, p= 0,010) oraz mediany głębokości odpowiedzi: -36,7% vs-50,0% (p = 0,038), U pacjentów z guzami w proksymalnym odcinku jelita grubego występowała) jedynie graniczna, nieistotna tendencja do gorszego PFS, Dane ; dotyczące przeżycia były jednak niekompletne. Praca ta potwierdza związek między lokalizacją guza pierwotnego a biologią molekularną i wynikami leczenia CRC. Wskazuje również oczekiwaną częstość występowania mutacji oporności na leczenie anty-EGFR oraz oczekiwane wyniki tego leczenia w codziennej praktyce u polskich pacjentów. Powiązanie mutacji BRAF V600Ez histologią neuroendokrynną) KRAS G12C z przerzutami do lewej części jelita i mózgu stanowią nowe, wymagające dalszych badań, obserwacje, jednak potencjalnie identyfikują populacje chorych, które mogą odnieść korzyści z nowych terapii celowanych.
choroby układu trawiennego ; onkologia
Rada Dyscypliny Nauki medyczne
23 maj 2025
23 maj 2025
0
0
http://dl.cm-uj.krakow.pl:8080/publication/5260
Nazwa wydania | Data |
---|---|
ZB-141630 | 23 maj 2025 |
Kamińska, Alicja
Matyja, Maciej
Kenig, Jakub
Klimkowska, Agnieszka
Hodorowicz-Zaniewska, Diana