Obiekt

Ta publikacja jest chroniona prawem autorskim. Dostęp do jej cyfrowej wersji jest możliwy z określonej puli adresów ip.
Ta publikacja jest chroniona prawem autorskim. Dostęp do jej cyfrowej wersji jest możliwy z określonej puli adresów ip.

Tytuł: Związek pomiędzy objawami depresji i apatii a rokowaniem u pacjentów z udarem niedokrwiennym mózgu

Abstrakt:

Celem pierwszej pracy było określenie, czy rokowanie funkcjonalne u pacjentów po udarze mózgu jest zależne od przebiegu objawów depresji poudarowej w czasie. Spośród 698 pacjentów z udarem niedokrwiennym lub przejściowym niedokrwieniem mózgu, którzy uczestniczyli w badaniu PROPOLIS (Prospective Observational Polish Study on post-stroke delirium), do analizy włączono dane 335 pacjentów (mediana wieku: 68 lat, 48% kobiet). Objawy depresyjne oceniono w 8 dniu oraz po 3 miesiącach od momentu udaru za pomocą kwestionariusza PHQ-9 (Patient Health Questionnaire). Istotne zaburzenia depresyjne definiowano jako wynik PHQ-9 powyżej 9. Pacjenci zostali podzieleni na 4 grupy: bez objawów depresji (grupa 1), z objawami depresji w 8 dobie udaru (grupa 2), z objawami depresji po 3 miesiącach od udaru (grupa 3) oraz z objawami depresji zarówno w 8 dobie, jak i po 3 miesiącach (grupa 4). Punktami końcowymi badania była niesprawność po 3 i 12 miesiącach od momentu udaru definiowana jako wynik 3-5 w zmodyfikowanej Skali Rankina. Grupę 2 cechował istotnie większy odsetek kobiet oraz pacjentów, którzy w przeszłości przebyli udar lub przejściowe niedokrwienie mózgu. W porównaniu z pozostałym grupami, pacjenci z grupy 3 mieli większy deficyt neurologiczny oraz częściej rozwijali zespół majaczeniowy podczas hospitalizacji. Częstość występowania czynników ryzyka chorób sercowo- naczyniowych oraz przedu ; darowych zaburzeń psychiatrycznych i poznawczych była największa w grapie 4. W analizie wieloczynnikowej grupa 3 miała zwiększone ryzyko niesprawności po 3 miesiącach (OR: 2,59; 95%CI: 1,64-4.07; P<0,01) i po 12 miesiącach (OR: 3,97; 95%CI: 2,32-6,76; P<0,01) w porównaniu z grupą 1. Ryzyko niekorzystnego rokowania funkcjonalnego nie różniło się pomiędzy grapą 2 a grapą 1 (skorygowany OR: 1,97; 95%CI: 0,76-5,12; P=0,16 po 3 miesiącach i 0,67; 95%CI: 0,18-2,47; P= 0,54 po 12 miesiącach), a także pomiędzy grapą 4 a grapą 1 (skorygowany OR: 1,24; 95%CI: 0,87- l,76;P=0,23 po 3 miesiącach i 0,94; 95%CI: 0,61-1,46; P=0,81 po 12 miesiącach). Otrzymane wyniki sugerują, że pojawianie się i zanikanie objawów depresyjnych w różnym odstępie czasowym od udaru wiąże się z różnym rokowaniem funkcjonalnym i jest ono najmniej korzystne u pacjentów z objawami depresyjnymi rozpoczynającymi się w późniejszym okresie po udarze. Celem drugiego badania było określenie, czy istnieje związek pomiędzy wczesnymi objawami depresji i apatii poudarowej a rokowaniem funkcjonalnym i śmiertelnością. Do analizy włączono dane 443 pacjentów z udarem niedokrwiennym lub przejściowym niedokrwieniem mózgu uczestniczących w badaniu PROPOLIS (mediana wieku: 69 lat, 51% kobiet). Objawy depresji oceniono za pomocą skali PHQ-9 (punkt odcięcia: >9), zaś objawy apatii za pomocą skali AES-C (Apathy Evaluation Scalę - Clinicia ; n version) z punktem odcięcia >37. Pacjentów podzielono na 4 grupy: bez objawów depresji i apatii (grupa 1), tylko z objawami apatii (grupa 2), tylko z objawami depresji (grupa 3) oraz ze współistniejącymi objawami depresji i apatii (grupa 4). Punktami końcowymi badania była niepełnosprawność po 3 i 12 miesiącach od udaru oraz 12-miesięczne ryzyko zgonu. W porównaniu z grupą 1 i po uwzględnieniu wpływu wieku i ciężkości udaru, grupa 2 (OR: 1,98; 95%CI: 1,16-3,38; P-0,01) i grupa 4 (OR: 1,58; 95%CI: 1,24-2,01; P<0,01) miały zwiększone ryzyko niepełnosprawności po 3 miesiącach od udaru. Grupy te miały także zwiększone ryzyko niepełnosprawności i zgonu po 12 miesiącach (OR: 3,85; 95%ĆI: 2,19-6,78; P<0,01 i HR: 2,76; 95%CI: 1,196,41; P=0,02 dla grupy 2; OR: 1,54; 95%CI: 1,22-1,96; P<0,01 i HR: 1,77; 95%CI: 1,32-2,38; P<0,01 dla grupy 4). W porównaniu z grupą 1, grupa 3 nie miała zwiększonego ryzyka niekorzystnego rokowania. Wyniki badania wskazują, że wczesne objawy apatii, ale nie depresji, są związane z niekorzystnym rokowaniem po udarze mózgu oraz sugerują konieczność oceny objawów apatii niezależnie od objawów depresji u pacjentów z udarem mózgu. Celem trzeciego badania było określenie, czy objawy apatii poprzedzające udar lub występujące we wczesnym okresie po udarze mózgu pozwalają przewidzieć wystąpienie otępienia poudarowego. Do badania włączono 194 pacjentów z udarem niedo ; krwiennym lub przejściowym niedokrwieniem mózgu (średni wiek: 67,5 ± 12,3 lat, 45,9% kobiet). Objawy apatii oraz depresji przed udarem oceniono za pomocą kwestionariusza NPI (Neuropsychiatrie Inventory), zaś objawy apatii i depresji w 8 dobie udaru mózgu odpowiednio za pomocą skal AES-C oraz PHQ-9. Po 3 miesiącach od momentu udaru pacjenci poddani zostali badaniu neuropsychologicznemu oceniającemu funkcjonowanie poznawcze. U 21,6% pacjentów rozpoznano otępienie. Pacjenci z otępieniem mieli bardziej nasilone objawy apatii zarówno przed udarem mózgu (średnia: 0,9 ± 1,7 vs 0,2 ± 0,9; P<0,01), jak i w 8 dobie udaru mózgu (średnia: 37,2 ± 9,3 vs 29,0 ± 9,6; P<0,01). Natężenie objawów depresji nie różniło się istotnie pomiędzy pacjentami z otępieniem i pacjentami bez otępienia. W analizie wieloczynnikowej skorygowanej o wiek, cukrzycę, stopień nasilenia deficytu neurologicznego oraz występowanie majaczenia szpitalnego, objawy apatii przedudarowej oraz apatii w 8 dobie udaru były nienależnymi czynnikami predykcyjnymi wystąpienia otępienia poudarowego (odpowiednio: OR: 1,59; 95%CI: 1,13-2,26; P=0,01 i OR: 1,06; 95%CI: 1,01-1,11; P=0,03). Wystąpienie objawów apatii przedudarowej cechowała czułość 0,31 i swoistość 0,94 w prognozowaniu otępienia, natomiast objawy apatii w 8 dobie udaru pozwalały przewidzieć otępienie z czułością 0,96 i specyficznością 0,40. Wyniki badania sugerują, że zar ; ówno objawy apatii przed udarem mózgu, jak i objawy apatii występującej we wczesnym okresie po udarze są niezależnymi od wieku, ciężkości udaru oraz majaczenia, czynnikami predykcyjnymi wystąpienia otępienia po udarze mózgu. Z tego względu ocena apatii może być pomocna w stratyfikacji ryzyka wystąpienia otępienia u pacjentów z udarem niedokrwiennym mózgu.

Miejsce wydania:

Kraków

Stopień studiów:

2 - studia doktoranckie

Instytucja nadająca tytuł:

Rada Dyscypliny Nauki medyczne

Promotor:

Dziedzic, Tomasz

Data wydania:

2024

Identyfikator:

oai:dl.cm-uj.krakow.pl:5258

Sygnatura:

ZB-142612

Język:

pol; eng

Prawa dostępu:

tylko w bibliotece

Kolekcje, do których przypisany jest obiekt:

Data ostatniej modyfikacji:

23 maj 2025

Data dodania obiektu:

23 maj 2025

Liczba wyświetleń treści obiektu:

0

Liczba wyświetleń treści obiektu w formacie PDF

0

Wszystkie dostępne wersje tego obiektu:

http://dl.cm-uj.krakow.pl:8080/publication/5259

Wyświetl opis w formacie RDF:

RDF

Wyświetl opis w formacie OAI-PMH:

OAI-PMH

Nazwa wydania Data
ZB-142612 23 maj 2025
×

Cytowanie

Styl cytowania:

Ta strona wykorzystuje pliki 'cookies'. Więcej informacji