Wstęp Otyłość olbrzymia to choroba, która dotyka coraz większą część światowej populacji. Najskuteczniejszą metodą leczenia jest operacja bariatryczna, która pozwala uzyskać zadowalające rezultaty w postaci zarówno redukcji masy ciała, jak i poprawy wyników leczenia chorób współistniejących. Jako że stale zwiększa się liczba wykonywanych rocznie procedur bariatrycznych, zmianom ulegają również standardy opieki okołooperacyjnej, udoskonala się sposób przygotowania chorych do zabiegów, ewoluują zasady kwalifikacji do operacji bariatrycznych. Technika operacyjna podlega ciągłym modyfikacjom, choć dąży się do jej standaryzacji i ujednolicenia. Ponadto występują różnice zarówno między ośrodkami chirurgicznymi, jak i między operatorami w tym samym ośrodku. Ewentualne różnice mogą wpływać na przebieg pooperacyjny, liczbę powikłań oraz skuteczność leczenia bariatrycznego (w postaci redukcji masy ciała lub ustępowania chorób współistniejących). Mimo stale aktualizowanej wiedzy oraz lat doświadczeń nadal po zabiegach bariatrycznych zdarzają się powikłania, które w znacznym stopniu obniżają jakość życia pacjentów oraz narażają ich na utratę zdrowia, a nawet życia. Nie ma natomiast jednoznacznych danych, jak przebieg operacji bariatrycznego, wybór techniki chirurgicznej, warianty operacyjne wpływają na wyniki leczenia. Cel Głównym celem pracy była ocena potencjalnych czynników wpływających ; na wyniki pierwotnych i rewizyjnych zabiegów z zakresu chirurgicznego leczenia otyłości. W analizie skupiono szczególną uwagę na wpływie aspektów związanych z techniką operacyjną na wyniki pooperacyjne zabiegów bariatrycznych. Materiał i metody Materiał i gromadzenie danych do analizy podzielono na dwa etapy. Na pierwszym etapie zaprojektowano metaanalizę, wyselekcjonowano artykuły włączone do badania, wyodrębniono grupę pacjentów i przeanalizowano charakterystykę uzyskanej populacji. Na drugim etapie dane uzyskano w trakcie realizacji ogólnopolskiego badania wieloośrodkowego poświęconego RBS. Dane dotyczące operowanych pacjentów gromadzono retrospektywnie online w stworzonej na potrzeby badania wieloośrodkowego bazie. W oparciu o ocenę zebranych danych opublikowano prace, z których cztery weszły do cyklu stanowiącego podstawę rozprawy doktorskiej. Podsumowanie wyników Rękawowa resekcja żołądka z OP jest procedurą zmniejszającą ryzyko powikłań okołooperacyjnych, w tym nieszczelności linii zszywek sztaplera; może też wpływać na zmniejszenie częstości występowania refluksu żołądkowoprzełykowego, w porównaniu z SG bez OP. W Polsce najczęstszymi procedurami bariatrycznymi, po których konieczna jest RBS, są SG i AGB. Głównym wskazaniem do rewizji jest nawrót otyłości, a najczęstszymi procedurami w kontekście RBS są OAGB i RYGB. W grupie chorych zakwalifikowanych do RBS z powodu nie ; dostatecznego ubytku masy ciała lub niewystarczającego opanowania chorób współistniejących częstsze było obszywanie linii zszywek staplera podczas pierwotnej SG, natomiast w grupie pacjentów poddanych RBS z powodu nawrotu otyłości wykorzystano podczas pierwotnej SG mniejszy rozmiar sondy kalibracyjnej. W porównaniu z grupą pacjentów młodszych RBS nie zwiększa ryzyka powikłań okołooperacyjnych u operowanych po 60. roku życia ani nie wydłuża ich pooperacyjnej hospitalizacji. W grupie osób starszych (operowanych >60. r.ż.) RBS w mniejszym stopniu poprawia wyniki leczenia chorób współistniejących (jak nadciśnienie tętnicze i cukrzyca typu 2).
Rada Dyscypliny Nauki medyczne
30 gru 2024
30 gru 2024
2
0
http://dl.cm-uj.krakow.pl:8080/publication/5181
Nazwa wydania | Data |
---|---|
ZB-141624 | 30 gru 2024 |
Zarzycki, Piotr
Stefura, Tomasz
Mizera, Magdalena
Mizera, Magdalena
Kin-Dąbrowska, Joanna
Ossowski, Piotr
Kowalczyk, Paulina