Zapalenie autoimmunizacyjne mięśnia sercowego to stan charakteryzujący się zapaleniem tegoż mięśnia w wyniku rozwijającej z czasem reakcji autoimmunizacyjnej, często prowadzący do poważnych zaburzeń czynnościowych serca. W niniejszej pracy podjęto próbę określenia roli TNF-α w przebiegu zapalenia mięśnia sercowego, skupiając się na funkcjach autoreaktywnych limfocytów T CD4+ oraz komórek śródbłonka naczyń włosowatych serca. Korzystając z modelu genetycznego oraz indukowalnego autoimmunizacyjnego zapalenia mięśnia sercowego, przeprowadzone badania wykazały, że genetyczna delecja TNF-α może skutkować różnym przebiegiem choroby. Podczas, gdy niektóre myszy pozbawione TNF-α są chronione przed rozwojem choroby, inne doświadczają ciężkiego zapalenia mięśnia sercowego. Sugeruje to, że sprzeczne wyniki obserwowane u myszy pozbawionych TNF-α mogą być paradoksalnie skutkiem różnych funkcji efektorowych TNF-α, jakie wykazuje on w limfocytach T i komórkach śródbłonka naczyń serca, które to komórki odgrywają kluczową rolę w przebiegu zapaleniu mięśnia sercowego, ale na różnych etapach tego procesu. Przeprowadzone eksperymenty uwypuklają znaczenie ekspresji TNF-α w komórkach śródbłonka naczyń krwionośnych. Brak ekspresji TNF-α prowadzi do upośledzenia aktywacji śródbłonka i zmniejszenia adhezji leukocytów, co z kolei utrudnia transmigrację autoreaktywnych limfocytów T do przestrzeni pozanacz ; yniowej tkanki serca. Z kolei TNF-α wydzielany przez autoreaktywne limfocyty T odgrywa istotną rolę w autokrynnym kontrolowaniu ekspansji tychże komórek i zapobiega nadmiernej eskalacji procesu zapalnego. Potwierdzono również istotną rolę egzosomów pochodzących z limfocytów T w regulacji stresu oksydacyjnego. Wykazano, iż egzosomy wydzielane przez aktywowane przeciwciałami limfocyty T CD4+ indukują stres oksydacyjny w komórkach śródbłonka naczyń serca. Za obserwowane zjawisko odpowiada m.in. zwiększenie ekspresji oksydazy NOX4 poprzez dostarczanie kinaz ERK1/2 i MEK1/2 przenoszonych przez egzosomy. Niemniej jednak, precyzyjne funkcje NOX4 w sercu i śródbłonku nadal są badane, a sprzeczne dane sugerują zarówno ochronną, jak i szkodliwą rolę tego białka, w zależności od schorzenia. Podsumowując, prezentowane wyniki podkreślają konieczność dalszych badań mających na celu zrozumienie niejednoznacznej roli TNF-α i jego inhibitorów w leczeniu chorób zapalnych mięśnia sercowego. Uzyskane wyniki stanowią przesłankę do podjęcia wysiłków zmierzających do identyfikacji potencjalnych celów terapeutycznych w zakresie hamowania poszczególnych elementów ścieżki sygnalizacyjnej TNF-α i NOX4 w celu poprawy rezultatów leczenia stanów zapalnych mięśnia sercowego.
Rada Dyscypliny Nauki medyczne
Oct 28, 2024
Oct 28, 2024
6
1
http://dl.cm-uj.krakow.pl:8080/publication/5170
Edition name | Date |
---|---|
ZB-140545 | Oct 28, 2024 |
Rolski, Filip
Jabłońska, Magdalena
Kleczyńska-Szpakiewicz, Weronika
Filip, Magdalena
Rubinkiewicz, Mateusz
Majcher, Paweł
Nazimek, Katarzyna
Urbański, Karol