Obiekt
Tytuł: Arginina i jej metabolity w zawale mięśnia sercowego
Abstrakt:
Wprowadzenie Arginina jest substratem do produkcji tlenku azotu (NO, ang. nitric oxide), która zależy m.in od równowagi pomiędzy aktywnością syntazy tlenku azotu (NOS, ang. nitric oxide synthase) i arginazy. Modele eksperymentalne wskazują, że w trakcie niedokrwienia mięśnia sercowego dochodzi do wzrostu aktywności arginazy i jednocześnie zmniejszenia produkcji NO. Metabolizm argininy w zawale mięśnia sercowego (MI, ang. myocardial infarction) u człowieka oraz jego związek ze stopniem uszkodzenia miokardium czy obecnością niestabilnych i nasileniem stabilnych zmian w tętnicy dozawałowej (IRA, ang. infarct related artery) nie jest w pełni przebadany. Postuluję, iż i) w ostrej fazie MI u człowieka w porównaniu ze stabilną fazą, arginina jest metabolizowana intensywniej przez arginazę aniżeli przez NOS, ii) względnie zwiększona aktywność arginazy w ostrej fazie MI wyrażona w postaci zaburzonej równowagi metabolitów argininy wiąże się ze zwiększonym obszarem uszkodzenia miokardium a także może mieć związek z niekorzystną morfologią zmiany odpowiedzialnej za MI w obrębie IRA, iii) utrzymująca się w obserwacji odległej zwiększona aktywność arginazy wiąże się z większym ładunkiem stabilnej blaszki miażdżycowej przylegającej do zmiany ranliwej oraz, że iv) zwiększona aktywność arginazy może mieć związek z wystąpieniem niekorzystnych zdarzeń sercowo-naczyn ; iowych. Cele pracy: 1. Ocena stężenia metabolitów argininy w ostrej fazie MI i w obserwacji odległej i na tej podstawie oszacowanie zmian w metabolizmie argininy u człowieka. 2. Powiązanie zmian w metabolizmie argininy ze stopniem uszkodzenia miokardium. 3. Powiązanie zmian w metabolizmie argininy ze zmianami w błonie wewnętrznej i środkowej zarówno zmiany niestabilnej, jak i przylegającego do niej stabilnego regionu. 4. Zbadanie związku pomiędzy zmianami w metabolizmie argininy a rokowaniem klinicznym. Metodyka Oznaczenia poziomu argininy i jej metabolitów, a także azotanów i azotynów wykonano z użyciem ultraszybkiej chromatografii cieczowej sprzężonej z tandemową spektrometrią masową (UPLC-MS/MS, ang. ultra-performance liquid chromatographytandem mass spectrometry) z zastosowaniem aparatu Waters ACQUITY UPLC (Waters Corporation, Milford, MA, USA) sprzężonego ze spektrometrem mas Waters TQD. W pierwszym badaniu zmierzono metabolity argininy u 70 pacjentów z zawałem mięśnia sercowego z uniesieniem odcinka ST (STEMI, ang. ST segment elevation myocardial infarction) leczonych metodą pierwotnej angioplastyki wieńcowej (pPCI, ang. primary percutaneous coronary intervention) wyjściowo oraz po 6 miesiącach. Wyniki oznaczeń zestawiono z parametrami ocenionymi w rezonansie magnetycznym serca takimi jak: funkcja skurczowa lewej komory (LV, ang. left vent ; ricle), jej masa i objętości oraz strefa zagrożona martwicą (AAR, ang. area at risk), strefa zawału (IS, ang. infarct size), uszkodzenie mikrokrążenia (MVO, ang. microvascular obstruction), a także wystąpieniem złożonego punktu końcowego (zgonu, zawału lub hospitalizacji z powodu niewydolności serca). W drugim badaniu u 100 pacjentów ze STEMI leczonym także metodą pPCI oceniono metabolity argininy przy przyjęciu oraz po 6 miesiącach i porównano je z budową ściany IRA zobrazowanej przy użyciu optycznej tomografii koherencyjnej (OCT, ang. optical coherence tomography) ze szczególnym uwzględnieniem struktury zmiany odpowiedzialnej za MI w tym obecności cienkiej czapeczki włóknistej (TCFA, ang. thin-cap fibroatheroma) oraz struktury 10-milimetrowego segmentu przylegającego do niej proksymalnie i dystalnie. Zbadano również znaczenie metabolitów argininy i jej indeksów dla prognozowania wystąpienia złożonego punktu końcowego (zgonu, ponownego zawału lub udaru). Grupę kontrolną stanowiło 25 pacjentów z przewlekłym zespołem wieńcowym, u których nie stwierdzono zmian miażdżycowych w tętnicach wieńcowych pomimo dodatnich wyników badań obciążeniowych. Wyniki W pierwszym badaniu wskaźnik cytrulina/arginina był niższy w ostrej fazie MI w porównaniu do obserwacji odległej (P=0,002). W ostrej fazie MI, im większe było osoczowe stężenie argininy, cytruliny, or ; nityny i asymetrycznej dimetyloargininy (ADMA, ang. asymmetric dimethylarginine), tym większa była wartość wskaźnika masy AAR odniesionego do masy LV i masy IS do masy LV. Ponadto stężenie argininy (P=0,021) oraz ADMA (P=0,009) było wyższe, a stężenie azotanów i azotynów (P=0,003) było niższe u chorych z MVO w porównaniu do tych bez MVO. Analiza wieloczynnikowa metodą regresji Coxa wykazała, że stężenie argininy <29 μM mierzone po 6 miesiącach od zawału po uwzględnieniu poprawek na wiek, płeć oraz IS było niezależnie związane z ponad 2,5-krotnie częstszym wystąpieniem złożonego punktu końcowego w obserwacji 5-letniej. Wyniki drugiego badania wskazują na to, że w ostrej fazie MI wskaźniki cytrulina/arginina, cytrulina/ornityna były niższe, a wskaźniki ornityna/arginina oraz prolina/argininy były wyższe w porównaniu z oznaczeniami z fazy przewlekłej (P<0,001 dla wszystkich wartości). Chorzy z TCFA obecna w zmianie odpowiedzialnej za zawał mieli w ostrej fazie MI wyższe wartości ADMA (P=0,015), ornityny (P=0,003) i wskaźnika ornityna/arginina (P=0,045) oraz niższe wartości indeksów cytrulina/ornityna (P=0,003) i arginina/ADMA (P=0,04) w porównaniu do pacjentów bez TCFA. Średnia grubość kompleksu intima-media stabilnego regionu IRA przylegającego do blaszki ranliwej korelowała z oznaczonym w fazie stabilnej wskaźnikiem ornityna/arginina (R=0,337; P=0 ; ,003). Analizy wieloczynnikowe pokazały, że wyższa wartość wskaźnika cytrulina/ornityna w ostrej fazie wiązała się z niższym ryzykiem obecności TCFA (iloraz szans 0,978, 95% przedział ufności dla ilorazu szans 0,962-0,994, P=0,006), podczas gdy wyższy wskaźnik ornityna/arginina w okresie obserwacji korelował z większą średnica stabilnego regionu IRA przylegającego do blaszki ranliwej (beta 0,227, 95% przedział ufności dla beta 0,045-0,409, P=0,018). Trzecia praca, opis trzech pacjentów operowanych z powodu zwężenia zastawki aortalnej, u których doszło do zawału wskutek śródoperacyjnego rozwarstwienia tętnicy wieńcowej, pokazuje, że ta rzadka postać zawału obarczona jest ekstremalnym ryzykiem. Wnioski Podczas ostrego niedokrwienia mięśnia sercowego dochodzi do zwiększenia aktywności arginazy kosztem NOS w porównaniu z fazą stabilną. W ostrej fazie zwiększone osoczowe stężenie argininy i jej metabolitów wiąże się z większym uszkodzeniem miokardium i mikrokrążenia, a przesunięcie metaboliczne w kierunku arginazy kosztem NOS jest nasilone u pacjentów z obecnością TCFA w obrębie zmiany odpowiedzialnej za MI. Utrzymujące się przesunięcie metaboliczne w kierunku arginazy w fazie przewlekłej koreluje z większą grubością warstwy intima-media w stabilnych odcinkach IRA przylegających do blaszki ranliwej. Z kolei obniżone wartości argininy i zwiększona wartoś ; ć wskaźnika ornityna/arginina w fazie stabilnej są związane z niekorzystnym odległym rokowaniem klinicznym.
Miejsce wydania:
Stopień studiów:
Dyscyplina:
Instytucja nadająca tytuł:
Rada Dyscypliny Nauki medyczne
Promotor:
Data wydania:
Identyfikator:
Sygnatura:
Język:
Prawa dostępu:
Kolekcje, do których przypisany jest obiekt:
Data ostatniej modyfikacji:
9 lip 2024
Data dodania obiektu:
5 cze 2024
Liczba wyświetleń treści obiektu:
3
Liczba wyświetleń treści obiektu w formacie PDF
0
Wszystkie dostępne wersje tego obiektu:
http://dl.cm-uj.krakow.pl:8080/publication/5133
Wyświetl opis w formacie RDF:
Wyświetl opis w formacie OAI-PMH:
| Nazwa wydania | Data |
|---|---|
| ZB-140238 | 9 lip 2024 |
Obiekty
Podobne
Włoch, Alicja
Michałowska-Kaczmarczyk, Anna
Rzepecka-Woźniak, Ewa
Skamla, Krystyna
Grzymała-Lubańska, Joanna
Wnuk, Mateusz
Czekaj, Renata
