Obiekt
Tytuł: Czynniki predysponujące, markery diagnostyczne i predykcyjne zapalenia płuc w przebiegu udaru mózgu
Abstrakt:
Celem pierwszej pracy było określenie profilu syntetyzowanych ex vivo cytokin u pacjentów z zapaleniem płuc w przebiegu udaru mózgu (ang. stroke-associated pnuemonia, SAP) oraz ocena przydatności klinicznej pojedynczych cytokin i ich kombinacji jako biomarkerów SAP. Do badania włączono 279 pacjentów z udarem niedokrwienny mózgu (mediana wieku: 69 lat; 41.6% kobiet). Próbki krwi pobrane w 3 dobie od momentu udaru mózgu stymulowano ex vivo za pomocą lipopolisacharydu (LPS), a następnie mierzono stężenie uwalnianych do nadsącza cytokin (TNFα, IP-10, IL-1β, IL-6, IL-8, IL-10, IL-12p70). Ponadto, oznaczono w osoczu stężenie interleukiny-6 (IL-6) jako markera systemowej reakcji zapalnej. W ciągu pierwszych 5 dni od momentu udaru, SAP wystąpiło u 7.2% pacjentów. Pacjenci z SAP byli starsi, częściej chorowali na migotanie przedsionków i chorobę niedokrwienną serca oraz mieli większy deficyt neurologiczny przy przyjęciu. U pacjentów z SAP stwierdzono zmniejszone wydzielanie TNFα, IL-1β, IL-12 i IP-10 w odpowiedzi na stymulację krwi za pomocą LPS oraz podwyższone stężenie IL-6 w osoczu w porównaniu do pacjentów bez SAP. Wskaźnik uwzgledniający stężenie produkowanych ex vivo IL-12 i IP- 10 oraz osoczowej IL-6 wykazywał bardzo dobre własności dyskryminacyjne w odniesieniu do SAP (pole pod krzywą [area under curve, AUC]: 0.90; czułość: 0.89, swoistość: 0.88). Zdolność dyskryminacyjna tego w ; skaźnika była lepsza niż pojedynczych cytokin. Wyniki badania sugerują potencjalną przydatność syntetyzowanych ex vivo cytokin jako biomarkera SAP. Celem drugiej pracy było określenie przydatności klinicznej białka wiążącego lipopolisacharyd (lipopolysaccharide binding protein, LBP) i rozpuszczalnego CD14 (sCD14) jako markerów ryzyka SAP. Do badania włączono 331 pacjentów z udarem niedokrwiennym mózgu (mediana wieku: 71 lat; 47.4% kobiet). Próbki krwi do badania pobrano w ciągu pierwszych 24 godzin od momentu wystąpienia objawów udaru. SAP zdiagnozowano u 13% pacjentów. Stężenia LBP (mediana: 19.4 vs 15.3 μg∕ml, P< 0.01) i sCD14 (mediana: 1.5 vs 1.4 μg∕ml, P=0.04) w osoczu było wyższe u pacjentów z SAP w porównaniu do pacjentów bez SAP. W analizie jednoczynnikowej regresji logistycznej, wyższe stężenie LBP (OR: 1.09, 95%CI: 1.05 - 1.13, P<0.01) i sCD14 (OR: 2.76, 95%CI: 1.31 - 5.82, P<0.01) związane było z podwyższonym ryzykiem SAP. W analizie wieloczynnikowej uwzględniającej wiek, stopień deficytu neurologicznego oraz migotanie przedsionków, wyższe stężenie LBP (OR: 1.09, 95%CI: 1.05-1.13, P<0.01), ale nie sCD14 (OR: 2.16, 0.94-4.97, P=0.07), było czynnikiem predykcyjnym SAP. AUC dla modelu klinicznego utworzonego z takich zmiennych, jak wiek, ilość punktów w skali NIHSS (National Institute of Health Stroke Scale) oraz migotanie przedsionków wynosiło 0.80. Zdolności dyskrymin ; acyjne LBP (AUC: 0.67) i sCD14 (AUC: 0.60) były gorsze niż modelu klinicznego. Ponadto, dodanie LBP (AUC: 0.84, P=0.11) lub sCD14 (AUC: 0.81, P=0.15) do modelu klinicznego nie poprawiało jego zdolności predykcyjnych. Wyniki badania sugerują, że ani LBP, ani sCD14 nie są przydatne w codziennej praktyce jako biomarkery predykcyjne SAP ze względu na ograniczone zdolności dyskryminacyjne. Celem trzeciej pracy było ustalenie, czy istnieje związek pomiędzy zażywaniem przed udarem leków antycholinergicznych a wystąpieniem SAP. Przeanalizowano prospektywnie zebrane dane 675 pacjentów z ostrym udarem mózgu (mediana wieku 71.4; 53.1% kobiet). Do oceny ekspozycji na leki antycholinergiczne w okresie 1 miesiąca poprzedzającego udar mózgu wykorzystano skalę ADS (Anticholinergic Drug Scale). ADS to dobrze ugruntowana skala, która koreluje z aktywnością antycholinergiczną surowicy. SAP zdiagnozowano u 14.7% pacjentów. W analizie jednoczynnikowej, stosowanie leków antycholinergicznych przed udarem mózgu wiązało się z podwyższonym ryzykiem SAP (OR: 2.56; 95% CI: 1.594.11; P<0.01). Związek ten pozostał istotny w analizie wieloczynnikowej skorygowanej o wiek, ciężkość udaru, migotanie przedsionków, przebyty zawał mięśnia sercowego i choroby układu oddechowego (OR: 2.06, 95% CI: 1.01-4.22, P=0.04). Wyniki badania sugerują, że stosowanie leków antycholinergicznych przed udarem wiąże się ze zwięk ; szonym ryzykiem SAP.
Miejsce wydania:
Stopień studiów:
Dyscyplina:
Instytucja nadająca tytuł:
Rada Dyscypliny Nauki medyczne
Promotor:
Data wydania:
Identyfikator:
Sygnatura:
Język:
Prawa dostępu:
Kolekcje, do których przypisany jest obiekt:
Data ostatniej modyfikacji:
2 sie 2024
Data dodania obiektu:
5 cze 2024
Liczba wyświetleń treści obiektu:
7
Liczba wyświetleń treści obiektu w formacie PDF
0
Wszystkie dostępne wersje tego obiektu:
http://dl.cm-uj.krakow.pl:8080/publication/5130
Wyświetl opis w formacie RDF:
Wyświetl opis w formacie OAI-PMH:
| Nazwa wydania | Data |
|---|---|
| ZB-140222 | 2 sie 2024 |
Obiekty
Podobne
Gradek-Kwinta, Elżbieta
Klimiec-Moskal, Elżbieta
Nessler, Michał
Grzech-Leśniak, Kinga
Włodarczyk, Dorota
Bogdali-Suślik, Anna M.
Drobniak-Hełdak, Dominika
Wałaszek, Michał
