Niecharakterystyczna symptomatologia związana z dyskrazjami plazmocytowymi sprawia, że pacjenci późno, niejednokrotnie w zaawansowanym stadium choroby, trafiają do hematologa. Dlatego tak ważne jest wykonanie badań, które umożliwią szybkie postawienie diagnozy, dobór farmakoterapii i monitorowanie leczenia. Diagnostyka laboratoryjna ma tu kluczowe znaczenie, jednak w tej grupie chorych występują problemy diagnostyczne i niespójności mierzonych parametrów laboratoryjnych, które utrudniają właściwą interpretację wyników i podejmowanie trafnych decyzji terapeutycznych. W pracy analizowano przyczyny rozbieżność i wyników badań laboratoryjnych u pacjentów z dyskrazją plazmocytów. Podano gotowe rozwiązania, które można zastosować w praktyce laboratoryjnej. W procesie diagnostyki i monitorowania chorych z dyskrazjami plazmocytowymi niezwykle istotna jest współpraca pomiędzy poszczególnymi grupami pracowników ochrony zdrowia, a w szczególności lekarzami oraz diagnostami laboratoryjnymi. Optymalnym rozwiązaniem byłoby stworzenie interdyscyplinarnych zespołów w ośrodkach zajmujących s i ę tymi chorymi. W skład takich zespołów oprócz lekarzy wchodziłby również doświadczony w dziedzinie diagnostyki gammapati i monoklonalnych diagnosta laboratoryjny. Ścisła współpraca pomiędzy diagnostą i klinicystą umożliwi skrócenie procesu diagnostycznego tak pożądanego u chorych z nowotwora ; mi oraz skuteczne monitorowanie leczenia. Poprawa jakości opieki medycznej i wybór optymalnych metod diagnostycznych powinien przynieść ostatecznie obniżenie całkowitych kosztów leczenia.
Rada Dyscypliny Nauki o zdrowiu
Drożdż, Ryszard ; Tisończyk, Joanna
27 sie 2024
27 maj 2024
7
0
http://dl.cm-uj.krakow.pl:8080/publication/5121
Nazwa wydania | Data |
---|---|
ZB-139548 | 27 sie 2024 |
Maleszka, Aleksandra
Tisończyk, Joanna
Spólnik, Paweł
Dyrka, Anna
Lizoń, Anna