Zębopochodna torbiel rogowaciejąca (ang. odontogenic keratocyst, OKC) jest to histologicznie łagodna zmiana, cechująca się skłonnością do naciekającego wzrostu i stosunkowo dużym ryzykiem nawrotów. Celem pracy była ocena porównawcza cech klinicznych, radiologicznych, morfologicznych, poziomu ekspresji RANK, RANKL, OPG, COX-2, markerów apoptozy i proliferacji komórkowej w postaciach sporadycznych i zespołowych OKC oraz ich związku z nawrotowością. Postaci sporadyczne OKC nie wykazują istotnych różnic w stosunku do postaci zespołowych w zakresie ocenianych cech, z wyjątkiem wieku pacjenta w chwili rozpoznania, który jest istotnie niższy w przypadku postaci zespołowych. Nawrotowość zespołowych OKC jest ponad dziewięciokrotnie wyższa niż postaci sporadycznych. Postaci zespołowe OKC wykazują istotnie wyższy poziom ekspresji PCNA, p53 oraz OPG niż postaci sporadyczne. Wielkość oraz radiologiczna obecność perforacji warstwy korowej kości pokrywającej torbiel podnosi około siedmiokrotnie ryzyko wznowy sporadycznych postaci OKC. Żadna z ocenianych cech klinicznych, radiologicznych i morfologicznych nie podniosła w sposób istotny ryzyka nawrotu zespołowych postaci OKC. Nawrotowe postaci sporadyczne OKC w sposób istotny różnią się od postaci bez nawrotu poziomem ekspresji COX-2, jednak nie wykazano, aby marker ten miał znaczenie prognostyczne. Nawrotowe postacie zespołowe OKC w sposób ; istotny różnią się od postaci bez nawrotu stosunkiem RANKL do OPG, jednak w badanej próbie nie udało się określić znaczenia prognostycznego dla tego czynnika.
Rada Dyscypliny Nauki medyczne
25 lip 2024
23 kwi 2024
6
0
http://dl.cm-uj.krakow.pl:8080/publication/5087
Nazwa wydania | Data |
---|---|
ZB-139443 | 25 lip 2024 |
Kisielowski, Konrad
Żwawa, Karolina
Rostoff, Paweł