Język metadanych
Tytuł:
Zdolność do samoopieki osób po udarze niedokrwiennym mózgu
Autor:
Temat i słowa kluczowe:
samoopieka ; udar niedokrwienny mózgu ; prewencja wtórna ; sprawność funkcjonalna ; depresja ; zasoby osobiste ; wydolność opiekuna ; wsparcie społeczne
Abstrakt:
WSTĘP. Udar niedokrwienny mózgu prowadzi do niepełnosprawności i zależności społecznej. Znaczenia nabiera więc szeroko rozumiana samoopieka. CEL PRACY. Celem pracy było poznanie zakresu i czynników warunkujących samoopiekę u osób po udarze niedokrwiennym mózgu. MATERIAŁ I METODY. W badaniach prowadzonych w latach 2007 - 2009 wzięło udział 105 pacjentów. Zastosowano sondaż diagnostyczny oraz następujące narzędzia badawcze: kwestionariusz ankiety, Krótką Skalę Oceny Stanu Psychicznego (MMSE), Skalę Udarów Narodowego Instytutu Zdrowia (NIHSS), Ws' kaźnik Funkcjonalny Repty, Skalę Samooceny Depresji Zunga (SDS), Skalę Uogólnionej Własnej Skuteczności (GSES), Wielowymiarową Skale Umiejscowienia Kontroli Zdrowia typ B (MHLC typ B), Skalę Wsparcia Społecznego (SWS) oraz Skalę Wydolności Pacjenta i Opiekuna (SWPiO). Analizy statystyczne obejmowały statystyki opisowe, test t Studenta, testy U Manna Whitney'a, analizę wariancji ANOVA, analizy korelacji oraz hierarchiczną analizę regresji liniowej. Za poziom istotności statystycznej przyjęto próg a= 0,05. WYNIKI. Wydolność samoopiekuńcza u 51,4% badanych była na poziomie średnio wysokim. Zmienność samoopieki wyjaśniały: sprawność funkcjonalna, obecność objawów depresji, poczucie własnej skuteczności, typ zewnętrzny umiejscowienia kontroli zdrowia oraz wydolność opiekuna. WNIOSKI. Najważniejszymi determinantami samoop ; ieki po udarze mózgu jest sprawność funkcjonalna i występowanie objawów depresji oraz zasoby osobiste. Zakres pomocy ze strony opiekuna jest dostosowany do potrzeb pacjenta. Zagadnienie samoopieki jest złożone i wymaga dalszych badań.
Miejsce wydania:
Stopień studiów:
Instytucja nadająca tytuł:
Rada Dyscypliny Nauki o zdrowiu