Zwężenie zastawki aortalnej (SA) jest obecnie najczęstszą wadą zastawkową w Europie i Ameryce Północnej. Celem badania była ocena poziomu osoczowego następujących markerów: osteoprotegeryny (OPG), osteopontyny (OPN) oraz rozpuszczalnego liganda receptora aktywatora czynnika jądrowego NF-κB (sRANKL) u pacjentów z małymi zmianami degeneracyjnymi zastawki aortalnej, klasyfikowanymi jako zesztywnienie płatków lub zwężenie niewielkiego stopnia. Dodatkowo ocenione zostały poziomy markerów zapalenia: białka C-reaktywnego (CRP), interleukiny 6 (IL-6) i białka chemotaktycznego dla monocytów (MCP-1). Ostatecznie do badania zostało zakwalifikowanych 33 pacjentów (18 mężczyzn i 15 kobiet, średnia wieku 70±8 lat). Atorwastatyna w dawce 20 mg była podawana przez 4 tygodnie wszystkim pacjentom. Po 4 tygodniach terapii u pacjentów ponownie pobierano krew żylną i wykonano panel oznaczeń wymienionych w badaniu wyjściowym. Poziom wszystkich 3 biomarkerów wapnienia (OPG, sRANKL, OPN) obniżył się po zastosowaniu atorwastatyny, przy czym redukcja OPN nie była istotna statystycznie. Ocena markerów zapalenia wykazała, że wszystkie trzy uległy znamiennej redukcji po terapii atorwastatyną. Z powyższych wyników wyciągnięto wniosek, że u pacjentów ze stwardnieniem zastawki aorty oraz zwężeniem zastawki aortalnej niewielkiego stopnia, atorwastatyna w dawce 20 mg: 1. redukuje poziomy biomarke ; rów, zarówno zapalenia jak i kalcyfikacji, 2. redukcja ta jest porównywalna u chorych z i bez hipercholesterolemii 3. obecność blaszki/blaszek miażdżycowych w tętnicy szyjnej nie miała wpływu na oceniane parametry biochemiczne
26 cze 2023
15 mar 2023
97
115
http://dl.cm-uj.krakow.pl:8080/publication/4976
Nazwa wydania | Data |
---|---|
ZB-113476 | 26 cze 2023 |
Jawień, Marek
Jawień, Marek
Nosal, Marcin
Cieśla-Dul, Mariola
Baran, Jakub
Dziedzic-Oleksy, Hanna
Bobrowska, Beata
Kolasa-Trela, Renata