Cele Określenie korelacji stężenia chemokiny RANTES we krwi z parametrami funkcji śródbłonka u chorych z wysokim ryzykiem sercowo-naczyniowym oraz stopniem zaawansowaniem miażdżycy. Metodyka Grupa I: poziom chemokiny RANTES w surowicy został oznaczony u 128 kolejno kwalifikowanych pacjentów z cukrzycą typu II (śr wieku: 56,6 lat, od 43 do 72 r.ż., SEM = 0,56). W celu określenia funkcji śródbłonka wykonano badanie rozszerzalności tętnicy ramiennej (FMD) oraz oznaczono poziom czynnika von Willebrandta (vWF). Do oceny procesu zaawansowania miażdżycy zastosowano pomiar IMT w tętnicach szyjnych. Oznaczono poziom MDA jako markera procesu stresu oksydacyjnego. Grupa II: poziom chemokiny RANTES w surowicy został oznaczony u 62 kolejno kwalifikowanych pacjentów z stabilną dławicą piersiową zakwalifikowanych do koronarografii (śr. wiek: 59,3; od 46 do 78 r.ż; SEM=0,94). Analizowano ilość zajętych tętnic wieńcowych. Za istotne zwężenie uznawano >50% światła naczynia. Zwężenie trzech lub więcej tętnic wieńcowych uznawano za chorobę wielonaczyniową. Pacjentów kwalifikowano do dwóch podgrup (IIa – z chorobą wielonaczyniową i IIb – z mniej zaawansowaną miażdżycą – istotne zwężenia ≤2 tętnic wieńcowych). Czynniki ryzyka sercowo-naczyniowego oraz marker procesu zapalnego IL-18 zostały oznaczone u wszystkich pacjentów. Poziom chemokiny RANTES został oznaczony w obu etapach za pomocą me ; tody ELISA i wyrażony w ng/ml. Wyniki Analiza czynników ryzyka chorób układu krążenia wykazała istotną korelację pomiędzy RANTES i poziomem cholesterolu w grupie I. Stwierdzono istotną korelację pomiędzy stężeniami chemokiny RANTES i pomiarami dysfunkcji śródbłonka (FMD (r=0.018, p<0.05) i vWF (r=0.007, p<0.01)). Korelacja pomiędzy RANTES i pomiarem IMT była ujemna (r=0.012, p<0.05). Poziom stresu oksydacyjnego (oznaczenie MDA) i chemokiny RANTES wykazały ujemną korelację (r=0.033, p<0.05). Stwierdzono dodatnią korelację pomiędzy stężeniami chemokiny RANTES i IL-18 (p<0.05). Stwierdzono istotne korelacje pomiędzy poziomem chemokiny RANTES i ilością przewężonych tętnic wieńcowych. Wnioski Chemokina RANTES we krwi obwodowej, u chorych ze stabilną dławicą piersiową jest markerem zaawansowania choroby sercowo-naczyniowej ponieważ: - w grupie chorych wysokiego ryzyka sercowo-naczyniwego z cukrzycą typu 2 stężenia chemokiny RANTES wykazują korelację z poziomem cholesterolu, lecz nie z pozostałymi głównymi czynnikami ryzyka miażdżycy. Nie stwierdzono natomiast istotnych zależności pomiędzy stężeniem IL-18, a wybranymi klasycznymi czynnikami ryzyka chorób sercowo-naczyniowych. Stężenie chemokiny RANTES koreluje z parametrami dysfunkcji śródbłonka naczyniowego, w tym FMD oraz poziomem czynnika von Willebrandta u chorych z cukrzycą typu 2. Podobnych zależności nie stwierdzo ; no natomiast w grupie pacjentów ze stabilną chorobą wieńcową. Stężenie chemokiny RANTES, koreluje w sposób ujemny z poziomem malonylodialdehydu, jako wykładnika stresu oksydacyjnego. W grupie chorych wysokiego ryzyka sercowo naczyniowego z cukrzycą typu II stwierdzono dodatnią korelację pomiędzy stężeniami chemokiny RANTES i interleukiny - 18, podczas gdy w grupie pacjentów ze stabilną chorobą wieńcową tej korelacji nie stwierdzono. Stężenie chemokiny RANTES jest ujemnie skorelowane ze stopniem nasilenia miażdżycy w naczyniach wieńcowych.
choroby układu krążenia ; biochemia
Mar 14, 2023
Mar 14, 2023
0
0
http://dl.cm-uj.krakow.pl:8080/publication/4974
Edition name | Date |
---|---|
ZB-118700 | Mar 14, 2023 |
Podolec, Jakub
Podolec, Jakub.
Tokarz, Aleksandra
Nosalski, Ryszard
Cyganek, Katarzyna
Sroka-Oleksiak, Agnieszka
Kosiniak-Kamysz, Władysław