Metadata language
Title:
Indukcja porodu u pacjentek w zaawansowanym wieku
Author:
Subject:
indukcja porodu ; dinoprostol ; mizoprostol
Abstract:
Nowym wskazaniem do indukcji porodu stał się w ostatnim czasie wiek kobiety rodzącej, z uwagi na wykazaną rosnącą - wraz z wiekiem kobiety ciężarnej i czasem trwania ciąży - nie tylko liczbę powikłań matczynych, ale i płodowych, w tym liczbę nagłych zgonów wewnątrzmacicznych. Nadal nieznane są przyczyny obserwowanych zależności. Część badaczy uważa, że w grupie kobiet 40-letnich za ciążę biologicznie dojrzałą można uznać 39. tydzień ciąży i należy wówczas rozważyć indukcję porodu w celu rozwiązania ciąży. Wypracowanie najbezpieczniejszego i najkorzystniejszego sposobu indukcji porodu u pacjentek w zaawansowanym wieku, określonym jako 35. rok życia i więcej, jest zadaniem niezwykle ważnym i nadal otwartym. Zbyt mało przeprowadzono dotychczas badań dotyczących indukcji porodu u pacjentek w tej grupie wiekowej, co wiąże się z wieloma niewiadomymi dotyczącymi zarówno wyboru najlepszego postępowania, jak i czasu jego wdrożenia. Cel główny: Niniejsza praca doktorska miała na celu określenie, czy jedna z dwóch prostaglandyn - dinoproston lub mizoprostol - zastosowanych jako metody indukcji porodu u kobiet w zaawansowanym wieku, definiowanym powyżej 35. roku życia, przeważa nad drugą. W analizie brano pod uwagę skuteczność i bezpieczeństwo tych prostaglandyn. Cele szczegółowe: • ocena działania i porównanie dwóch metod farmakologicznej preindukcji porodu (dinoproston i mizoprostol) ; oraz opracowanie optymalnego sposobu łączenia tych metod, • ocena, czy obecność choroby pacjentki w trakcie ciąży wpływa na skuteczność i bezpieczeństwo preindukcji dinoprostonem lub mizoprostolem, • określenie czynników ryzyka cięcia cesarskiego przy zastosowaniu wyżej wymienionych prostaglandyn. Skuteczność mierzona była czasem od wdrożenia leczenia do rozpoczęcia porodu i porodu, natomiast bezpieczeństwo mierzone było częstością cięć cesarskich w trybie nagłym, obecnością komplikacji porodowych i niektórymi wskaźnikami zdrowotnymi u noworodków. Wnioski Wniosek główny: Niniejsza praca doktorska, porównująca dwie prostaglandyny zastosowane do farmakologicznej preindukcji porodu - dinoproston i mizoprostol, po uwzględnieniu skuteczności, ale przede wszystkim bezpieczeństwa obu preparatów, wskazuje większą korzyść stosowania dinoprostonu w grupie kobiet w zaawansowanym wieku definiowanym powyżej 35. roku życia. Wnioski szczegółowe: 1) zastosowanie mizoprostolu ponad dwukrotnie zwiększa szansę oraz skraca czas do rozpoczęcia porodu oraz przeprowadzenia porodu niezależnie od sposobu rozwiązania - drogami natury lub cięciem cesarskim niezależnie od wieku ciężarnej, liczby przebytych porodów czy stanu szyjki macicy, 2) w grupie kobiet po 35. roku życia nie wykazano różnic w czasie niezbędnym do rozpoczęcia akcji porodowej czy samego porodu niezależnie od sposobu rozwiązan ; ia, porównując obie prostaglandyny, 3) choroby współistniejące wydają się zwiększać ryzyko cięcia cesarskiego w indukowanej mizoprostolem grupie kobiet po 35. roku życia, 4) choroby współistniejące wydają się wydłużać czas potrzebny do wywołania akcji porodowej oraz do porodu niezależnie od rodzaju drogi rozwiązania w grupie indukowanej dinoprostonem, 5) indukcja mizoprostolem w grupie kobiet z chorobami towarzyszącymi skutkowała niższą punktacją w skali Apgar u noworodków kobiet powyżej 35. roku życia, 6) w grupie indukowanej mizoprostolem wiek kobiety powyżej 35. roku życia oraz wiek ciążowy poniżej 38. tygodnia ciąży stanowią czynniki ryzyka cięcia cesarskiego, 7) nierództwo i nadciśnienie tętnicze są czynnikami ryzyka konieczności rozwiązania ciąży cięciem cesarskim niezależnie od metody preindukcji mizoprostolem czy dinoprostonem.
Place of publishing:
Level of degree:
Degree discipline:
Degree grantor:
Rada Dyscypliny Nauki medyczne