Badanie przeprowadzono na retrospektywnej i prospektywnej kohorcie pacjentów z kardiomiopatią rozstrzeniową (DCM). W ramach retrospektywnej pracy przeprowadzono analizę przydatności najczęściej stosowanych skal prognostycznych dedykowanych niewydolności serca w DCM. Następnie, z uwagi na ich niedokładność, opracowano własny model dedykowany DCM – Krakow DCM Risk Score, który okazał się przewyższać skutecznością dotychczasowe skale, a jego walidacja zewnętrzna wykazała wysoką skuteczność prognostyczną (dopasowanie na poziomie 70-77%). Model ponadto skutecznie identyfikuje pacjentów o wysokim ryzyku zgonu (HR 3.4; 95%CI 1.9-6.1). Ponadto na podstawie analizy retrospektywnej wykazano wysoką częstość podwyższonego ryzyka nadciśnienia płucnego (PH) w DCM (53%), co okazało się istotnie zwiększać ryzyko zgonu (HR 1.8; 95%CI 1.1-3.0). W ramach analizy prospektywnej stwierdzono występowanie odwrotnego remodelingu lewej komory (LVRR) u 52% pacjentów z DCM. Wykazano istotny związek tkankowego mikroRNA-133a, uzyskanego z bioptatu mięśnia sercowego, z obecnością LVRR. Ponadto zaobserwowano istotne różnice w indeksie sferyczności (SI -ocenia stopień kulistości lewej komory) podczas procesu LVRR oraz postępującego procesu remodelingu lewej komory (u pacjentów bez LVRR). Podsumowując, stworzony model prognostyczny Krakow DCM okazał się mieć wysoką wartość prognostyczną w DCM z dobrą dyskrymina ; cją pacjentów o wysokim ryzyku zgonu. Ryzyko PH istotnie wpływa na rokowanie w DCM. Ponadto mikroRNA-133a, regulujące procesy włóknienia sercowego, oraz SI są istotnymi predyktorami LVRR.
Rada Dyscypliny Nauki medyczne
Apr 8, 2024
Feb 28, 2023
14
0
http://dl.cm-uj.krakow.pl:8080/publication/4947
Edition name | Date |
---|---|
ZB-136158 | Apr 8, 2024 |
Dziewięcka, Ewa Maria
Tyrankiewicz, Urszula
Nowacka, Magdalena
Widlińska, Barbara
Waligóra, Marcin
Kaźnica-Wiatr, Magdalena
Swarowska-Skuza, Marta