Głównym celem projektu była kompleksowa ocena fenotypu skrzepów fibrynowych oraz zidentyfikowanie nowych czynników odpowiedzialnych za obniżoną sprawność fibrynolizy u pacjentów z AS. W publikacji 1 porównano trzy najczęściej spotykane w literaturze metody oceny sprawności fibrynolitycznej w osoczu cytrynianowym. Oceniono wpływ czynników socjodemograficznych oraz laboratoryjnych na czasy lizy skrzepów fibrynowych zmierzonych poszczególnymi metodami. Dodatkowo wyznaczono najsilniejsze determinanty dla wydłużonych czasów lizy. Badanie wykazało, że analizowane metody pomimo mierzenia tego samego parametru, wykazują zależności z różnymi czynnikami, które w różnym stopniu wpływają na wynik pomiaru. W publikacji 2 oceniano wpływ oksydacji białek osocza na sprawność fibrynolityczną oraz ich związek z zaawansowaniem AS. W tym celu oznaczono markery oksydacji oraz oceniono sprawność fibrynolityczną dwiema metodami. Dowiedziono, że wyższy poziom stresu oksydacyjnego, wyrażony poprzez markery oksydacji, jest związany z bardziej zaawansowanym stadium choroby oraz z upośledzoną fibrynolizą u pacjentów z AS. Pacjenci z najwyższym poziomem oksydacji białek osocza charakteryzowali się skrzepami fibrynowymi złożonymi z cieńszych, bardziej zbitych a tym samym trudniejszych do rozpuszczenia włókien fibryny. Oba markery oksydacji okazały się istotnymi determinantami obniżonej skuteczności lizy s ; krzepów fibrynowych. W publikacji 3 oceniono rolę lipidów i triglicerydów oraz ich białkowych części zwanych apolipoproteinami na sprawność fibrynolityczną ocenioną za pomocą trzech metod w osoczu cytrynianowym. Wykazano, że apolipoproteiny są silniejszymi predyktorami wydłużonego czasu lizy oraz obniżonej przepuszczalności skrzepów u pacjentów z AS. U osób stosujących statyny zaobserwowano niższy poziom lipidów, apolipoprotein, Ox-LDL oraz czasu lizy CLT2018. Dodatkowo, wzrosty poziomów Ox-LDL i Lp(a) wykazywały istotny wpływ na obniżenie sprawności fibrynolitycznej. Wybór odpowiedniej metody oceny sprawności fibrynolitycznej w określonej grupie pacjentów nie jest oczywisty, dlatego w celu jak najdokładniejszej charakterystyki układu fibrynolizy powinno się stosować co najmniej dwie różne analizy. Dzięki temu u pacjentów z AS wykazano, że obwodowy stres oksydacyjny wyrażony w postaci osoczowych markerów oksydacji ma istotny wpływ na progresję choroby oraz obniżenie skuteczności fibrynolizy, poprzez wpływ na fenotyp skrzepu. Również białkowe części lipidów mają istotny wpływ na wydłużenie czasu lizy a wraz z Ox-LDL i Lp(a) mogą odpowiadać za jej upośledzenie i prozakrzepowy charakter.
Rada Dyscypliny Nauki medyczne
8 kwi 2024
23 sty 2023
4
0
http://dl.cm-uj.krakow.pl:8080/publication/4924
Nazwa wydania | Data |
---|---|
ZB-135524 | 8 kwi 2024 |
Siudut, Jakub
Kopytek, Magdalena
Mazur, Piotr
Kolasa-Trela, Renata
Krzyściak, Wirginia
Porębska, Karolina
Bobrowska, Beata
Stąpór, Maciej