Celem badania była ocena poziomu PMP i EMP u pacjentów z AF leczonych dabigatranem oraz rywaroksabanem, a także ocena echokardiograficzna LALS i jego determinantów u pacjentów z PAF, PsAF i PmAF. Oznaczono w osoczu PMP i EMP w czasie oczekiwanych minimalnych i maksymalnych stężeń antykoagulantu w osoczu oraz określono cpeak antykoagulantu. LALS mierzono przy użyciu STE. Poziom PMP wzrósł po przyjęciu dabigatranu. Stężenie dabigatranu w osoczu korelowało ujemnie ze zmianą ilości PMP. W modelu wieloczynnikowym niezależnymi predyktorami ∆PMP były: cpeak, CAD oraz PAD. Po podaniu rywaroksabanu wzrosły zarówno poziomy PMP jak i EMP. W analizie wieloczynnikowej regresji terapia statyną była niezależnym czynnikiem zmiany po zażyciu rywaroksabanu ilości PMP jak również ilości EMP. Pacjenci z PAF mieli wyższe wartości LALS w porównaniu do pacjentów z PsAF i PmAF. Analiza wielokrotnej regresji liniowej wykazała, że niezależnymi predyktorami LALS były rozkurczowe BP w grupie z PAF; powierzchnia LA i kreatyniny w grupie z PsAF; czas trwania AF w grupie z PmAF. Niskie stężenia dabigatranu mogą być związane z aktywacją płytek krwi. Mechanizm ten może potencjalnie prowadzić do paradoksalnej zakrzepicy u pacjentów z AF leczonych dabigatranem. U pacjentów z AF podawanie rywaroksabanu wiąże się ze wzrostem zarówno PMP jak i EMP przy szczytowym stężeniu antykoagulantu w osocz ; u. Statyny mają obiecujący potencjał w zapobieganiu uwalniania PMP i EMP związanego z rywaroksabanem. LALS odzwierciedla różne poziomy dysfunkcji LA u pacjentów z AF. Wielkość LA, czynność nerek, czas trwania AF i nadciśnienie tętnicze determinują LALS.
17 lis 2023
17 gru 2022
8
0
http://dl.cm-uj.krakow.pl:8080/publication/4915
Nazwa wydania | Data |
---|---|
ZB-135516 | 17 lis 2023 |
Lenart-Migdalska, Aleksandra
Kiełbasa, Grzegorz Stanisław
Kocowska, Maryla
Myrdko, Tomasz
Litwinowicz, Radosław
Burysz, Marian
Koprowski, Paweł