Nie masz uprawnień do wyświetlenia tego obiektu. Aby poprosić o dostęp do niego, wypełnij poniższe pola.
Kącki, Wojciech
1998
Praca doktorska
W pracy porównano wynikioperacyjnego leczenia nierówności kończyn dolnych trzema metodami: metodą Wagnera, metodą Ilizarowa i metodą wydłużania przezchrząstkowego. Ocenie poddano wyniki 173 wydłużeń u 165 pacjentów. Metodą Wagnera wydłużono 31 ud i 15 podudzi, metodą Ilizarowa odpowiednio 50 i 40, a metodą dystrakcji nasadowej 21 ud i 16 podudzi. Analizowano następujące parametry: skrócenie segmentu, czas wydłużania, czas stabilizacji oraz całkowity czas leczenia, indeks wydłużania, jakość powstającej tkanki kostnej, ruchomość w sąsiednich do wydłużanego segmentu stawach, oś segmentu oraz powikłania klasifikowane wg Paley'a, jakie wystąpiły w czasie leczenia. Średnie skrócenie uda przed zabiegiem wynosiło 6,3 cm, podudzia 4,8 cm. Średnie wydłużenie uda wyniosło 5,8 cm, a podudzia 5,4 cm. Okres odserwacji wyniósł średnio 4 lata. Najlepsze wyniki wydłużania oraz najmniejszą ilość powikłań, zarówno podczas wydłużania uda jak i podudzia uzyskano stosując metodę Ilizarowa. Metoda Wagnera okazała się najmniej efektywna oraz obarczona największą ilością powikłań.
Kraków
2 - studia doktoranckie
ortopedia
Wydział Lekarski
Zarzycki, Daniel
oai:dl.cm-uj.krakow.pl:4859
ZB-83997
pol
nieograniczony
26 paź 2023
15 lip 2022
1
2
http://dl.cm-uj.krakow.pl:8080/publication/4860
RDF
OAI-PMH
Styl cytowania: chicago-author-date iso690-author-date
Ta strona wykorzystuje pliki 'cookies'. Więcej informacji Rozumiem