Metadata language
Title:
Author:
Subject:
bulimia psychiczna ; jadłowstręt psychiczny ; zaburzenie odżywiania
Abstract:
Założonym celem pracy było określenie rozpowszechnienia zaburzeń odżywiania się w populacji uczniów klas pierwszych krakowskich szkół ponadpodstawowych oraz określenie czynników powiązanych z występowaniem zjawiska. Podstawowy cel zrealizowany został w oparciu o dwuetapowe badanie próby populacji młodzieży klas I. Jako narzędzie przesiewowe zastosowano Kwestionariusz postaw związanych z odżywianiem się (EAT26). Wszystkie zakwalifikowane na jego podstawie do etapu II osoby poddane zostały ustrukturyzowanemu wywiadowi diagnostycznemu w oparciu o kryteria DSM-IV i DSM-PC. Do oceny czynników współtowarzyszących posłużyła Ankieta demograficzna, Kwestionariusz Obrazu Siebie D. Offera oraz autorski Kwestionariusz presji kulturowej. Cechy zaburzonego odżywiania się ocenione zostały na podstawie wyniku zbiorczego kwestionariusza EAT26 oraz analizy wchodzących w jego skład pytań. Wynik kwestionariusza EAT26 obliczony został łącznie dla 1475 osób: 762 dziewcząt i 713 chłopców. Wynik równy lub wyższy niż 20 punktów otrzymało 89 (11,7%) dziewcząt oraz 21 (2,94%) chłopców. W drugim etapie przebadanych zostało 117 dziewcząt, 63 (70,78%) z grupy, która uzyskała wynik w kwestionariuszu EAT26 równy lub wyższy niż 20 (EAT{+}) oraz 54 (8,64%) z grupy, która uzyskała wynik w kwestionariuszu poniżej progu odcięcia (EAT{-}). Przebadanych zostało 36 chłopców, 15 (71,43%) z grupy EAT{+} oraz 21 (3,03%) ; z grupy EAT{-}. Wśród dziewcząt w badanej populacji brak było przypadków pełnoobjawowej anoreksji psychicznej o klinicznym nasileniu. Stwierdzono trzy przypadki pełnoobjawowej bulimii psychicznej (0,54%). Zaburzenia na poziomie subklinicznym odpowiadającym kategorii EDNOS wg DSM-IV spełniło 19 przypadków (4,78%). Kryteria zaburzonych postaw w stosunku do odżywiania się wg DSM-PC spełniło kolejne 15 dziewcząt (8,39%). Pełnoobjawowa bulimia psychiczna wystąpiła u jednego chłopca (0,2%), kolejny jeden spełnił kategorię subkliniczności DSM-PC (0,2%). Okazało się też, iż szereg wskaźników, w tym przede wszystkim związanych z czynnikiem kulturowym oraz osobowościowym wyrażającym się w specyficznym obrazie siebie oraz relacji rodzinnych towarzyszy zarówno występowaniu zaburzeń w odżywianiu się jak i zaburzonemu odżywianiu się.