Rak jajnika w początkowej fazie rozwoju nie powoduje objawów, stąd w chwili rozpoznania większość chorych jest w III lub IV stopniu zaawansowania wg FIGO, z niskim 5-cio letnim przeżyciem. Endometrioza jest niezwykle częstą chorobą, charakteryzuje ją brak skutecznej metody leczenia i podwyższone ryzyko rozwoju raka jajnika. Badania immunologii nowotworów, hipotezy obniżonej skuteczności układu immunologicznego w ektopii endometrialnej oraz predysponowanie endometriozy do wystąpienia raka jajnika sugerują, że u podłoża tych chorób może być zjawisko ucieczki raka spod nadzoru immunologicznego. Rak jajnika i endometrioza wykazują zdolność do regulacji aktywności układu immunologicznego. HLA-G jest nieklasycznym antygenem zgodności tkankowej, hamującym układ immunologiczny. Występuje także w formie rozpuszczalnej w surowicy. Wykazano wzrost ekspresji HLA-G wraz z progresją raka, jednak brakuje zastosowań klinicznych HLA-G, brak też danych o zachowaniu się HLA-G u osób operowanych. Wzrost ekspresji HLA-G wykazano w ekotopowym endometrium, w płynie otrzewnowym kobiet z endometriozą. Nie jest znane zachowanie się sHLA-G w endometriozie zlokalizowanej w jamie otrzewnowej. Celem badań była ocena stężenia sHLA-G w surowicy krwi kobiet operowanych z powodu endometriozy głębokiej, endometriozy jajnika, raka jajnika, endometriozy w różnych fazach cyklu miesiączkowego i różnym zaawansowani ; u klinicznym wg rAFS, raka jajnika przed i po zabiegu cytoredukcyjnym, zależnie od zaawansowania klinicznego wg FIGO, typu i zróżnicowania histologicznego, obecności wodobrzusza. Porównano sHLA-G w surowicy krwi kobiet z rakiem jajnika, endometriozą głęboką i jajnikową oraz grupą referencyjną z uwzględnieniem faz cyklu miesiączkowego. Badano stężenie sHLA-G w surowicy krwi 146 kobiet, w tym 56 operowanych z powodu endometriozy w jamie otrzewnej, w tym endometrioza jajnika 32 przypadki, głęboka endometrioza 24 przypadki, oraz u 50 kobiet operowanych z powodu raka jajnika. Grupę referencyjną stanowiło 40 kobiet operowanych z powodu niepłodności (n=21) i zaburzeń statyki narządu rodnego (n=19). Grupę chorych z endometriozą i grupę referencyjną podzielono na podgrupy zależnie od faz cyklu miesiączkowego. Fazę cyklu określano: mierząc stężenie estradiolu, progesteronu i folitropiny (FSH), znając termin ostatniej miesiączki, średnią długość cyklu miesiączkowego oraz wynik badania ultrasonograficznego jajników i endometrium, u kobiet po usunięciu macicy na podstawie badania histopatologicznego endometrium. Grupę z endometriozą podzielono wg stopnia zaawansowania choroby wg rAFS, lokalizacji i objawów choroby. Grupę z rakiem jajnika podzielono wg stopnia zaawansowania klinicznego wg FIGO, typu i zaawansowania histologicznego, obecności wodobrzusza. Wykluczono: kobiety stosujące antyko ; ncepcję, leczenie hormonalne, inne choroby ginekologiczne, obecność stanu zapalnego, towarzyszące choroby układowe, cukrzycę, choroby tarczycy. Stężenie sHLA-G w surowicy mierzono metodą ELISA (ExBio, Republika Czeska). U 98% kobiet z endometriozą wykryto sHLA-G w surowicy. Wykazano znamienną statystycznie różnicę pomiędzy I a IV stopniem zaawansowania endometriozy wg rAFS, stężenie rosło wraz z wzrostem zaawansowania. sHLA-G w surowicy było na podobnym poziomie biorąc pod uwagę objawy endometriozy. Nie wykazano korelacji pomiędzy sHLA-G w surowicy a wiekiem pacjentek. Stwierdzono wyższe sHLA-G u kobiet: z głęboką endometriozą względem cyst endometrialnych, z głęboką endometriozą w fazie sekrecyjnej względem fazy proliferacyjnej, w fazie sekrecyjnej w głębokiej endometriozie w porównaniu do cyst. U 94% chorych na raka jajnika obecny był sHLA-G w surowicy. Wykazano znamiennie statystycznie wyższe stężenie sHLA-G w stopniach zaawansowania wg FIGO III i IV niż w I i II. Nie obserwowano istotnych różnic w zależności od zróżnicowania i typu histologicznego, obecności wodobrzusza. Nie wykazano korelacji pomiędzy stężeniem sHLA-G a CA-125 w surowicy krwi. Wykazano istotnie statystycznie wyższe stężenia sHLA-G przed operacją w porównaniu do stężenia po zabiegu. Krzywa ROC wykazała przydatność diagnostyczną pomiarów sHLA-G w surowicy krwi chorych z endometriozą i rakiem jajnika, zwła ; szcza zaawansowanego. Najniższe stężenia sHLA-G obserwowano u kobiet grupy kontrolnej w fazie menopauzy, natomiast najwyższe w głębokiej endometriozie w fazie sekrecyjnej oraz w raku jajnika. Przeprowadzone badania upoważniły do wysunięcia następujących wniosków: 1. Stężenie białka sHLA-G w surowicy krwi było wyższe u chorych z rakiem jajnika w porównaniu do grupy referencyjnej i zależne od stopnia zaawansowania klinicznego raka według klasyfikacji FIGO i stopnia zróżnicowania histologicznego; 2. Stężenie białka sHLA-G w surowicy krwi było wyższe u chorych z endometriozą w porównaniu do grupy referencyjnej i zależne od zaawansowania klinicznego choroby według klasyfikacji rAFS. Takie zachowanie się sHLA-G w raku jajnika i endometriozie może sugerować, że w rozwoju tych chorób o różnej charakterystyce klinicznej, ważne znaczenie odgrywa stan układu odpornościowego, którego jednym z markerów jest białko sHLA-G; 3. Spadek stężenia sHLA-G w surowicy krwi po operacjach cytoredukcyjnych raka jajnika może wskazywać na zależność pomiędzy masą guza a stężeniem sHLA-G. Ocena zachowania się sHLA-G w surowicy krwi chorych z rakiem jajnika może być jednym z wskaźników pozwalających na monitorowanie procesu karcinogenezy w jajniku; 4. Aplikacją kliniczną pomiaru stężenia sHLA-G w surowicy krwi chorych może być dostarczenie informacji niezbędnych do ustalenia wskazań do immunoterapii, jako ; jednej z przykładów leczenia skojarzonego w raku jajnika.
17 mar 2023
23 cze 2022
6
0
http://dl.cm-uj.krakow.pl:8080/publication/4752
Nazwa wydania | Data |
---|---|
ZB-115303 | 17 mar 2023 |
Mach, Paweł
Rozpondek, Piotr
Figuła, Joanna
Kisielewska, Katarzyna
Leśniak, Michał
Hosiawa, Violetta