Obiekt
Tytuł: Przeciwciała przeciwko homocysteinylowanym białkom w wybranych chorobach autoimmunologicznych
Abstrakt:
Jednym z niedawno odkrytych patomechanizmów szkodliwego działania Hcy jest powstawanie Nε-homocysteinylowanych białek (Nε-Hcy-białek), takich jak Nε-Hcyalbumina i Nε-Hcy-hemoglobina, które jako nowe autoantygeny, mogą stymulować swoistą humoralną odpowiedź immunologiczną. Przeciwciała klasy IgG przeciwko Nε-Hcy-białkom wykryto u ludzi z chorobą wieńcową, u osób ze schyłkową niewydolnością nerek oraz u chorych po przebytym udarze mózgu, a ich poziom był znamiennie wyższy w porównaniu do osób zdrowych, dobranych pod względem wieku i płci. Dotychczas nie wiadomo, czy w chorobach autoimmunologicznych, w których często obserwuje się zwiększone stężenie Hcy we krwi, również dochodzi do produkcji takich przeciwciał. Cele pracy obejmowały: 1. sprawdzenie, czy u chorych z najczęstszymi układowymi chorobami autoimmunologicznymi takimi jak układowy toczeń rumieniowaty (SLE) i zespół antyfosfolipidowy (APS) obserwuje się nasiloną produkcję przeciwciał przeciwko Nε-Hcy-albuminie i -hemoglobinie, 2. określenie czynników wpływających na poziom tych przeciwciał w układowych chorobach tkanki łącznej, 3. ocenę zmienności poziomu przeciwciał przeciwko Nε-Hcy-białkom u osób z układowymi chorobami tkanki łącznej. W tym kliniczno-kontrolnym badaniu wzięło udział 130 pacjentów (108 kobiet, 22 mężczyzn) z układowymi chorobami autoimmunologicznymi w stabilnym okresie choroby (mediana ; wieku 43 lata) oraz 66 zdrowych osób dobranych pod względem płci i wieku. We krwi pobranej na czczo oznaczano stężenie całkowitej Hcy (tHcy) metodą wysokociśnieniowej chromatografii cieczowej, kwas foliowy i witaminę B12 metodami enzymatycznymi, przeciwciała przeciwjądrowe (ANA) metodą immunofluorescencji pośredniej, przeciwciała antykardiolipinowe (ACL) i przeciwko β2 glikoproteinie i (β2GPI) metodą immunoenzymatyczną oraz przeciwciała klasy IgG przeciwko Nε-Hcy ludzkiej albuminie i -hemoglobinie, które oznaczono własną metodą immunoenzymatyczną. Oznaczenie wariantu allelicznego genu C667T reduktazy metylenotetrahydrofolianowej (MTHFR) wykonano metodą polimerazowej reakcji łańcuchowej. Wśród chorych największą grupę (68,5%) stanowili pacjenci z SLE (mediana czasu trwania choroby wynosiła 7 lat, a ilość punktów w skali SLEDAI - 0-5) oraz osoby z APS (43,1%). Do badania włączono także 3 osoby z twardziną układową, 7 osób z mieszaną chorobą tkanki łącznej i 6 osób z zapaleniem skórno-mięśniowym. Spośród osób z SLE 34,8% chorych spełniało także kryteria APS, natomiast w grupie chorych z APS, u 55,4% pacjentów występował również SLE. Grupa chorych charakteryzowała się niższym stężeniem hemoglobiny, HDLcholesterolu oraz stężeniem składowej C4 dopełniacza, mniejszą liczbą limfocytów oraz większym stężeniem triglicerydów i białka C-reaktywnego (CRP) niż grupa kontr ; olna. W grupie chorych stwierdzono także znamiennie wyższe stężenie tHcy (mediana IQR 11,4 [8,9-13,4] vs 9,1 [8,2-10,8] μmol/l; p<0,0001) oraz niższe kwasu foliowego (5,46 [4,28-6,94] vs 9,26 [6,88-11,1] ng/ml; p<0,0001) i witaminy B12 (260 [217-308] vs 313,5 [245-414] pg/l; p=0,004)] porównując do grupy kontrolnej. Częstość genotypu TT w grupie chorych wynosiła 12,3%. U chorych odnotowano istotnie większy poziom przeciwciał przeciwko Nε-Hcy-albuminie (0,325 [0,236-0,536] vs 0,199 [0,167-0,254]; p<0,0001) i Nε-Hcy-hemoglobinie (0,433 [0,332-0,646] vs 0,291 [0,24-0,362]; p<0,0001) w porównaniu z grupą kontrolną. Zgodnie z oczekiwaniami istniała zależność pomiędzy stężeniem tHcy a poziomem przeciwciał przeciwko Nε-Hcy-albuminie (r=0,67; p<0,0001) i Nε-Hcyhemoglobinie (r=0,66; p<0,0001). Obserwowano także słabą ujemną korelację pomiędzy poziomem przeciwciał przeciwko Nε-Hcy-albuminie i -hemoglobinie i stężeniem kwasu foliowego (odpowiednio, r=-0,18; p=0,04 i r=-0,17; p=0,05). Ponadto odnotowano dodatnią korelację przeciwciał przeciwko Nε-Hcy-białkom ze stężeniem CRP (dla przeciwciał przeciwko Nε-Hcy-albuminie, r=0,8; p<0,0001; dla przeciwciał przeciwko Nε-Hcy-hemoglobinie, r=0,78; p<0,0001). Nie stwierdzono zależności badanych przeciwciał z czynnikami demograficznymi. Chorzy z wariantem TT genu C677T MTHFR mieli znamiennie wyższe stężenie tHcy i poziom przeciwcia ; ł przeciwko Nε-Hcy-albuminie oraz -hemoglobinie w porównaniu z osobami z wariantem CC i CT. U chorych z SLE (86,5% kobiet, mediana czasu od rozpoznania choroby 7 lat) stwierdzono słabą korelację pomiędzy poziomem przeciwciał przeciwko Nε-Hcyalbuminie i -hemoglobinie i mianem ANA (odpowiednio, r=0,26; p=0,01; r=0,28, p=0,008). Osoby u których stwierdzono przeciwciała przeciwko dwuniciowemu DNA (dsDNA) charakteryzowały się znamiennie wyższym poziomem przeciwciał przeciwko Nε-Hcy-albuminie (0,375 [0,268-0,653] vs 0,317 [0,216-0,49]; p=0,04) i - hemoglobinie (0,488 [0,372-0,777] vs 0,424 [0,32-0,611]; p=0,02) w porównaniu do chorych bez tych przeciwciał. Istniała także zależność pomiędzy stężeniem ACL IgG a poziomem przeciwciał przeciwko Nε-Hcy-albuminie i -hemoglobinie. (odpowiednio, r=0,57; p<0,0001 i r=0,5; p<0,0001) oraz stężeniem przeciwciał przeciwko β2GPI (odpowiednio, r=0,38; p=0,0003 i r=0,36; p=0,0004). U chorych z SLE obserwowano także dodatnią zależność pomiędzy stężeniem CRP a poziomem przeciwciał przeciwko Nε-Hcy-białkom. Odnotowano także związek badanych przeciwciał przeciwko Nε-Hcy-białkom z wiekiem chorych oraz długością klinicznie jawnej choroby. Chorzy, u których stwierdzono toczniowe zajęcie nerek charakteryzowali się istotnie wyŜszym poziomem przeciwciał przeciwko Nε-Hcyalbuminie (0,375 [0,268-0,653] vs 0,3 [0,216-0,435]; p=0,01) oraz -hemoglo ; binie (0,493 [0,372-0,770] vs 0,404 [0,315-0,543]; p=0,005) w porównaniu do pacjentów bez zajęcia nerek. Nie stwierdzono zależności między stosowanym leczeniem a badanymi przeciwciałami. U chorych z APS (75% kobiet; mediana czasu od rozpoznania 7 lat) obserwowano dodatnią zależność pomiędzy poziomem przeciwciał przeciwko Nε-Hcy-albuminie i -hemoglobinie a stężeniem ACL IgG (odpowiednio, r=0,75; p<0,0001 i r=0,73; p<0,0001) i przeciwciał przeciwko β2GPI (odpowiednio, r=0,46; p=0,004 i r=0,47; p=0,003). Chorzy z obecnym antykoagulantem toczniowym (LA) charakteryzowali się znamiennie wyższym poziomem przeciwciał przeciwko Nε-Hcy-albuminie (0,481 [0,344-0,669] vs 0,363 [0,237-0,540]; p=0,048) i -hemoglobinie (0,591 [0,441-0,791] vs 0,468 [0,341-0,667], p=0,046) w porównaniu do osób bez LA. Ponadto odnotowano dodatnią zależność pomiędzy stężeniem CRP a poziomem przeciwciał przeciwko Nε-Hcy-białkom. Nie stwierdzono zależności między manifestacjami klinicznymi, stosowanym leczeniem ani wiekiem. U osób zdrowych obserwowano jedynie korelację pomiędzy stężeniem tHcy a poziomem przeciwciał przeciwko Nε-Hcy-albuminie (r=0,61; p<0,0001) i Nε-Hcyhemoglobinie (r=0,59; p<0,0001). Podobnie jak u chorych, u osób zdrowych z polimorfizmem TT genu C677T MTHFR odnotowano wyższe stężenie tHcy oraz poziom przeciwciał przeciwko Nε-Hcy-białkom w porównaniu z osobami z wariantem CC i ; CT. W analizie regresji liniowej w wykonanej dla całej grupy 130 chorych stwierdzono, że predyktorami poziomu przeciwciał przeciwko Nε-Hcy-białkom są stężenie tHcy i CRP. W podgrupie chorych z SLE wykazano, że czynnikami warunkującymi poziom przeciwciał przeciwko Nε-Hcy-białkom jest stężenie tHcy i CRP, a także czas trwania choroby podstawowej. Natomiast u chorych z APS predyktorami poziomu badanych przeciwciał przeciwko Nε-Hcy-białkom było stężenie tHcy, CRP oraz poziom przeciwciał ACL IgG. W analizie wyników 39 losowo wybranych chorych, z wizyty wstępnej oraz kontrolnej po 9 miesiącach nie stwierdzono istotnych różnic pomiędzy odsetkiem seropozytywności i poziomami przeciwciał przeciwko Nε-Hcy-hemoglobinie. Wyniki oznaczeń poziomu przeciwciał przeciwko Nε-Hcy-albuminie różniły się zamiennie, jednak nie stwierdzono różnic w seropozytywności dla tych przeciwciał pomiędzy wizytami. Podsumowując, u chorych z chorobami autoimmunologicznymi w stabilnym okresie choroby stwierdza się wyższy poziom przeciwciał klasy IgG przeciwko Nε-Hcybiałkom niż u ludzi zdrowych, co wiąże się ze wzrostem stężenia tHcy. U chorych z SLE powstawanie przeciwciał przeciwko Nε-Hcy-albuminie i -hemoglobinie ma związek z mianem ANA oraz wykazuje zależność z nasileniem procesu zapalnego oraz czasem trwania choroby. Natomiast w grupie pacjentów z APS powstawanie przeciwciał przeciwko Nε-Hc ; y-białkom wiąże się z poziomami ACL klasy IgG oraz obecnością LA, a także jak w przypadku SLE, wykazuje zależność z nasileniem stanu zapalnego. U chorych z chorobami autoimmunologicznymi wysokie poziomy przeciwciał IgG przeciwko Nε-Hcy-białkom są stabilne w czasie. Przeprowadzone badania sugerują, że hiperhomocysteinemia w chorobach autoimmunologicznych sprzyja powstawaniu swoistych, dotąd nieznanych, przeciwciał, co może pomóc wyjaśnić związki miedzy metabolizmem Hcy a rozwojem chorób autoimmunologicznych. Dalsze prospektywne badania są potrzebne, aby wyjaśnić jaki jest związek między powikłaniami sercowo-naczyniowymi a obecnością przeciwciał przeciwko Nε-Hcy-białkom.
Miejsce wydania:
Stopień studiów:
Dyscyplina:
Instytucja nadająca tytuł:
Promotor:
Data wydania:
Identyfikator:
Sygnatura:
Język:
Prawa dostępu:
Kolekcje, do których przypisany jest obiekt:
Data ostatniej modyfikacji:
29 cze 2022
Data dodania obiektu:
22 cze 2022
Liczba wyświetleń treści obiektu:
0
Liczba wyświetleń treści obiektu w formacie PDF
0
Wszystkie dostępne wersje tego obiektu:
http://dl.cm-uj.krakow.pl:8080/publication/4750
Wyświetl opis w formacie RDF:
Wyświetl opis w formacie OAI-PMH:
| Nazwa wydania | Data |
|---|---|
| ZB-108814 | 29 cze 2022 |
Obiekty
Podobne
Padjas, Agnieszka
Kaczmarczyk-Sekuła, Karolina
Kleczyńska-Szpakiewicz, Weronika
Kosałka-Węgiel, Joanna
Gurda-Duda, Anna
Aksamit, Dariusz
Chmiel, Grzegorz
Kolarz, Marek
