Przedmiotem pracy jest ocena odległych następstw złamania trzonu kości udowej. Materiał stanowi 54 osobowa grupa dzieci leczonych zachowawczo z powodu złamania trzonu kości udowej, z okresem obserwacji minimum 7 lat. W badaniu kontrolnym wzięło udział 41 pacjentów. W badaniach przeprowadzonych wg jednolitego kryteriów wzięto pod uwagę dolegliwości subiektywne pacjenta, odchylenia w badaniu fizykalnym ruchomości stawów biodrowych i kolanowych, istniejące deformacje kończyny. Ponadto ocenę poszerzono o badanie radiologiczne stawów biodrowymi i kolanowych, z oceną wybranych parametrów radiologicznych. Przeprowadzono ocenę gęstości bliższych części trzonu kości udowej w okolicy podkrętarzowej na radiogramach cyfrowych oraz gęstości kości piętowych w badaniu densytometrycznym techniką ultradźwiękową. Stabilności stawów biodrowych i kolanowych oceniano w badaniu klinicznym, z kolei rolimeter użyto do oceny stabilności kolan. Badanie oparto na porównaniu stanu kończyny leczonej zachowawczo z kończyną zdrową. Wnioski wynikające z przedstawionego badania są następujące; złamanie trzonu kości udowej w wieku dziecięcym może prowadzić wydłużenia złamanej kończyny, rzadko skrócenia w odległym czasie obserwacji i skutkuje zaburzeniami w postawie ciała. Pacjenci znamiennie częściej zgłaszają dolegliwości ze strony kończyny po przebytym złamaniu, ale dolegliwości te mają charakter subi ; ektywny. Nie obserwuje się istotnego wpływu przebytego urazu w odległej obserwacji na stabilność stawu biodrowego i kolanowego, zakres ruchów, gęstość kości czy wpływ na parametry radiologiczne biodra.
16 mar 2023
20 cze 2022
5
0
http://dl.cm-uj.krakow.pl:8080/publication/4740
Nazwa wydania | Data |
---|---|
ZB-113523 | 16 mar 2023 |
Sowa, Bronisław
Nowak, Sebastian
Mierniczek, Witold
Bednarenko, Marcin
Bołtuć, Witold
Warzecha, Maja
Saif, Fahd
Sienkiewicz, Dariusz