Założenia badawcze rozprawy doktorskiej obejmują opracowanie i optymalizację składu lamelek (filmów ODF) oraz procesu ich sporządzania różnymi metodami, tj. metodą wylewania z odparowaniem rozpuszczalnika, przędzenia elektrostatycznego oraz druku przestrzennego (3D), a także ocenę ich jakości. W ramach prac badawczych sporządzono i dokonano oceny 40 serii filmów ODF, w tym 14 formulacji placebo oraz 26 serii zawierających samą substancję leczniczą lub w formie stałego rozproszenia. Wyniki przeprowadzonych badań wskazują na zróżnicowanie właściwości filmów ODF w zależności od składu jak i zastosowanej technologii wytwarzania. W pierwszym etapie badań, z uwagi na trudną rozpuszczalność arypiprazolu w wodzie, sporządzono stałe rozproszenia metodą mielenia z polimerowymi nośnikami takimi jak Poloksamer® 407, Kollidon® VA64, mannitol, Makrogol 6000 lub Soluplus®. Spośród ww. nośników najlepszymi właściwościami charakteryzował się Poloksamer® 407. Z tego względu do dalszych prac formulacyjnych sporządzono stałe rozproszenia arypiprazol-Poloksamer® 407 (1:1). W kolejnym etapie dokonano optymalizacji składu recepturowego filmów ODF oraz parametrów procesów technologicznych. W przypadku filmów ODF sporządzonych metodą wylewania wykazano, że spośród badanych polimerów błonotwórczych największą przydatnością do sporządzania filmów ODF odznaczał się PVA z dodatkiem glicerolu w ilości 15% ; , z uwagi na lepsze właściwości mechaniczne oraz krótszy czas rozpadu. Ponadto w przypadku filmów zawierających stałe rozproszenie arypiprazolu wykazano korzystny wpływ poloksameru jako nośnika na ich wygląd, właściwości mechaniczne, czas rozpadu filmów (< 20 s) oraz ilość uwolnionej substancji leczniczej (> 95% po 15 min) w porównaniu do filmów zawierających sam arypiprazol. W oparciu o pełną analizę danych wykazano, że najlepszymi właściwościami spośród wszystkich badanych filmów sporządzonych metodą wylewania charakteryzują się filmy ODF zawierające jako polimer PVA, glicerol jako plastyfikator (15%) oraz stałe rozproszenie. Filmy ODF sporządzone metodą elektroprzędzenia przy użyciu PVA jako polimeru charakteryzowały się dobrymi właściwościami mechanicznymi oraz najkrótszym czasem rozpadu spośród wszystkich badanych formulacji, tj. ok. 1 s. Ponadto zwiększona ich powierzchnia oraz częściowa amorfizacja substancji leczniczej korzystnie wpłynęły na profil uwalniania substancji leczniczej. Stosując również PVA, uzyskano filmy ODF metodą druku 3D charakteryzujące się podobnymi właściwościami mechanicznymi do filmów sporządzonych metodą wylewania, jakkolwiek czas ich rozpadu był ponad 2-krotnie dłuższy. Ponadto zastosowanie tej metody umożliwiło uzyskanie amorficznej formy arypiprazolu w filmach, co korzystnie wpłynęło na jego profil uwalniania. W wyniku przeprowadzonych bada ; ń stabilności filmów ODF przechowywanych w saszetkach ALU/ALU w warunkach 25°C/60%RH stwierdzono zmiany przede wszystkim w zakresie ilości uwolnionego arypiprazolu. Wyniki badań przeprowadzone w warunkach 40°C/75%RH wskazują na konieczność stosowania opakowania bezpośredniego o wyższej barierowości. Wyniki przeprowadzonych badań jednoznacznie wskazują na przydatność trzech metod, tj. wylewania, elektroprzędzenia oraz druku 3D do sporządzania filmów ODF. Spośród nich wyróżnia się metoda elektroprzędzenia, z uwagi na natychmiastowy czas rozpadu filmów ODF. Jednak punktem krytycznym jest uzyskanie filmów o jednakowej masie i grubości.
Rada Dyscypliny Nauki farmaceutyczne
8 kwi 2024
1 cze 2022
8
0
http://dl.cm-uj.krakow.pl:8080/publication/4721
Nazwa wydania | Data |
---|---|
ZB-135317 | 8 kwi 2024 |
Łyszczarz, Ewelina
Witowski, Jan Sylwester
Górska, Anna