Cukrzyca typu 1 (ang. diabetes mellitus type 1, DM1) jest jedną z najczęstszych chorób przewlekłych w populacji dzieci i młodzieży na świecie. Każdego roku jest rozpoznawana u około 96 tysięcy dzieci w wieku poniżej 15 lat na świecie. Dotychczas w Polsce nie powstał rejestr zachorowań na DM1, w związku z tym nie ma wystarczających danych dla określenia ogólnokrajowej zapadalności. W badaniach własnych, w których analizowano dokumentację medyczną 636 pacjentów w wieku 0-14 lat z Małopolski z lat 1987-2012 wykazano, że zapadalność na DM1 na przestrzeni 26 lat obserwacji zwiększyła się z 5,2 do 21,9/100 000. Jedną z hipotez próbujących tłumaczyć zwiększoną zapadalność na DM1 wśród najmłodszych dzieci jest hipoteza akceleratora T.J. Wilkina według której większa masa ciała dzieci mogłyby predysponować do wcześniejszego ujawnienia się niedoboru insuliny. W badaniu własnym weryfikującym tę hipotezę wykazano tendencję wzrostową zapadalności na DM1 jednak bez istotnego statystycznie obniżania się wieku rozpoznania oraz wpływu nadmiaru masy ciała mierzonej wskaźnikiem BMI-SDS na wiek rozpoznania cukrzycy. Kolejnym problemem związanym ze zwiększoną zapadalnością na DM1 jest stały względnie wysoki odsetek chorych trafiających do szpitala w ciężkim stanie z zaawansowaną DKA. W ostatnim badaniu ankietowym oceniono wiedzę teoretyczną i praktyczną lekarzy pracujących w warunkach Podstawowej O ; pieki Zdrowotnej, a wynik tej analizy wykazał konieczność ciągłej edukacji i wzmożonej czujności lekarzy w zakresie rozpoznawania wczesnych objawów DM1 u dzieci.
7 mar 2024
23 maj 2022
10
0
http://dl.cm-uj.krakow.pl:8080/publication/4701
Nazwa wydania | Data |
---|---|
ZB-134970 | 7 mar 2024 |
Wasyl-Nawrot, Barbara
Wójcik, Małgorzata Anna
Kosowska, Jadwiga
Górska, Aleksandra
Wanic, Krzysztof
Ciechanowska, Marta
Cisek, Maria
Waśniowska, Anna