Na niniejszą pracę doktorską składają się trzy artykuły oryginalne, stanowiące spójny tematycznie zbiór prac naukowych, w których badano prognostyczne znaczenie fibrynogenu w udarze niedokrwiennym mózgu. Celem pierwszego badania było określenie, czy wzrost stężenia fibrynogenu w osoczu w ciągu pierwszych 2 tygodni udaru niedokrwiennego mózgu wiąże się z niekorzystnym rokowaniem funkcjonalnym niezależnie od poziomu fibrynogenu mierzonego przy przyjęciu do kliniki. Wyniki badania wskazują, że utrwalony wzrost stężenia fibrynogenu w ciągu pierwszych 2 tygodni od momentu wystąpienia udaru niedokrwiennego mózgu związany jest z niekorzystnym rokowaniem funkcjonalnym niezależnie od stężenia fibrynogenu stwierdzanego w pierwszych dobach udaru. Celem drugiego badania było określenie, czy podwyższone stężenie fibrynogenu we krwi w ostrej fazie udaru niedokrwiennego mózgu jest niezależnym czynnikiem prognostycznym długoterminowego ryzyka zgonu. Wyniki badania wskazują, że hiperfibrynogeniemia u pacjentów z udarem niedokrwiennym mózgu związana jest ze zwiększonym, długoterminowym ryzykiem zgonu. Celem trzeciego badania było określenie, czy dołączenie fibrynogenu do modelu statystycznego poprawia jego zdolności predykcyjne odnośnie rokowania funkcjonalnego u pacjentów z udarem niedokrwiennym mózgu. Wyniki badania wskazują, że dodatnie fibrynogenu do modelu statystycznego ; uwzględniającego wiek i stopień nasilenia deficytu neurologicznego nie poprawia jego zdolności predykcyjnej odnośnie rokowania funkcjonalnego pacjentów z udarem niedokrwiennym mózgu.
26 cze 2023
5 maj 2022
17
0
http://dl.cm-uj.krakow.pl:8080/publication/4647
Nazwa wydania | Data |
---|---|
ZB-126813 | 26 cze 2023 |
Swarowska-Skuza, Marta
Klimiec-Moskal, Elżbieta
Chrzanowska-Waśko, Joanna
Zdziarska, Joanna
Węgiel, Michał Jan
Nowak, Klaudia