Celem badania było określenie wpływu zapadnięcia gałki ocznej w przebiegu złamania rozprężającego dna oczodołu na wynik leczenia. Oceniono zależność między czasem od urazu do leczenia, rodzajem chirurgicznej rekonstrukcji, miejscem pobrania przeszczepu kości, typem diplopii a wynikiem leczenia. Przeanalizowano również zależność między umiejscowieniem złamania z wielkością zapadnięcia gałki ocznej. Badaniem objęto 730 pacjentów, w tym 130 kobiet oraz 600 mężczyzn, w wieku od 4 do 77 lat, średnia 28 lat, leczonych z powodu złamania dna oczodołu w tutejszej Klinice w latach 1975-2015. Badaniem objęto wyłącznie pacjentów ze złamaniem rozprężającym dna oczodołu. Złamania w zakresie innych obszarów oczodołu, jak również współistnienie innych złamań w zakresie części twarzowej czaszki, było elementem wykluczającym z badania. Wyleczenie uzyskano u 438 (60%) pacjentów, poprawę u 175 (24%) a brak poprawy u 117 (16%) pacjentów. Po leczeniu chirurgicznym prawidłowe ustawienie gałki ocznej uzyskano u podobnego odsetka dorosłych, jak i dzieci. Zależność pomiędzy pourazowym zapadnięciem gałki ocznej a lokalizacją złamania była wyraźniejsza w grupie dorosłych. W przypadku rekonstrukcji przeszczepem kości lepsze efekty uzyskano u dorosłych. Ze względu na różnice w obrazie klinicznym złamań dna oczodołu u dzieci i dorosłych rozpoznanie i leczenie złamań oczodołu u dzieci może być trudniej ; sze.
Rada Dyscypliny Nauki medyczne
8 kwi 2024
5 kwi 2022
0
0
http://dl.cm-uj.krakow.pl:8080/publication/4623
Nazwa wydania | Data |
---|---|
ZB-133861 | 8 kwi 2024 |