Rozwój technik kardiochirurgicznych oraz metod obrazowania przyczynił się do zmiany leczenia pacjentów z wrodzonymi wadami serca (WWS), szczególnie o typie pojedynczej komory. Analizowani pacjenci zostali podzieleni na dwie grupy: dzieci, u których przeprowadzono procedury hybrydowe (HP: 117 pacjentów; 58,62% płeć męska; średni wiek: 9,82 miesiąca; zakres wieku: 1 dzień – 18 lat) oraz pacjenci, u których wykonano kardiologiczne procedury interwencyjne (IP: 55 pacjentów; 61,82% płeć męska; średni wiek 9,58 miesiąca; zakres wieku: 9 dni-18 lat). Procedury hybrydowe u noworodków z HLHS charakteryzują się mniejszym stopniem traumatyzacji niż radykalne operacje metodą Norwooda. Wykorzystanie HP podczas drugiego etapu paliatywnego leczenia serca jednokomorowego jest efektywnym sposobem leczenia. Zastosowanie HP w przypadku leczenia rekoarktacji aorty ma również wiele zalet, m.in. redukcja dawki promieniowania, ograniczenie ilości podawanego nefrotoksycznego kontrastu jodowego. Hybrydowy trzeci etap paliatywnej operacji serca jednokomorowego umożliwia m.in. implantację stentów do tętnic płucnych, do fenestracji, a także przeprowadzenie septektomii przedsionkowej, plastyki neoaorty. Przeprowadzenie procedur hybrydowych podczas trzeciego etapy, skraca czas pobytu pacjenta w oddziale intensywnej terapii i poprawia wyniki leczenia. Zastosowanie HP znajduje szczególne zastosowanie w proc ; esie leczenia pacjentów z zespołem Fallota. Implantacja zastawki płucnej w ramach HP znacząco skraca czas trwania zabiegu operacyjnego, zmniejsza ryzyko wystąpienia obfitego krwawienia, a także uszkodzenia okolicznych nerwów.
Rada Dyscypliny Nauki medyczne
Mar 25, 2024
Mar 31, 2022
106
20
http://dl.cm-uj.krakow.pl:8080/publication/4592
Edition name | Date |
---|---|
ZB-134492 | Mar 25, 2024 |
Czerżyńska, Magdalena
Pitak, Maciej
Jagła, Mateusz
Wiecheć, Marcin
Borówka, Magdalena