Celem pracy jest weryfikacja możliwości zamknięcia poekstrakcyjnego połączenia ustno-zatokowego (PUZ) autogenną fibryną bogatopłytkową (PRF) i ocenę, czy metoda jest korzystniejsza w aspekcie pooperacyjnych powikłań i leczenia implantologiczno-protetycznego w porównaniu z metodą Wassmunda-Borusiewicza. Prospektywne badania przeprowadzono u 42 pacjentów z rozpoznanym PUZ. Było to 19 kobiet i 23 mężczyzn po 21 osób w każdej z grup (PRF, W-B). Grupy nie różniły się wiekiem i rozkładem płci. Przed zabiegiem i 3 miesiące po zabiegu dokonano pomiarów twarzy, głębokości przedsionka jamy ustnej, szerokości dziąsła zrogowaciałego. Do 12h po zabiegu pacjenci oceniali bólu w skali VAS i NRS. Po zabiegu w 24h, 48h i 7 dniu mierzono, obrzęk policzka głębokość przedsionka jamy ustnej, szerokość dziąsła zrogowaciałego, skuteczność zamknięcia PUZ, wystąpienie pozabiegowych powikłań. W 7 dobie i 3 miesiące po zabiegu badano objaw pociągania mięśni policzka i skuteczność zamknięcia PUZ. Badania i analiza wyników pozwala na następujące wnioski: 1. Zamykanie PUZ z zastosowaniem fibryny bogatopłytkowej w porównaniu do zabiegu Wassmunda – Borusiewicza jest zabiegiem wolnym od powikłań takich jak ból, obrzęk twarzy i zmiany anatomiczne w okolicy operowanej. 2. Zamknięcie PUZ autogenną PRF jest zabiegiem prostym i skutecznym. Może być wykonany przez niewyspecjalizowanych w chirurgii lekarzy denty ; stów, co pozwoli zapobiec odraczaniu zabiegu na skutek kierowania pacjenta do gabinetu chirurgii stomatologicznej. 3. Zastosowany PRF jest materiałem autogennym wolnym od wad, biomateriałów i materiałów syntetycznych.
Rada Dyscypliny Nauki medyczne
8 kwi 2024
7 lut 2022
3
1
http://dl.cm-uj.krakow.pl:8080/publication/4491
Nazwa wydania | Data |
---|---|
ZB-132295 | 8 kwi 2024 |
Czerwonka, Damian