Wstęp. Makrofagi są wszechstronną grupą komórek fagocytarnych odpowiedzialnych za wypełnianie różnych funkcji immunologicznych, w szczególności za aktywację wrodzonej odpowiedzi przeciwbakteryjnej i usuwanie resztek komórkowych i ciał apoptotycznych. Odgrywają one ważną rolę we wrodzonej odporności, ponieważ są zdolne do aktywacji i promowania ostrego zapalenia przeciwko patogenowi lub do zahamowania odpowiedzi immunologicznej przeciwko autóantygenom. Ponadto makrofagi działają jako komórki prezentujące antygen i komórki efektorowe, pomagając w indukowaniu antygenowo-swoistej humoralnej i komórkowej odpowiedzi immunologicznej. Materiały i Metody. Makrofagi od myszy leczonych morfiną z lub bez adiuwantu przeciwbólowego (gabapentyna, amitryptylina lub wenlafaksyna) lub od myszy leczonych wyłącznie lekiem przeciwdepresyjnym (imipramina, fluoksetyna lub moklobemid), albo poddano testom chemiluminescencji w celu pomiaru syntezy reaktywnych form tlenu reaktywnemu, poddano hodowli by w nadsączach oceniać wytwarzanie cytokin lub też poddawano fagocytozie antygenów erytrocytów barana albo też znakowano haptenem i w przenoszono w transferze adoptywnym do biorców naiwnych, aby odpowiednio indukować odpowiedź humoralną lub komórkową. Aktywna nadwrażliwość kontaktowa była również wywoływana u myszy leczonych lekami. Test fagocytozy przeprowadzono w przypadku myszy leczonych morfiną z, alb ; o bez gabapentyny, amitryptyliny lub wenlafaksyny. Test oznaczenia rodników tlenowych przeprowadzono również w hodowlach makrofagów od myszy leczonych wcześniej nie badanymi opioidami: oksykodonem i buprenorfiną. Wyniki. Zaobserwowano, że wielokrotnie podawana morfina i adiuwanty przeciwbólowe zmniejszały fagocytozę antygenu przez makrofagi. Adiuwanty przeciwbólowe, z wyjątkiem imipraminy, miały tendencję do zmniejszania wytwarzania reaktywnych związków tlenu i tlenku azotu, przy czym największy wpływ wykazywała amitryptylina. Ponadto amitryptylina z morfiną zwiększała podstawową sekrecję cytokin przez makrofagi a wszystkie adiuwanty przeciwbólowe, fluoksetyna i moklobemid, powodowały zmniejszenie stymulowanego LPS uwalniania cytokin prozapalnych. Morfina i adiuwanty przeciwbólowe wpłynęły na zahamowanie fagocytozy i ekspresji markerów prezentacji antygenów na makrofagach, co doprowadziło do zmniejszenia zdolności makrofagów traktowanych morfiną do aktywacji procesu prezentacji antygenu krwinek barana i zmniejszenia wydzielania przez limfocyty B antygenowo-swoistych przeciwciał, a dodanie AA wzmocniło ten efekt Wreszcie gabapentyna, wenlafaksyna i imipramina tłumiły reakcję nadwrażliwości kontaktowej, podczas gdy amitryptylina aktywowała tą reakcję. Wnioski. Przedstawione badania wykazały znaczącą aktywność przeciwzapalną adiuwantów przeciwbólowych w szerokim spektrum funkc ; ji immunologicznych makrofagów, co jest prawdopodobnie krytyczne dla ich działania przeciwbólowego wspierającego korzystne oddziaływanie morfiny.
Bryniarski, Krzysztof ; Filipczak-Bryniarska, Iwona
Jun 26, 2023
Jun 17, 2020
134
147
http://dl.cm-uj.krakow.pl:8080/publication/4326
Edition name | Date |
---|---|
ZB-131186 | Jun 26, 2023 |
Kozlowski, Michael
Bryniarski, Paweł
Strzępa, Anna
Filipczak-Bryniarska, Iwona.
Jagła, Grzegorz
Tomaszek, Lucyna
Ciszek-Lenda, Marta.
Stec, Małgorzata