Obiekt
Tytuł: Wpływ wyłącznego, dojelitowego leczenia żywieniowego indukującego remisję na skład ciała i stężenie wybranych adipokin w nowo rozpoznanej chorobie Leśniowskiego-Crohna u dzieci
Abstrakt:
Wstęp: Choroba Leśniowskiego-Crohna (ChLC) charakteryzuje się występowaniem przewlekłego, postępującego stanu zapalnego. U pacjentów pediatrycznych może prowadzić do niedoborów masy ciała i zaburzeń składu ciała w tym niedoborów białkowych, a w konsekwencji do zahamowania wzrastania, opóźnienia rozwoju płciowego i obniżenia gęstości mineralnej kości. Wyłączne dojelitowe leczenie żywieniowe (EEN) jest wysoce skuteczne w uzyskaniu remisji klinicznej oraz ma korzystny wpływ na obniżenie wykładników stanu zapalnego i poprawia stan odżywienia. Jednym z postulowanych mechanizmów jego działania jest wpływ na adipokiny, produkowane przez trzewną tkankę tłuszczową, której okołojelitowy przerost stwierdzany jest u pacjentów z ChLC w badaniach obrazowych. Cele pracy: Ocena wpływu EEN indukującego remisję na stan odżywienia i skład ciała oceniany metodą bioimpedancji oraz stężenie wybranych adipokin w nowo rozpoznanej ChLC u dzieci i młodzieży. Materiał i metody: W latach 2012 - 2016 badaniem objęto 43 dzieci leczonych w Klinice Pediatrii, Gastroenterologii i Żywienia z nowo rozpoznaną, łagodną i umiarkowaną postacią zapalną ChLC, którzy zostali zakwalifikowani do wyłącznego, dojelitowego leczenia żywieniowego indukującego remisję. EEN było realizowane dietą polimeryczną przez zgłębnik dożołądkowy lub doustnie, przez okres 6 tygodni. Grupę kontrolną stanowiło 22 zdrowych dzieci., Oznaczeni ; e składu masy ciała zostało przeprowadzone metodą bioimpedancji, stężenia adipokin były oznaczane metodą immunoenzymatyczną (ELISA) w czterech punktach czasowych- przed wprowadzeniem EEN, po zakończeniu EEN, oraz w 20 tyg. i 52 tygodniu. W grupie kontrolnej badania były przeprowadzone jednorazowo. Wyniki: W momencie rozpoznania ChLC niedobór masy ciała występował u 35% chorych. W porównaniu z wartościami referencyjnymi, zmniejszone wartości beztłuszczowej masy ciała stwierdzono u 54% pacjentów z ChLC, w tym u 41% z prawidłowym BMI, a wskaźnika beztłuszczowej masy ciała u 74% chorych. 69% pacjentów z ChLC nie wykazywała niedoborów masy tłuszczowej. W porównaniu do grupy kontrolnej pacjenci z ChLC wykazywali znamiennie mniejsze wartości zarówno beztłuszczowej (p = 0,032), jak i tłuszczowej masy ciała (p = 0,005). U 65% badanych z ChLC wartości kąta fazowego były poniżej 5 stopnia i w porównaniu do grupy kontrolnej, były znamiennie mniejsze (p = 0,003). Wartości kąta fazowego wysoce korelowały z wskaźnikiem suchej masy ciała (r = 0,761, p < 0,001), suchą masą ciała (r = 0,758, p < 0,001) i beztłuszczową masą ciała (r = 0,702, p < 0,001). Po leczeniu żywieniowym, uzyskano poprawę stanu odżywienia i znamienne zwiększenie BMI (p < 0,001). EEN powodowało istotny wzrost suchej masy ciała (p = 0,001), beztłuszczowej masy ciała (p < 0,001) i masy tłuszczowej (p < 0,001). W 52 tyg. obserw ; owano najwyższe wartości suchej masy ciała i beztłuszczowej masy ciała, a wartości kąta fazowego były znamiennie wyższe w porównaniu do ich wartości przed leczeniem żywieniowym (p = 0,001). Podobnie jak przed leczeniem żywieniowym zarówno po zakończeniu EEN jak i w 20, i 52 tyg. BMI wysoce korelowało z tłuszczową masą oraz obserwowano bardzo wysoką korelację między kątem fazowym, a beztłuszczową masą ciała. Przy rozpoznaniu ChLC stężenie chemeryny (p < 0,001) i rezystyny (p < 0,001) były istotnie większe, natomiast stężenie leptyny istotnie mniejsze (p = 0,004). Nie wykazano różnic stężeń wisfatyny i adiponektyny. Obserwowano znamienne większe stężenie leptyny u dziewcząt zarówno w ChLC jak i grupie kontrolnej. U pacjentów z nowo rozpoznaną ChLC stwierdzono ujemną korelację między stężeniem wisfatyny i masą tłuszczową (r = (-) 0,344, p = 0,024) oraz między stężeniem wisfatyny i wskaźnikiem tłuszczowej masy ciała (r = (-) 0,344, p = 0,020). Po zakończeniu leczenia żywieniowego istotnie zwiększyło się stężenie leptyny (p = 0,013) natomiast zmniejszyło stężenie rezystyny (p = 0,002). Wnioski: Wyłączne, dojelitowe leczenie żywieniowe było skuteczne zarówno w indukcji remisji klinicznej, jak i wywierało korzystny wpływ na poprawę stanu odżywienia i składu ciała. Pacjenci pediatryczni z nowo rozpoznaną ChLC w większości prezentowali prawidłową masę ciała, wykazując jednocześnie zabur ; zenia składu ciała, głównie pod postacią zmniejszonej beztłuszczowej masy ciała. BMI, które korelowało z tłuszczową masą ciała nie jest wystarczająco precyzyjnym narzędziem do oceny stanu odżywienia chorych. Kąt fazowy korelował z suchą masą ciała, beztłuszczową masą ciała oraz stężeniem albumin, nie wykazując korelacji z tłuszczową masą ciała. Ocena jego przydatności do określania stanu niedożywienia i niedoborów białkowych wymaga dalszych badań na większej liczebnie grupie pacjentów. Pacjenci z nowo rozpoznaną prezentowali zróżnicowane stężenia adipokin, a leczenie żywieniowe indukujące remisję miało wczesny, przeciwstawny wpływ na stężenia leptyny i rezystyny. Zmniejszenie stężenia rezystyny może mieć korzystny wpływ na uzyskanie remisji klinicznej.
Miejsce wydania:
Stopień studiów:
Dyscyplina:
Instytucja nadająca tytuł:
Promotor:
Data wydania:
Identyfikator:
Sygnatura:
Język:
Prawa dostępu:
Kolekcje, do których przypisany jest obiekt:
Data ostatniej modyfikacji:
13 mar 2023
Data dodania obiektu:
10 cze 2020
Liczba wyświetleń treści obiektu:
7
Liczba wyświetleń treści obiektu w formacie PDF
0
Wszystkie dostępne wersje tego obiektu:
http://dl.cm-uj.krakow.pl:8080/publication/4317
Wyświetl opis w formacie RDF:
Wyświetl opis w formacie OAI-PMH:
| Nazwa wydania | Data |
|---|---|
| ZB-130611 | 13 mar 2023 |
Obiekty
Podobne
Wasilewska, Agata
Herman, Roma
Brzozowski, Bartosz
Występowanie antygenu HLA-G i wybranych wskaźników zapalnych u chorych na nieswoiste zapalenia jelit
Rozpondek, Piotr
Kaczmarczyk, Olga
Cegielny, Tomasz
Szczeklik, Katarzyna
Ossowski, Piotr
