Rozpoznanie astmy aspirynowej (AERD) opiera się przede wszystkim na charakterystycznym wywiadzie klinicznym. Celem niniejszej pracy było określenie przydatności oznaczania stężenia LTE4 w moczu metodą ELISA w diagnozowaniu AERD. Oprócz pomiaru tego eikozanoidu w moczu, przeanalizowano szereg parametrów klinicznych i laboratoryjnych, celem weryfikacji ich roli w rozpoznawaniu powyższego fenotypu/endotypu astmy. Badaniem objęto 3 grupy osób obu płci w wieku powyżej 18 lat: chorzy na AERD (n = 247), chorzy na ATA (n = 239) oraz osoby zdrowe stanowiące grupę kontrolną (n = 95). Ze wszystkimi pacjentami został przeprowadzony szczegółowy wywiad w oparciu o przygotowany kwestionariusz. Wykonywano również: spirometrię z testem odwracalności obturacji oskrzeli, testy skórne z alergenam iwziewnymi, oznaczenie IgE całkowitego i eozynofilii bezwzględnej we krwi obwodowej oraz pomiar stężenia LTE4 w moczu metodą ELISA. Na podstawie analizy wyników niniejszej dysertacji ustalono, iż oznaczanie stężenia LTE4 w moczu, jako pojedynczego parametru mającego wpływ na rozpoznanie AERD ma zbyt niską wartość diagnostyczną, by mogło mieć zastosowanie w codziennej praktyce klinicznej. Prócz zgłaszanych przez pacjenta typowych reakcji nadwrażliwości po zażyciu NLPZ, najważniejszymi predyktorami zwiększającymi szansę rozpoznania AERD są następujące parametry kliniczne: występowanie objawów ze strony górn ; ych dróg oddechowych, występowanie polipów nosa, częste zaostrzenia astmy oraz nasilona obturacja oskrzeli.
26 cze 2023
6 maj 2019
139
124
http://dl.cm-uj.krakow.pl:8080/publication/4280
Nazwa wydania | Data |
---|---|
ZB-129222 | 26 cze 2023 |
Stachura, Tomasz
Kasper, Łukasz
Kaszuba, Marek
Bazan-Socha, Stanisława
Celejewska-Wójcik, Natalia
Tyrak, Katarzyna
Filipowicz, Elżbieta
Mejza, Filip