Lękowo-unikający lub zdezorganizowany styl przywiązania w relacji z podstawowym opiekunem oraz niski poziom funkcji refleksyjnej opiekuna stanowią znaczące czynniki ryzyka rozwoju zaburzeń funkcjonowania o charakterze eksternalizacyjnym u dziecka. Literatura zawiera liczne doniesienia dotyczące opisanych powiązań w okresie wczesnego i średniego dzieciństwa w populacji ogólnej. Niewiele jest natomiast doniesień z badań obejmujących dzieci w okresie późnego dzieciństwa z populacji klinicznej. W badaniu udział wzięło 39 par matka – dziecko. Kryterium włączającym do udziału w badaniu były trudności dziecka związane z zachowaniami agresywnymi i niedostosowanymi, impulsywnością i nadmierną aktywnością oraz wiek dziecka (7 – 10 lat). W analizie danych zastosowano metodologię ilościową oraz jakościową. Przeprowadzona analiza wykazała, że większość matek dzieci z trudnościami o charakterze zachowań eksternalizacyjnych cechuje się niską zdolnością do mentalizowania. Obniżenie matczynej funkcji refleksyjnej koreluje z nasileniem zachowań eksternalizacyjnych u dziecka oraz problemów w jego funkcjonowaniu społecznym. Wykazano powiązania pomiędzy percepcją jakości więzi matki z jej ojcem w okresie jej dzieciństwa a nasileniem trudności w funkcjonowaniu psychospołecznym jej dziecka. Wykazano zależności pomiędzy matczyną zdolnością do mentalizowania a percepcją więzi w jej rodzinie pochodzenia ; oraz jej wykształceniem. Otrzymane wyniki wskazują, że przywiązanie i mentalizacja stanowią istotny kontekst rozumienia zaburzeń eksternalizacyjnych w okresie późnego dzieciństwa.
Józefik, Barbara ; Janusz, Bernadetta
Jun 26, 2023
Aug 28, 2018
319
119
http://dl.cm-uj.krakow.pl:8080/publication/4254
Edition name | Date |
---|---|
ZB-128098 | Jun 26, 2023 |
Dejko-Wańczyk, Karolina
Wajda, Zbigniew
Bazarnik, Anna Barbara
Franczyk-Glita, Joanna
Treger, Bartosz
Horwath, Urszula
Barczyk, Edyta